سال ۱۳۲ هجری قمری

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از سال ۱۳۲ قمری)
سال ۱۳۲ هجری قمری
 
۷۴۹ و ۷۵۰م
امامت
امام صادق علیه‌السلام(۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان امامیه (از ۱۱۴ تا ۱۴۸ق)
حکومت‌های سرزمین‌های اسلامی
بنی‌امیه در شاممروان بن محمد (حکومت: از ۱۲۷)، آخرین خلیفه
بنی‌عباس در کوفهسفاح (حکومت: تا ذی‌الحجة ۱۳۶ق)، اولین خلیفه
وقایع مهم
ارسال نامه به امام صادق علیه‌السلام و عبدالله محض از سوی ابوسلمه برای بیعت و گرفتن حکومت
شروع حکومت بنی‌عباس
کشته شدن مروان بن محمد، آخرین خلیفه بنی‌امیه
کشته شدن ابوسلمه به‌دستور سفاح عباسی و همکاری ابومسلم خراسانی
قیام و کشته‌شدن شیخ بن شریک
تولدها
محمد بن اسماعیل پسر امام صادق(ع)
وفات‌ها / شهادت‌ها
مروان بن محمد
ابوسلمه خلال
قحطبة بن شبیب


سال ۱۳۲ هجری قمری هجدهمین سال امامت حضرت جعفر بن محمد(ع)، آخرین سال حکومت بنی‌امیه و نخستین سال دولت بنی‌عباس بود. ابوسلمه خلال همدانی تلاش کرد حکومت را به علویان منتقل کند ولی نتوانست و کشته شد.

رویدادها

  • محرم: قَحطبة بن شبیب، فرمانده نیروهای ابومسلم در فرات غرق شد و فرزندش حسن کوفه را تصرف کرد.[۱]
  • سفاح عباسی به همراه برادرش منصور و دیگر اعضای بنی‌عباس به کوفه وارد شدند. ابوسلمه خلال هَمْدانی آنان را در جایی مخفی کرد و به کسی اطلاع نداد.[۲]
  • ابوسلمه به امام جعفر(ع) و عبدالله بن حسن مثنی نامه نوشت که بیعت و حکومت را به آنان بدهد. جعفر بن محمد درخواستش را رد کرد و عبدالله پیشنهاد کرد با پسرش محمد (معروف به نفس زکیه) بیعت کند.[۳]
  • عبدالله بن علی عباسی (عموی سفاح) ابتدا کنار نهر زاب ـ یکی از شاخه های دجله ـ مروان بن محمد را شکست داد و در جزیره، شام و فلسطین نیز او را گریزاند.[۴]
  • ربیع الاول: مردم در کوفه با ابوالعباس سفاح به‌عنوان خلیفه بیعت کردند.[۵]
  • عبدالله بن علی پس از تصرف شام، برای ۸۰نفر از بنی‌امیه نزدیک «یافا» (غرب فلسطین) ضیافتی برپا کرد. زمانی که میهمانان حاضر شدند، سربازان ناگهان بر آنان یورش برده و همه را کشتند.[۶]
  • سفاح با ابومسلم برای حذف ابوسلمه که وزیرش شده بود، گفتگو کرد و ابومسلم فردی را برای کشتن او فرستاد.[۷]
  • سوم ذی الحجه: سرانجام مروان به سوی مصر عقب نشینی کرد و در شهر بوصیر کشته شد.[۸]
  • شریک بن شیخ المَهری در فرغانه (شمال شرق ازبکستان فعلی) علیه ابومسلم قیام کرد و مردم را به آل ابی‌طالب دعوت کرد.[۹] او که از یاران ابومسلم بود، با کشتارهای وی مخالفت کرد. زیاد بن صالح از سوی ابومسلم او را شکست داد و کشت.[۱۰]

درگذشت و تولد



پانویس

  1. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۴و۳۴۵.
  2. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۵.
  3. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۹.
  4. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۵.
  5. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۵.
  6. ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۳۹.
  7. بلاذری، انساب الاشراف، ج۴، ص۱۵۶.
  8. یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۳۴۶.
  9. گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۲۶۸و۲۶۹.
  10. گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۲۶۸و۲۶۹.
  11. خویی، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۳۳۸.
  12. طوسی، رجال طوسی، ص۲۷۶.
  13. تامر، تاریخ الاسماعیلیه، ج۱، ص۱۱۸و۱۱۹.

منابع

  • بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من أنساب الأشراف، تحقيق: سهيل زكار و رياض الزركلی، دار الفكر ـ بيروت، چاپ اول، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
  • تامر، عارف، تاریخ الاسماعیلیه، رياض الريس، لندن، ۱۹۹۱م.
  • ترمانینی، عبدالسلام، رویدادهای تاریخ اسلام، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۵ش.
  • خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، موسسه اسلامی خویی، ۱۴۰۹ق.
  • زرکلی، خیرالدین، الاعلام، دار العلم للملايين، بیروت، ۱۹۸۰م.
  • طبری، محمد بن جریر، تاريخ الامم و الملوك، موسسه اعلمی، بیروت، براساس نشر بریل، شهر لیدن، ۱۸۷۹م.
  • گردیزی، عبدالحی بن ضحاک، زین الاخبار، تحقیق و تصحیح: عبدالحی حبیبی، تهران، دنیای کتاب، ۱۳۶۳ش.
  • یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، بیروت، دار صادر، ۱۳۷۹ق.