ابوعبید ثقفی

از ویکی شیعه
اطلاعات شناسنامه‌ای
نام کاملاَبو عبید بن مسعود بن عمرو بن عُمَیر بن عوف
لقباَبو عُبِیدِ ثَقَفی
خویشاوندان سرشناسمختار ثقفی
نحوه درگذشت/شهادتدر جنگ یوم الجسر
اطلاعات دینی
حضور در جنگ‌هافرماندهی جنگ با سپاه ساسانی
فعالیت‌ها

اَبو عُبِیدِ ثَقَفی فرزند مسعود بن عمرو بن عُمَیر بن عوف(د ۱۳ق/۶۳۴ م)، پدر مختار ثقفی، یکی از صحابه[۱] و از سرداران مشهور عرب در جنگ با سپاه ساسانی در صدر اسلام. او در جنگ یوم الجسر کشته شد.

کنیه

ابوعبید از جمله کسانی است که کنیه‌اش بر اسمش غلبه کرده و همه جا وی را با کنیه می‌شناسند، البته کنیه ابوجبر نیز در بعضی از منابع برای وی ذکر شده است.[۲]

فرماندهی ابوعبید

زمانی که عمر بن خطاب به خلافت نشست و از گزارش مثنی بن حارثه مبنی بر پیشروی پارسیان آگاه شد، مسلمانان را به جنگ با آن برانگیخت؛ اما به سبب شهرت پارسیان به پایداری و جنگجویی و دشمن شکنی، کسی داوطلب جنگ نمی‌شد، [۳] تا آنکه ابوعبید به پاخاست و سعد بن عبید انصاری و سلیط بن قیس انصاری نیز با او همراه شدند و مردم نیز به پا خاستند. عمر نیز ابوعبید را به فرماندهی برگزید و روانه جنگ کرد.[۴] همچنین به مثنی بن حارثه نیز دستور داد که به ابوعبید بپیوندد و در اطاعت او باشد. [۵]

از این سو، رستم فرخزاد، سردار پارس، از خراسان راه عراق درپیش گرفت و نرسی (از خویشاوندان خسرو پرویز) را به کسْکر و جابان را به بِهقُباد پایین فرستاد.[۶] ابوعبید سه بار در نقاط مختلف با سپاهیان ایران جنگ کرد: نخست در محلی به نام نَمارق، بین حیره و قادسیه، سپاه ساسانی را درهم شکست. در این نبرد جابان اسیر شد و خود را به فدیه آزاد ساخت.[۷]

رستم فرخزاد سپاهی دیگر به فرماندهی جالینوس روانه جنگ کرد. ابوعبید از نمارق به سوی کسکر رفت و نرسی را درهم شکست و غنایم بسیار به چنگ آورد.[۸] سپس به جالینوس در باروسما تاخت، ولی کار به صلح انجامید و قرار شد افراد مناطق تسلیم شده، هر نفر ۴ درهم فدیه دهند.[۹]

کشته شدن ابو عبید

رستم فرخزاد، برای نبردی دیگر، مردانشاه، مشهور به بهمن جادویه، ملقب به ذوالحاجب را که مردی جنگ آزموده بود، به یاری جالینوس فرستاد.[۱۰] در سپاه بهمن، یک، یا به قولی چند فیل بود. درفش کاویانی نیز که ایرانیان به آن تیمُّن می‌جستند، با این سپاه بود.[۱۱] بهمن در محلی به نام قُسّ الناظف بر کرانه فرات و ابوعبید در محلی دیگر به نام مَروَحه در سوی دیگر فرات مستقر شدند. میان دو سپاه پلی بود؛

ابوعبید پس از آنکه فرمان‌هایی خطاب به سران سپاه صادر کرد و جانشینان بعدی را، در صورت کشته شدن خود یا یکی از سرداران، معین نمود، [۱۲] از پل گذشت و دست به حمله زد و با شمشیر بر خرطوم فیلی که به فیل سفید مشهور بود و مایه وحشت لشکریان عرب شده بود، زخم زد و فیل نیز ابوعبید را لگدکوب کرد و کشت.[۱۳] این جنگ به نام‌های متعددی چون: یوم الجسر، یوم قسّ الناظف، یوم المَروَحه و یوم الفیل معروف است.[۱۴] این اتفاق در سال ۱۴ق به وقوع پیوست. [۱۵]

چون ابوعبید کشته شد، ابومحجن ثقفی شعری در رثای او سرود.[۱۶] دراین جنگ پس از کشته شدن ابوعبید، طبق وصیت وی به ترتیب فرزندانش وهب بن ابی عبید، مالک بن ابی عبید [۱۷] و جبر بن ابی عبید[۱۸] به سمت فرماندهی منصوب شدند و هر سه به قتل رسیدند [۱۹][۲۰]

پانویس

  1. أسدالغابة، ج‏۴، ص۳۴۷
  2. الإصابة، ج‏۷، ص:۶۴
  3. طبری، ج۳، ص۴۴۴؛ ابن اعثم، ج۱، ص۱۶۳، ۱۶۴
  4. طبری، ج۳، ص۴۴۴؛ ابن اعثم، ج۱، ص۱۶۳، ۱۶۴؛ بلاذری، ۳۵۰
  5. بلاذری، ۳۵۰؛ دینوری، ۱۱۳
  6. طبری، ج۳، ص۴۴۸
  7. طبری، ج۳، ص۴۴۸ ـ ۴۴۹؛ خلیفه، ج۱، ص۱۰۸؛ ذهبی، ج۲، ص۵
  8. طبری، ج۳، ص۴۵۱
  9. خلیفه، ج۱، ص۱۰۸؛؛ بلاذری، ۳۵۰، ۳۵۱
  10. بلاذری، ۳۵۱؛ طبری، ج۳، ص۴۵۴؛ ابن اثیر، ج۲، ص۴۳۸
  11. خلیفه، ج۱، ص۱۰۹؛ بلاذری، ۳۵۱
  12. خلیفه، ج۱، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰
  13. خلیفه، ج۱، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰؛ ابن قتیبه، ۴۰۱؛ بلاذری، ۳۵۲
  14. بلاذری، ۳۵۱؛ ابن قتیبه، ۴۰۱؛ ابن اثیر، ج۲، ص۴۳۸
  15. الطبقات‏الکبری، ج‏۳، ص:۳۴۰
  16. ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۱۰؛ قس: بلاذری، ۳۵۲
  17. الفتوح، ج‏۱، ص:۱۳۴
  18. الفتوح، ج‏۱، ص:۱۳۴
  19. الفتوح، ج‏۱، ص:۱۳۴
  20. الإصابة، ج‏۱، ص:۵۶۱

منابع

  • ابن اثیر، الکامل.
  • ابن اعثم، احمد، کتاب الفتوح، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸ م.
  • ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، ط الأولی، ۱۴۱۵/۱۹۹۵.
  • ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۰ ق.
  • ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، به کوشش ثروت عکاشه، قاهره، ۱۹۶۰ م.
  • بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، به کوشش عبدالله و عمر انیس الطباع، بیروت، مؤسس‍ـه المعارف.
  • خلیف‍ـه بن خیاط، تاریخ، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۸ م.
  • دینوری احمد بن داوود، الاخبار الطوال، به کوشش عبدالمنعم عامر و جمال الدین شیال، بغداد، ۱۳۷۹ق/۱۹۵۹ م.
  • ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، قاهره، ۱۳۶۸ ق.
  • طبری، تاریخ.

پیوند به بیرون