قیام مختار: تفاوت میان نسخه‌ها

شرط اول: عبدالله بن زبیر در کارها با او مشورت کند و به تنهایی کاری انجام ندهد،<ref>مقدسی، آفرینش وتاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۹۰۷.</ref> و با او مخالفت نکند.<ref>تاریخ ابن خلدون، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۷.</ref>

مختار قبل از حرکت به سوی کوفه با [[محمد بن حنفیه]] دیدار کرده و از قصد خود یعنی قیام وی را مطلع نمود، و از وی کسب تکلیف کرد، محمد بن حنفیه در جملاتی کلی به وی اجازه داد و در ضمن از وی خواست تا تقوا را فراموش نکند.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۳۸۰</ref> بلاذری گزارشی را نقل می‌کند که به صراحت از اذن محمد بن حنفیه به مختار در اصل قیام خبر می‌دهد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۳۸۰.</ref>

مختار پس از ورود به کوفه با دعوت [[سلیمان بن صرد]] و [[قیام توابین]] مواجه شد، از آنجا که سلیمان را برای قیام مناسب نمی‌دید از همکاری با آنان خوداری کرد، وی به [[کوفیان]] نیز می‌گفت سلیمان در زمینه جنگ تجربه نداشته و رموز جنگ را نمی‌داند، [[عمر بن سعد]] نیز نزد حاکم کوفه رفته و از بی ضرر بودن توابین و در مقابل، خطرآفرین بودن مختار سخن گفت.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۱۷۲.</ref>

حاکم کوفه، ابراهیم بن محمد، به هنگام آزادی مختار از وی تعهد گرفت که اقدامی علیه حکومت انجام ندهد و سوگند بخورد که اگر اقدامی علیه حکومت انجام داد، هزار شتر [[قربانی]] کرده و بردگان خود از زن و مرد همه را آزاد نماید، مختار نیز [[سوگند]] یاد کرد و از زندان آزاد شد.

با توجه به اینکه عمال حکومتی رفتار مختار را زیر نظر داشتند، مختار ابتدا به طور مخفیانه افرادی را برای جمع‌آوری نیرو مامور کرد، نمایندگان مختار و نزدیکان او عبارت بودند از:

[[علامه مجلسی]] از [[ابن نما]] نقل می‌کند که محمد بن حنفیه آنان را به نزد [[امام سجاد(ع)]] برد، تا کسب تکلیف کنند، امام سجاد(ع) فرمود: عموجان اگر یک بنده‌ای از زنگبار به حمایت ما برخیزد بر مردم واجب است او را یاری نمایند، و من تو را در این امر نماینده قرار دادم پس آنچه به صلاح است انجام ده.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۳۶۵.</ref>

مختار به عبدالله بن شداد فرمان داد با شعار '''[[یا منصور امت]]''' یعنی‌ ای پیروز بمیران قیام را آغاز کند،<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۳۰۹.</ref> این شعار پیامبر(ص) در [[جنگ بدر]]<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۰۶.</ref>و [[غزوه بنی‌مصطلق]]<ref>ابن‌ عبد البر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۵۶.</ref> بود یکی از شاخصه‌های قیامهای بعدی شیعی نیز همین شعار بوده است. این شعار بعدها در قیام‌های [[زید بن علی]]،<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۷، ص۱۸۳.</ref> محمد [[نفس زکیه]]، [[ابراهیم بن عبدالله]]، نیز مورد استفاده قرار گرفت، همچنین مختار به [[سفیان بن لیلی]] و [[قدامه بن مالک]] دستور داد که از شعار '''[[یا لثارات الحسین]]''' یعنی‌ ای خونخواهان حسین استفاده کنند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۳۹۰.</ref>

نیروهای مصعب به سوی شهر پیشروی کرده و پس از درگیری‌هایی در داخل شهر موفق شدند نیروهای مختار را شکست داده و دار الاماره را محاصره کنند، ۶۰۰۰ نفر همراه مختار داخل دارالاماره بودند، مختار به آنها پیشنهاد داد تا به دشمن حمله کرده وشرافتمندانه کشته شوند، ولی آنان نپذیرفتند.{{مدرک}}

مختار به همراهی نوزده نفر از قصر بیرون آمده و پس از جنگ نابرابری به قتل رسید، این واقعه [[۱۴ رمضان]] [[سال ۶۷ قمری]] اتفاق افتاد.<ref>قمی، تاریخ قم، ۱۳۶۱ش، ص۲۹۰.</ref>