قصد ورود
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
قَصْدِ وُرود در مقابل قصد رجا، نوعی نیت است که در آن فرد مطمئن است، عملی را که انجام میدهد، توسط پیامبر(ص) یا امامان معصوم(ع)، تشریع شده و مورد رضایت خداوند است،[۱] مانند نافلههای روزانه و غسل جمعه.[۲]
گفته میشود اگر صحت صدور دعایی از معصوم(ع) قابل اثبات باشد، میتوان آن را با نیت ورود خواند. اما اگر سند معتبر و قابل اعتماد برای دعا وجود نداشته باشد، نباید آن را بهطور قطعی به معصوم نسبت داد، زیرا ممکن است مصداق تشریع و حرام شود؛ در این صورت بهتر است دعا با نیت رجا (به امید دریافت پاداش) خوانده شود.[۳] برای نمونه، امام خمینی در پاسخ به استفتائی گفته است که تکرار بخشهایی از دعا اشکالی ندارد اما دعاهایی که دارای سند معتبر و متن مشخص هستند، در صورت قرائت با نیت ورود باید دقیقاً مطابق متن واردهشده خوانده شوند.[۴]
بهفتوای سید علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران و از مراجع تقلید شیعه، نمایندگان ولی فقیه که از طرف او مجاز به اقامه نماز عید هستند و ائمه جمعه منصوب از طرف ولیفقیه، میتوانند در عصر غیبت، نماز عید را به جماعت اقامه کنند. اما احتیاط واجب آن است که سایر افراد باید این نماز را فُرادی بخوانند و در صورت اقامه جماعت نیت آن رجاء باشد نه ورود.[۵]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۶۱۷.
- ↑ مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۶۱۸.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۶۱۸؛ «قصد «ورود» و «رجا» «3»»، پایگاه قرآنی تفسیر رضوان.
- ↑ امام خمینی، استفتائات، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۶۱۹.
- ↑ خامنهای، رساله آموزشی احکام عبادات، نشر انقلاب اسلامی، ج۱، ص۶۵.
منابع
- امام خمینی، سید روحالله، استفتائات، قم، جامعه مدرسين حوزه علميه قم، دفتر انتشارات اسلامى، ۱۳۷۲ش.
- «قصد «ورود» و «رجا» «3»»، پایگاه قرآنی تفسیر رضوان، تاریخ بازدید: ۱۹ مهر ۱۴۰۴ش.
- خامنهای، سید علی، رساله آموزشی؛ احکام عبادات، تهران، نشر انقلاب اسلامی، بیتا.
- مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهلبیت(ع)، زیرنظر: سید محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش.