ساقی کوثر

ساقی کوثر، از القاب علی بن ابی طالب(ع)، به معنای کسی که از حوض کوثر دیگران را سیراب می‌کند.

ساقی کوثر، ترکیبی اضافی از ساقی و کوثر است. این ترکیب در قرآن نیامده است. ساقی به معنای آب‌دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد. کوثر نیز به معنای خیر کثیر است.

برخی از مفسران واژه کوثر را در نخستین آیه سوره کوثر، همان حوض پیامبر(ص) می‌دانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است. بنابر روایات شیعه و اهل سنّت، امام علی (ع) ساقی این حوض است.

در اشعار نیز بارها از حضرت علی (ع) به‌عنوان ساقی کوثر یاد شده است. الگو:شعر2

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

• ابن یمین فریومدی، دیوان اشعار، تصحیح حسینعلی باستانی راد، بی‌جا، انتشارات کتابخانه سنائی، ۱۳۴۴ش.
• خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، دوستان - ناهید، تهران، ۱۳۷۷ش. مدخل کوثر، ص۱۹۰۸-۱۹۰۹.
• خوارزمی، موفق بن احمد اخطب، المناقب، چاپ مالک محمودی، قم، ۱۴۱۴ق.
• دیوان خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، باهتمام سید محمدرضا جلالی نائینی و نذیر احمد، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش.
• سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور، چاپ نجدت نجیب، بیروت ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
• طبری، احمدبن عبدالله، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، قاهره ۱۳۵۶، چاپ افست بیروت (بی‌تا.)
• عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، منطق الطیر (مقامات الطیور)، به اهتمام سید صادق گوهرین، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۶ش.
• عمید، حسن، فرهنگ لغت عمید، سرپرست تألیف و ویرایش: فرهاد قربان‌زاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست، ۱۳۸۹ش.