یائسگی: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Alikhosravi |
imported>Alikhosravi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''یائِسگی'''، رسیدن زنان به سنی که به طور طبیعی [[حائض]] و حامله نمی‌شوند. [[قرآن کریم]]، به یائسگی زنان اشاره کرده است. درباره سن یائسگی، چندین نظریه وجود دارد؛ بسیاری از [[فقیهان]] معتقدند زنان [[سید|سیده]] در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند. | '''یائِسگی'''، رسیدن زنان به سنی که به طور طبیعی [[حائض]] و حامله نمی‌شوند. [[قرآن کریم]]، به یائسگی زنان اشاره کرده است. درباره سن یائسگی، چندین نظریه وجود دارد؛ بسیاری از [[فقیهان]] معتقدند زنان [[سید|سیده]] در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند. | ||
بر پایه فقه [[شیعه]]، زنان یائسه، [[عده طلاق]] ندارند و بلافاصله پس از [[طلاق]]، می‌توانند [[ازدواج]] کنند. زنانی که از جوانی حیض نمی‌شوند را «یائسه مُستَرابه» می‌نامند که [[احکام]] آنها با زنان یائسه متفاوت است. | بر پایه فقه [[شیعه]]، زنان یائسه، [[عده طلاق]] ندارند و بلافاصله پس از [[طلاق]]، می‌توانند [[ازدواج]] کنند. زنانی که از جوانی [[عادت ماهیانه|حیض]] نمی‌شوند را «یائسه مُستَرابه» می‌نامند که [[احکام]] آنها با زنان یائسه متفاوت است. | ||
== معنا == | == معنا == | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== سن یائسگی == | == سن یائسگی == | ||
درباره ملاک یائسگی زنان، نزد [[فقیهان|فقهای شیعه]] اختلاف نظر وجود دارد؛ | درباره ملاک یائسگی زنان، نزد [[فقیهان|فقهای شیعه]] اختلاف نظر وجود دارد؛ بیشتر فقیهان از جمله [[صاحب جواهر]]، [[صاحب عروه|طباطبایی یزدی]]، [[امام خمینی]] معتقدند زنان سیده در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴.</ref> برخی دیگر سن یائسگی را برای همه زنان (سیده و غیر سیده)، ۵۰ سال و عده‌ای آن را ۶۰ سال دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند زمان یائسگی، ۶۰ سالگی است ولی زنان باید بین ۵۰سال تا ۶۰ سال را [[احتیاط]] نمایند.<ref>خویی، احکام شرعی بانوان، ۱۳۹۱ق، ص۷۱.</ref> | ||
بیشتر فقیهان از جمله [[صاحب جواهر]]، [[صاحب عروه|طباطبایی یزدی]]، [[امام خمینی]] معتقدند زنان سیده در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴.</ref> برخی دیگر سن یائسگی را برای همه زنان (سیده و غیر سیده)، ۵۰ سال و عده‌ای آن را ۶۰ سال دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند زمان یائسگی، ۶۰ سالگی است ولی زنان باید بین ۵۰سال تا ۶۰ سال را [[احتیاط]] نمایند.<ref>خویی، احکام شرعی بانوان، ۱۳۹۱ق، ص۷۱.</ref> | |||
به اعتقاد اندکی از فقیهان، سن خاصی برای یائسگی وجود ندارد و چون طبیعت زنان با یکدیگر متفاوت است، هر زنی در سن خاصی یائسه می‌شود.<ref>رستمی، سهیلا و دیگران، «مطالعه تطبیقی سن یائسگی در فقه مذاهب اسلامی»، ص۲۳۲.</ref> | به اعتقاد اندکی از فقیهان، سن خاصی برای یائسگی وجود ندارد و چون طبیعت زنان با یکدیگر متفاوت است، هر زنی در سن خاصی یائسه می‌شود.<ref>رستمی، سهیلا و دیگران، «مطالعه تطبیقی سن یائسگی در فقه مذاهب اسلامی»، ص۲۳۲.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۱۲
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
یائِسگی، رسیدن زنان به سنی که به طور طبیعی حائض و حامله نمی‌شوند. قرآن کریم، به یائسگی زنان اشاره کرده است. درباره سن یائسگی، چندین نظریه وجود دارد؛ بسیاری از فقیهان معتقدند زنان سیده در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.
بر پایه فقه شیعه، زنان یائسه، عده طلاق ندارند و بلافاصله پس از طلاق، می‌توانند ازدواج کنند. زنانی که از جوانی حیض نمی‌شوند را «یائسه مُستَرابه» می‌نامند که احکام آنها با زنان یائسه متفاوت است.
معنا
بر اساس منابع فقهی، هنگامی که زنان به سنی برسند که به طور طبیعی، حیض و حامله نشوند، به آنان «یائسه» می‌گویند. چنین حالتی نیز «یائسگی» نام دارد.[۱] قرآن کریم در آیه ۶۰ سوره نور
و آیه چهارم سوره طلاق
به یائسگی زنان اشاره می‌کند. در کتاب‌های فقهی نیز احکام یائسگی، ذیل مسائل مربوط به حیض مطرح می‌شود.[۲]
سن یائسگی
درباره ملاک یائسگی زنان، نزد فقهای شیعه اختلاف نظر وجود دارد؛ بیشتر فقیهان از جمله صاحب جواهر، طباطبایی یزدی، امام خمینی معتقدند زنان سیده در ۶۰ سالگی و زنان غیر سیده در ۵۰ سالگی یائسه می‌شوند.[۳] برخی دیگر سن یائسگی را برای همه زنان (سیده و غیر سیده)، ۵۰ سال و عده‌ای آن را ۶۰ سال دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند زمان یائسگی، ۶۰ سالگی است ولی زنان باید بین ۵۰سال تا ۶۰ سال را احتیاط نمایند.[۴] به اعتقاد اندکی از فقیهان، سن خاصی برای یائسگی وجود ندارد و چون طبیعت زنان با یکدیگر متفاوت است، هر زنی در سن خاصی یائسه می‌شود.[۵]
احکام
- بنا بر نظر فقیهان، زنان یائسه، عده طلاق و فسخ نکاح ندارند و بلافاصله پس از جدایی از همسر، می‌توانند ازدواج کنند.[۶]
- فقهاء معتقدند خونی که زنان یائسه می‌بینند، خون حیض نیست.[۷] بنا بر نظر مکارم شیرازی، خون استحاضه است؛ اما زنانی که به پزشک مراجعه می‌کنند و بر اثر مصرف داروهای تقویت هورمونی، خون‌ریزی قاعدگی آنان ادامه پیدا می‌کند، در صورتی که تمام شرایط حیض در آن خون وجود داشته باشد، حیض محسوب می‌شود.[۸]
یائسه مسترابه
برخی از زنان به طور مادرزادی یا به دلیل تغییرات هورمونی در جوانی حائض نمی‌شوند که در فقه آنها را «یائسه مسترابه» می‌نامند و احکام آنها با زنان یائسه متفاوت است.[۹] فقهاء با استناد به آیه ۶۰ سوره نور، عده طلاق یا فسخ نکاح این زنان (یائسه مسترابه) را سه ماه قمری می‌دانند.[۱۰]
پانویس
منابع
- بهجت، محمد تقی، جامع المسائل، قم، دفتر آیت‌الله بهجت، ۱۴۲۶ق.
- توضیح المسائل مراجع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۹۲ش.
- خویی، ابوالقاسم، احکام شرعی بانوان، قم، دارالصدیقةالشهیده، ۱۳۹۱ق.
- رستمی، سهیلا و دیگران، «مطالعه تطبیقی سن یائسگی در فقه مذاهب اسلامی»، در مجله فقه پزشکی، شماره ۲۸و۲۹، پایز و زمستان ۱۳۹۵ش.
- شهید ثانی، مسالک الافهام، قم، موسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۳ق.
- محقق داماد، مصطفی، بررسی فقهی حقوق خانواده-نکاح و انحلال آن، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی، ۱۳۸۴ش.
- مشکینی، علی، مصطلحات الفقه و اصطلاحات الاصول، بیروت منشورات الرضا، چاپ اول، ۱۴۳۱ق.
- مغنیه، محمدجواد، فقه الصادق، قم، موسسه انصاریان، ۱۳۴۲ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، احکام بانوان، قم، نشر مدرسه علی بن ابی طالب، ۱۳۸۶ش.
- هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، قم، مرکز دایرةالمعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۲ش.
پیوند به بیرون
- ↑ محقق داماد، بررسی فقهی حقوق خانواده، نکاح و انحلال آن، ۱۳۸۴ش، ص۴۵۰.
- ↑ برای نمونه ر.ک: هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴؛ توضیح المسائل مراجع تقلید، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۳۲۲؛ مغنیه، فقه الصادق، ۱۳۴۲ق، ج۶، ص۳۱.
- ↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۳، ص۳۹۴.
- ↑ خویی، احکام شرعی بانوان، ۱۳۹۱ق، ص۷۱.
- ↑ رستمی، سهیلا و دیگران، «مطالعه تطبیقی سن یائسگی در فقه مذاهب اسلامی»، ص۲۳۲.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه و اصطلاحات الاصول، ۱۴۳۱ق، ص۳۵۷.
- ↑ توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۳۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، احکام بانوان، ۱۳۸۶ش، ص۸۱.
- ↑ مغنیه، فقه الصادق، ۱۳۴۲ق، ج۶، ص۳۱.
- ↑ شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۹، ص۴۷؛ بهجت، جامع المسائل، ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۱۵۹.