تشهد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویکی سازی |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==ذکر== | ==ذکر== | ||
تشهد، از اجزای واجب نماز است.<ref>نگاه کنید به: علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.</ref> که به گفتن [[شهادتین]] (گواهی دادن به یگانگی خدا و رسالت پیامبر(ص)) و فرستادن صلوات بر پیامبر(ص) در رکعت دوم و رکعت آخر پس از دو سجده و قبل از [[سلام (نماز)|سلام]] اشاره دارد.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref> از تشهد بیشتر در باب نماز کتاب‌های فقهی بحث می‌شود.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.</ref> | تشهد، از اجزای واجب نماز است.<ref>نگاه کنید به: علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.</ref> که به گفتن [[شهادتین]] (گواهی دادن به یگانگی خدا و رسالت پیامبر(ص)) و فرستادن [[صلوات]] بر [[پیامبر(ص)]] در رکعت دوم و رکعت آخر پس از دو سجده و قبل از [[سلام (نماز)|سلام]] اشاره دارد.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref> از تشهد بیشتر در باب نماز کتاب‌های فقهی بحث می‌شود.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.</ref> | ||
به گفته [[میرزا علی مشکینی]] بنا بر نظر مشهور فقهای شیعه ذکر تشهد عبارت است از: «{{عربی|اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ؛ شهادت می‌دهم که معبودی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد؛ شهادت می‌دهم که محمد(ص) بنده خدا و فرستاده او است. خدایا رحمت بفرست بر محمد و آل محمد.»}}<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.</ref> البته در کتاب‌های فقهی مقدار واجب آن««أشهد أن لا إله إلا اللّٰه و أشهد أن محمدا رسول اللّٰه اللهم صل على محمد و آل محمد» ذکر شده است.<ref>علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۱۸.</ref> هرچند علامه حلی در کتاب النهایه در واجب بودن «وحده لا شریک له» تردید کرده است.<ref>علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.</ref> | به گفته [[میرزا علی مشکینی]] بنا بر نظر مشهور فقهای شیعه ذکر تشهد عبارت است از: «{{عربی|اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ؛ شهادت می‌دهم که معبودی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد؛ شهادت می‌دهم که محمد(ص) بنده خدا و فرستاده او است. خدایا رحمت بفرست بر محمد و آل محمد.»}}<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.</ref> البته در کتاب‌های فقهی مقدار واجب آن««أشهد أن لا إله إلا اللّٰه و أشهد أن محمدا رسول اللّٰه اللهم صل على محمد و آل محمد» ذکر شده است.<ref>علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۱۸.</ref> هرچند علامه حلی در کتاب النهایه در واجب بودن «وحده لا شریک له» تردید کرده است.<ref>علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۳
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
تَشَهُد از واجبات نماز که در رکعت دوم و رکعت آخر نماز پس از دو سجده خوانده می‌شود. «اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ»ذکر تشهد است که در آن به یگانگی خدا و نبوت پیامبر(ص) گواهی داده می‌شود.
تشهد از اجزای غیر رُکنی نماز است؛ از این رو اگر فراموش شود، باعث باطل شدن نماز نمی‌شود.
ذکر
تشهد، از اجزای واجب نماز است.[۱] که به گفتن شهادتین (گواهی دادن به یگانگی خدا و رسالت پیامبر(ص)) و فرستادن صلوات بر پیامبر(ص) در رکعت دوم و رکعت آخر پس از دو سجده و قبل از سلام اشاره دارد.[۲] از تشهد بیشتر در باب نماز کتاب‌های فقهی بحث می‌شود.[۳]
به گفته میرزا علی مشکینی بنا بر نظر مشهور فقهای شیعه ذکر تشهد عبارت است از: «اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ؛ شهادت می‌دهم که معبودی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد؛ شهادت می‌دهم که محمد(ص) بنده خدا و فرستاده او است. خدایا رحمت بفرست بر محمد و آل محمد.»[۴] البته در کتاب‌های فقهی مقدار واجب آن««أشهد أن لا إله إلا اللّٰه و أشهد أن محمدا رسول اللّٰه اللهم صل على محمد و آل محمد» ذکر شده است.[۵] هرچند علامه حلی در کتاب النهایه در واجب بودن «وحده لا شریک له» تردید کرده است.[۶]
احکام
برخی از احکام تشهد عبارتند از:
- در هنگام خواندن تشهد رعایت موالات(پشت سر هم)، ترتیب، طمأنینه و صحیح خواندن کلمات شرط است.[۷]
- مستحب است در هنگام تشهد، نمازگزار دست‌ها را بر ران‌ها بگذارد و انگشت‌ها را به یکدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند.[۸]
- مستحب بودن تَوَرُّک[۹] قراردادنِ پای چپ زیر ساق پای راست و نشستن بر ران چپ.[۱۰]
- در هنگام تشهد گفتن ذکرهایی مستحب است از جمله اینکه پیش از تشهد عبارت اَلْحَمدُللَّـه یا بِسْمِ اللهِ و بِاللهِ وَ الْحَمدُ لِلهِ وَ خَیرُ الأسماءِ لِله[۱۱] و پس از آن عبارت وَ تَقَبِّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَه گفته شود.[۱۲]
حکم فراموش کردن تشهد
به فتوای امام خمینی از مراجع تقلید اگر نمازگزار تشهد را فراموش کند و پیش از رکوع متوجه شود، باید بلافاصله بنشیند و تشهد را بخواند و نماز را ادامه دهد.[۱۳] بر اساس فتوای بنابر احتیاط واجب یا مستحب پس از پایان نماز دو سجده سهو به جا آورد.[۱۴] اما اگر در رکوع یا بعد از آن یادش بیاید که تشهد رکعت قبل را نخوانده، باید پس از تمام‌کردن نماز، تشهد را قضا کند و بنابر احتیاط واجب برای تشهد فراموش شده دو سجده سهو به جا آورد.[۱۵]
پانویس
منابع
- امام خمینی، سید روح‌الله، توضیح المسائل (محشّٰى)، تصحیح سید محمدحسین بنی‌هاشمی خیمنی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۴ق.
- شهید اول، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، نهایة الاحکام فی معرفة الاحکام، قم، مؤسسة آل‌البیت علیهم‌السلام، ۱۴۱۹ق.
- محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسه آل‌البیت علیهم‌السلام، ۱۴۱۴ق.
- مشکینی، میرزاعلی، مصطلحات الفقه و معظم عناوینه الموضوعیه، قم، الهادی، ۱۴۱۹ق/۱۳۷۷ش.
- ↑ نگاه کنید به: علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۵-۱۴۶.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.
- ↑ علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۱۸.
- ↑ علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.
- ↑ شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲؛ محقق کرکی، رسائل المحقق الکرکی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱۲.
- ↑ محقق کرکی، رسائل المحقق الکرکی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱۲.
- ↑ شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۴ق، ص۲۳۹، مسأله۱۰۶۱.
- ↑ امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۵۹۷، مسأله ۱۱۰۲.
- ↑ امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۵۹۷، مسأله ۱۱۰۲ پانویس۱.
- ↑ امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۵۹۷، مسأله ۱۱۰۲.