پرش به محتوا

طمأنینه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲ ژوئن ۲۰۱۸
جز
←‏مفهوم شناسی: ویرایش جزیی
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (←‏مفهوم شناسی: ویرایش جزیی)
خط ۱۲: خط ۱۲:


برخی طبق استناد به برخی از [[روایات]]، پس از اشاره به عدم قبولی نماز کسی که طمأنینه در نماز را رعایت نمی‌کند عذاب و عقاب وی در [[آخرت]] را همانند عذاب شخص [[تارک الصلاه]] دانسته‌اند؛ هرچند حکم او را در حکم تارک الصلاه ندانسته‌اند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۶.</ref>  
برخی طبق استناد به برخی از [[روایات]]، پس از اشاره به عدم قبولی نماز کسی که طمأنینه در نماز را رعایت نمی‌کند عذاب و عقاب وی در [[آخرت]] را همانند عذاب شخص [[تارک الصلاه]] دانسته‌اند؛ هرچند حکم او را در حکم تارک الصلاه ندانسته‌اند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۶.</ref>  
در روایتی از [[رسول خدا(ص)]] پس از مشاهده شخصی که طمأنینه در نماز را رعایت نمی‌نمود، او را به کلاغی که در حال برداشتن دانه از زمین است توصیف کرده و فرمود: اگر او در این حالت از دنیا برود در دینی غیر از دین من از دنیا رفته است.<ref>حائری یزدی، کتاب الصلاة، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۵.</ref> {{یادداشت| روایة زرارة عن أبی جعفر(ع)، قال(ع) بینا رسول اللّه(ص) جالس فی المسجد إذ دخل رجل فقام یصلی فلم یتم رکوعه و لا سجوده فقال رسول اللّه(ص) نقر کنقر الغراب لئن مات هذا و هکذا صلوته لیموتن علی غیر دینی.(حائری یزدی، کتاب الصلاة، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۵.)}}
[[رسول خدا(ص)]] پس از مشاهده شخصی که طمأنینه در نماز را رعایت نمی‌نمود، او را به کلاغی که در حال برداشتن دانه از زمین است، توصیف کرده و فرمود: اگر او در این حالت از دنیا برود در دینی غیر از دین من از دنیا رفته است.<ref>حائری یزدی، کتاب الصلاة، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۵.</ref> {{یادداشت| روایة زرارة عن أبی جعفر(ع)، قال(ع) بینا رسول اللّه(ص) جالس فی المسجد إذ دخل رجل فقام یصلی فلم یتم رکوعه و لا سجوده فقال رسول اللّه(ص) نقر کنقر الغراب لئن مات هذا و هکذا صلوته لیموتن علی غیر دینی.(حائری یزدی، کتاب الصلاة، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۵.)}}


در صورت عدم رعایت طمأنینه توسط نمازگزار، اگر جاهل به حکم است، بر دیگران [[واجب]] است که او را ارشاد نمایند و در صورتی که از روی عمد باشد نیز بر دیگران واجب است با [[امر به معروف]] به او تذکر دهند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref>
در صورت عدم رعایت طمأنینه توسط نمازگزار، اگر جاهل به حکم است، بر دیگران [[واجب]] است که او را ارشاد نمایند و در صورتی که از روی عمد باشد نیز بر دیگران واجب است با [[امر به معروف]] به او تذکر دهند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۱۱

ویرایش