نماز وتیره
(تغییرمسیر از نافله نماز عشاء)
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
نماز وُتَیْره یا نافله عِشاء دو رکعت نماز مستحبی است که پس از نماز عشاء به صورت نشسته خوانده می‌شود. مشهور در بین فقها، نشسته‌خواندن نماز وتیره است اما برخی ایستاده‌خواندن آن را دارای فضیلت می‌دانند. در متون دینی، نماز وتیره جایگزین نماز وتر در نماز شب قرار داده شده، تا اگر کسی موفق به خواندن نماز وتر نشد، از ثواب آن بهره‌مند شود.
معنای وتیره
وتیره در فقه، به معنای «وتر کوچک» معنا شده است. وتر، یک رکعت پایانی نماز شب است. امام صادق(ع) نماز وتیره را به منزله یک رکعت نماز وتر در نماز شب می‌داند که اگر نمازگزار پس از ادای آن (وتیره) از دنیا رفت ثواب نماز وتر برای او منظور گردد. امام صادق(ع) در ادامه فرمود پیامبر اکرم این نماز را نمی‌خواند، زیرا به وسیله وحی می‌دانست که آیا در این شب از دنیا می‌رود یا خیر؛ اما دیگران را به خواندن آن توصیه می‌کرد.[۱]
چگونگی خواندن نماز
نماز وتیره، دور رکعت نماز نافله عشاء است که به صورت نشسته خوانده می‌شود. بهتر است در دو رکعت این نماز صد آیه از قرآن خوانده شود و مستحب است به‌جای صد آیه، سوره واقعه را در یک رکعت و سوره توحید را در رکعت دیگر بخوانند.[۲] در روایت دیگری امام باقر(ع) فرمود: هرکس سوره مُلْک را شب بخواند، به قرائت بسیار و پاکیزه عمل نموده و از غافلان نخواهد بود و من نیز بعد از نماز عشا آن دو را در حالت نشسته [در نافله عشاء] می‌خوانم.[۳]
ایستاده‌خواندن
شیخ حر عاملی در وسائل الشیعه می‌گوید ایستاده‌خواندن نماز وتیره بهتر از نشسته است؛[۴] او همچنین بابی را به افضلیت ایستاده‌خواندن نماز وتیره و ساقط نشدن آن در سفر اختصاص داده است[۵] اما شیخ طوسی نماز وتیره را از مسافر ساقط می‌داند.[۶] در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که: پدرم این نماز را نشسته می‌خواند و من آن دو رکعت را ایستاده می‌خوانم.[۷] مجلسی در ادامه حدیث می‌آورد که چون بدن امام باقر(ع)، سنگین و قیام برای او مشکل بود، نماز وتیره را نشسته می‌خواند.[۸] سید مرتضی می‌گوید نمازگزار هنگام ادای وتیره، بین چهارزانو یا دوزانو نشستن مخیر است.[۹]
دعای پس از نماز
شیخ طوسی پس از تشریح نماز وتیره و چگونگی خواندن آن، دعایی نسبتاً طولانی را ذکر می‌کند که مستحب است پس از آن خوانده شود.[۱۰][یادداشت ۱]
فضیلت
اسماعیل بن عبدالخالق بن عبدربّه از امام صادق(ع) نقل می‌کند که پدرم (امام باقر(ع)) همواره بعد از نماز عشاء دو رکعت نماز در حالت نشسته می‌خواند و صد آیه در آن دو رکعت قرائت کرده و پیوسته می‌فرمود: هرکس این دو رکعت را بخواند و صد آیه در آن تلاوت کند از غافلان نخواهد بود. وی می‌گوید: امام باقر(ع) در آن دو رکعت سوره واقعه و اخلاص را قرائت می‌کرد.[۱۱]
نماز وتیره، برای جبران نماز وتر در نماز شب قرار داده شده که اگر کسی به دلایلی مانند خواب یا مرگ موفق نشد نماز وتر را بخواند، به ثواب آن برسد.[۱۲]
وقت
وقت نماز وتیره، پس از نماز عشا تا نیمه‌شب شرعی است اما گفته شده اگر بلافاصله پس از نماز عشا خوانده شود، بهتر است.[۱۳]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۳۳۰و۳۳۱.
- ↑ قمی، مفاتیح الجنان، ص۱۹.
- ↑ سید بن طاووس، فلاح السائل، ص۲۵۹.
- ↑ حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۵۱.
- ↑ حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۹۴.
- ↑ شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ص۷۱.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۴، ص۱۰۶.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۴، ص۱۰۶.
- ↑ سیدمرتضی، رسائل مرتضی، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۷.
- ↑ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۱۱۴-۱۱۹.
- ↑ سید بن طاووس، فلاح السائل، ص۲۵۹.
- ↑ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۳۳۰و۳۳۱.
- ↑ نمازهای مستحب؛ وقت نافله‌های یومیه، مسأله ۷۵۸، سایت رسمی آیت‌الله سیستانی.
یادداشت
- ↑ دعای شیخ طوسی این چنین است:
أَمْسَینا وَ أَمْسَی الْحَمْدُ وَالْعَظَمَةُ وَالْکبْریآءِ وَ الْجَبَرُوتُ وَالْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الْجَلالُ وَ الْبَهآءُ وَ التَّقْدیسُ وَ التَّعْظیمُ وَ التَّسْبیحُ وَ التَّکبیرُ وَالتَّهْلیلُ وَ الَّتمْجیدُ [وَ التَّحْمیدُ]وَالسَّماحُ وَ الْجُودُ وَ الْکرَمُ وَ الَْمجْدُ وَ الْمَنُّ وَ الْحَمْدُ وَ الْفَضْلُ وَ السَّعَةُ، وَالْحَوْلُ وَالْقُوَّةُ، وَ الْفَتْقُ وَ الرَّتْقُ، وَ اللَّیلُ وَالنَّهارُ، وَ الظُّلُماتُ وَالنُّورُ، وَالدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، وَالْخَلْقُ جَمیعاً وَالاَْمْرُ کلُّهُ، وَ ماسَمَّیتُ وَ لَمْ أُسَمِّ، وَ ما عَلِمْتُ وَ ما لَمْ أَعْلَمْ، وَ ما کانَ وَ ما هُوَ کآئِنٌ، للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ.
أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی ذَهَبَ بِالنَّهارِ وَ جَآءِ بِاللَّیلِ وَ نَحْنُ فی نِعْمَةٍ وَ عافِیةٍ وَ فَضْلٍ عَظیمٍ، أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی لَهُ ما سَکنَ فِی اللَّیلِ وَ النَّهارِ، وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ، أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی یولِجَ اللَّیلَ فِی النَّهارِ، وَ یولِجَ النَّهارَ فِی اللَّیلِ، وَ یخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ، وَ یخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی، وَ یرْزُقُ مَنْ یشآءُ بِغَیرِ حِسابٍ، وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ. أَللّهُمَّ، بِک نُمْسی، وَ بِک نُصْبِحُ، وَبِک نَحیی، وَ بِک نَموُتُ، وَ إِلَیک الْمَصیرُ، أَللّهُمَّ، إِنّی أَعُوذُ بِک أَنْ أَذِلَّ أَوْ أُذَلَّ، أَوْ أَضِلَّ أَوْ أُضَلَّ، أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلِمَ، أَوْ أجْهَلَ أَوْ یجْهَلَ عَلَی، یا مُصَرِّفَ الْقُلُوبِ وَالاَْبْصارِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ [یا: آلِهِ]، وَ ثَبِّتْ قَلْبی عَلی طاعَتِک وَ طاعَةِ رَسُولِک - عَلَیهِ وَ آلِهِ السَّلامُ، أَللّهُمَّ، لاتُزِعْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً، إِنَّک أَنْتَ الْوَهّابُ.
أَللّهُمَّ، إِنَّ لَک عَدُوّاً لایأْلُونی خَبالاً، حَریصاً عَلی غَیی [یا: عَینی]، بَصیراً بِعُیوبی، یرانی هُوَ وَ قَبیلُهُ مِنْ حَیثُ لاأَراهُمْ. أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، [وَ أَعِذْ مِنْهُ أَنْفُسَنا وَ أَهالینا وَ أَوْلادَنا وَ إِخْوانَنا وَ ما أَغْلَقْتُ عَلَیهِ أَبْوابُنا وَ أَحاطَتْ عَلَیهِ دُورُنا. أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ]، وَ حَرِّمْنا عَلَیهِ کما حَرَّمْتَ عَلَیهِ الْجَنَّةَ، وَ باعِدْ بَینَنا وَ بَینَهُ کما باعَدْتَ بَینَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ بَینَ السَّمآءِ وَ الاَْرْضِ وَ أَبْعَدَ مِنْ ذلِک. أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنی مِنْهُ وَ مِنْ هَمْزِهِ وَ لَمْزِهِ وَ فِتْنَتِهِ وَ دَواهیهِ وَ غَوائِلِهِ وَ سِحْرِهِ وَ نَفْثِهِ [یا: وَ نَفْثَتِهِ، یا: فِتْنَتِهِ]. أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَعِذْنی مِنْهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، وَ فِی الَْمحْیا وَ الْمَماتِ. بِاللَّهِ أَدْفَعُ ما أُطیقُ وَما لاأُطیقُ، وَ مِنَ اللَّهِ الْقُوَّةُ وَ التَّوْفیقُ، یا مِنْ تَیسیرُ الْعَسیرُ عَلَیهِ سَهْلٌ یسیرٌ، [صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وِ آلِهِ، وَ یسِّرِ لی ما أَخافُ عُسْرَهُ، فَإِنَّ تَیسیرَ الْعَسیرِ عَلَیک یسیرٌ.] أَللّهُمَّ، یا رَبَّ الاَْرْبابِ، وَیا مُعْتِقَ الرِّقابِ، أَنْتَ اللَّهُ الَّذی لایزُولُ وَلایبیدُ، وَلاتُغَیرُک الدُّهُورُ وَ الاَْزْمانُ، بَدَتْ قُدْرَتُک یا إِلهی، وَ لَمْ تُبْدِ هَیئِةٌ [یا: هَیئَتُهُ، یا: هَیئَتُک] فَشَبَّهُوک یا سَیدی، وَ اتَّخَذُوا بَعْضَ آیاتِک [یا: أَسْمآئِک، یا: أَنْبِیآئِک] أَرْباباً، ثُمَّ لَمْ یعْرِفُوک یا إِلهی، وَ أَنَا یا إِلهی، بَری‌ءٌ إِلَیک فی هذِهِ اللَّیلَةِ مِنَ الَّذینَ بِالشُّبُهاتِ طَلَبُوک، وَ بَری‌ءٌ إِلَیک مِنَ الَّذینَ شَبَّهُوک وَ جَهِلُوک یا إِلهی، أَنَا بَری‌ءٌ مِنَ الَّذین بِصِفاتِ عِبادِک وَ صَفُوک، بَلْ أَنَا بَری‌ءٌ مِنَ الَّذینَ جَحَدُوک وَ لَمْ یعْبُدُوک، وَ أَنَا بَری‌ءٌ مِنَ الَّذینَ فی أَفْعالِهِمْ جَوَّرُوک، یا إِلهی، أَنَا بَری‌ءٌ مِنَ الَّذینَ بِقَبآئِجِ أَفْعالِهِمْ نَحَلُوک، وَ أَنَا بَری‌ءٌ مِنَ الَّذینَ فیما نَزَّهُوا عَنْهُ آبائَهُمْ وَأُمُّهاتِهِمْ ما نَزَّهُوک، وَ أَبْرَأُ إِلَیک مِنَ الَّذینَ فی مُخالَفَةِ نَبِیک وَ آلِهِ (علیهم‌السلام) خالَفُوک، أَنَا بَری‌ءٌ مِنَ الَّذینَ فی مُحارَبَةِ أَوْلِیآئِک حارَبُوک، وَ أَنَا بَری‌ءٌ إِلَیک مِنَ الَّذینَ فی مُعانَدَةِ آلِ نَبِیک (علیهم‌السلام) عانَدُوک. أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنی مِنَ الَّذینَ [عَرَفُوک فَوَحَّدُوک، وَاجْعَلْنی مِنَ الَّذینَ] لَمْ یجَوِّرُوک وَ عَنْ ذلِک نَزَّهُوک، وَاجْعَلْنی مِنَ الَّذینَ فی طاعَةِ أَوْلِیآئِک وَ أَصْفِیآئِک أَطاعُوک، وَاجْعَلْنی مِنَ الَّذین فی خَلَواتِهِمْ وَ فی آنآءِ اللَّیلِ وَ أَطْرافِ النَّهارِ راقَبُوک وَ عَبَدُوک، یا مُحَمَّدُ یا عَلِی، بِکما بِکما.
أَللّهُمَّ، إِنّی أَسْأَلُک فی هذِهِ اللَّیلَةِ بِاسْمِک الَّذی إِذا وُضِعَ عَلی مغالِقِ أَبْوابِ السَّمآءِ لِلاِْنْفِتاحِ انْفَتَحَتْ. [وَ] أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی إِذا وُضِعَ عَلی مَضایقِ الاَْرْضِ لِلاِْنْفِراجِ انْفَرَجَتْ، [وَ]أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی إِذا وُضِعَ عَلی الْبَأْسآءِ لِلتَّیسُّرِ [یا: لِلتَّیسیر]تَیسَّرَتْ، وَ أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی إِذا وُضِعَ عَلی الْقُبُورِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَمُنَّ عَلَی بِعِتْقِ رَقَبَتی مِنَ النّارِ فی هذِهِ اللَّیلَةِ. أَللّهُمَّ، إِنّی لَمْ أَعْمَلِ الْحَسَنَةَ حَتّی‌أَعْطَیتَنیها، وَلَمْ أَعْمَلِ السَّیئَةَ [یا: الْحَسَنَةَ]حتَّی أَعْلَمتَنیها [یا: عَلَّمْتَنیها]، أَللّهُمَّ، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عُدْ عَلَی عِلْمَک بِعَطآئِک، وَ داوِ دآئی بِدَوآئِک، فَإِنَّ دآئِی ذُنُوبِی الْقَبیحَةُ، وَ دَوآئُک عَفْوَک وَ حَلاوَةُ رَحْمَتِک، أَللّهُمَّ، إِنّی أَعُوذُ بِک أَنْ تَقْضَحَنی بَینَ الْجُمُوعِ بِسَریرَتی، وَ أَنْ أَلْقاک بِخِزْی عَمَلی، وَالنَّدامَةَ بِخَطیئتَی، وَ أَعُوذُ بِک أَنْ تُظْهِرَ سَیئآتی عَلی‌حَسَناتی، وَ أَنْ أُعْطی کتابی بِشِمالی، فَیسْوَدَّ بِها وَجْهی. وَ یعْسُرَ بِذلِک حِسابی [یا: حَسَناتی]، وَ تَزِلَّ [یا: فَتَزِلَ] بِذلِک قَدَمی، وَ یکوُنَ فی مَواقِفِ الاَْشْرارِ مَوْقِفی، وَ أَنْ أَصیرَ فِی الاَْشْقِیآءِ الْمُعَذَّبینَ، حَیثُ لاحَمیمَ یطاعُ، وَلا رَحْمَةٌ مِنْک تُدارِکنی فَأَهْوی فی مَهاوِی الْغاوِینَ. أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنی مِنْ ذلِک کلِّهِ.
أَللّهُمَّ، بِعِزَّتِک الْقاهِرَةِ وَسُلْطانِک الْعَظیمِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِهِ، وَ بَدِّلْ لِی الدُّنْیا الْفانِیةَ بِالدّارَ الْآخِرَةِ الْباقِیةِ، لَقِّنی رَوْحَها وَ رَیحانَها وَ سَلامَها، وَ اسْقِنی مِن بارِدِها، وَ أَظِلَّنی فی ظِلالِها، وَ زَوِّجْنی مِنْ حُورِها، وَأَجْلِسْنی عَلی أَسِرَّتِها، وَ أَخْذِمْنی وِلْدانَها، وَ أَطِفْ عَلَی غِلْمانَها، وَ اسْقِنی مِنْ شَرابِها، وَ أَوْرَدْنی أَنْهارَها، وَاهْدِلی ثِمارَها، وَ انِْونی [یا: وَاقْوِنی](۳۰۸) فی کرامَتِها مُخَلَّداً، لاخَوْفَ [عَلَی]یرَوِّعُنی، وَ لانَصْبٌ یمَسِّنی، وَلا حُزْنٌ یعْتَرینی [یا: یغْتَرینی]، وَلا هَمَّ یشْغِلُنی، فَقَدْ رَضیتُ ثَوابَها، وَ آمَنْتُ عِقابَها، وَ اطْمَأنَنْتُ فی مَنازِلِها، قَدْ جَعَلْتَها لی مَلْجَأً، وَ لِلنَّبِی [یا: النَّبِی](صلی الله علی و آله و سلم) رَفیقاً، وَلِلْمُؤْمِنینَ [یا: الْمُؤْمِنینَ]أَصْحاباً، وَ لِلصّالِحینَ [یا: الصّالِحینَ] إِخْواناً، فی غُرَفٍ فَوْقَ غُرَفٍ حَیثُ الشَّرفُ کلُّ الشَّرفِ. أَللّهُمَّ، وَأَعُوذُ بِک مَعاذَةَ مَنْ خافَک، وَأَلْجَأُ إِلَیک مَلْجَأَ مَنْ هَرَبَ إِلَیک مِنَ النّارِ الَّتی لِلْکافِرینَ أَعْدَدْتَها، وَ لِلْخاطِئینَ أَوْ قَدْتَها، وَلِلْغاوِینَ أَبْرَزْتَها، وَذاتِ لَهَبٍ وَ سَعیرٍ وَ شَهیق وَ زَفیرٍ وَ شَرَرٍ کأَنَّهُ جِمالاتٌ صُفْرٌ، وَ أَعُوذُ بِک أَللّهُمَّ، أَنْ تَصْلِی بِها وَجْهی، أَوْ تُطْعِمَها لَحْمی، أَوْ تُوقِدَها بَدَنی، وَ أَعُوذُبِک یا إِلهی، مِنْ لَهیبِها، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَاجْعَلْ رَحْمَتَک لی حِرْزاً مِنْ عَذابِها، حَتّی تُصَیرَنی بِها فی عِبادِک الصّالِحینَ، أَلَّذینَ لایسْمَعُونَ حَسیسَها، وَ هُمْ فیما اشْتَهَتْ أَنْفُسَهُمْ خالِدوُن.
أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَافْعَلْ بی‌ما سَأَلْتُک مِنْ أَمْرِ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ مَعَ الْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ، وَامْنُنْ عَلَی فی وَقْتی هذا، وَ فی ساعَتی هذِهِ، وَ فی کلِّ أَمْرٍ شَفَعْتُ إِلَیک فیهِ وَ ما لَمْ أَشْفَعْ إِلَیک فیهِ مِمّا لی فیهِ النَّجاةُ مِنَ النَّارِ، وَ الصَّلاحُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، وَ أَعِنِّی عَلی کلِّ ما سَأَلْتُک، أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَی. أَللّهُمَّ، وَ إِنْ قُصْرَ دُعآئی عَنْ حاجَتی، أَوْ کلَّ عَنْ طَلَبِها لِسانی، فَلاتُقَصِّرْ بی‌مِنْ جُودِک وَلامِنْ کرَمِک. یا سَیدی، فَأَنْتَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ، أَللّهُمَّ، فَصَلِّ عَلی‌مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَاکفِنی ما أَهَمَّنی وَ ما لَمْ یهِمَّنی، وَ ما حَضَرَنی وَ ما غابَ عَنّی، وَ ما أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنّی، أَللّهُمَّ، وَ ه ذا عَطآؤُک وَ مَنُّک، وَ هذا تَعْلیمُک وَ تَأْدیبُک، وَ هذا تَوْفیقُک، وَ هذِهِ رَغْبَتی إِلَیک مِنْ حاجَتی، فَبِحَقِّک أَللّهُمَّ، عَلی مَنْ سَأَلَک، وَ بِحَقِّ ذِی الْحَقِّ عَلَیک مِمَّنْ سَأَلَک، وَ بِقُدْرَتِک عَلی ما تَشآءُ، وَ بِحَقِّ لاإِلهَ إِلاّ أَنْتَ، یاحَی، یا قَیومُ، یا مُحْیی الْمَوْتی، یا لاإِلهَ إِلاّ أَنْتَ الْقآئِمُ عَلی کلَّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ، أَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تُعْتِقَنی مِنَ النّارِ، وَ تَکلَأَنی مِنَ الْعارِ، وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّةَ مَعَ الاَْبْرارِ، فَإِنَّک تُجیرُ وَلایجارُ عَلَیک.
أَللّهُمَّ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَعِذْنی مِنْ سَطَواتِک، وَ أَعِذْنی مِنْ سُوءِ عُقُوبَتِک، أَللّهُمَّ، ساقَتْنی إِلَیک ذُنُوبی، وَ أَنْتَ تَرْحَمُ مَنْ یتُوبُ، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَاغْفِرْلی جُرْمی، وَارْحَمْ عَبْرَتی، وَ أَجِبْ دَعْوَتی، وَ أَقِلْ عَثْرَتی، وَ امْنُنْ عَلَی بِالْجَنَّةِ، وَأَجِرْنی مِنَ النّارِ، وَ زَوِّجْنی مِنَ الْحُورِ الْعَینِ، وَ أَعِطْنی مِنْ فَضْلِک، فَإِنّی بِک إِلَیک أَتَوسَّلُ، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَاقْلِبْنی مَوْفُورَ الْعَمَلِ بِغُفْرانِ الزَّلَلِ بِقُدْرَتِک، وَ لاتُهِنّی فَأَهُونَ عَلی خَلْقِک، وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ النَّبِی وَآلِهِ الطّاهِرینَ، وَ سَلِّمْ تَسْلیماً.
منابع
- ابن‌طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل.
- حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
- سیدمرتضی، رسائل مرتضی، تحقیق: سید احمد حسینی، قم، دار القرآن الکریم، ۱۴۱۵ق.
- صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، تحقیق: سید محمدباقر بحرالعلوم، نجف، مکتبة الحیدریة، ۱۳۸۶ق.
- طوسی، محمد بن الحسن، المبسوط، تحقیق سید محمدتقی، کشفی، تهران، المکتبة المرتضویة، ۱۳۸۷ق.
- طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق.
- قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، اسوه.
- مفید، محمد بن نعمان، المقنعه، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۰ق.
- نمازهای مستحب؛ وقت نافله‌های یومیه، مسأله ۷۵۸، سایت رسمی آیت‌الله سیستانی، تاریخ بازدید: ۲۴ آذر ۱۳۹۹ش.