نماز شکسته: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>M.r.seifi اصلاح پاورقی و منابع |
imported>M.r.seifi منبع یابی؛ اصلاح پاورقی و منابع |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
:::<big>وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا</big> | :::<big>وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا</big> | ||
:::و چون در زمين سفر كرديد، اگر بيم داشتيد كه آنان كه كفر ورزيده‌اند به شما آزار برسانند، گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد. | :::و چون در زمين سفر كرديد، اگر بيم داشتيد كه آنان كه كفر ورزيده‌اند به شما آزار برسانند، گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد. | ||
در منابع اهل سنّت و شيعه آمده است كه [[پیامبر(ص)]] در سفر، نمازهاى چهار ركعتى را دو رکعت مى‌خوانده است<ref> | در منابع اهل سنّت<ref>بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۲.</ref> و شيعه آمده است كه [[پیامبر(ص)]] در سفر، نمازهاى چهار ركعتى را دو رکعت مى‌خوانده است<ref>حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ج۳، ص۳۴۵.</ref> در منابع حدیثی و فقهی باب‌هایی به بحث شکسته بودن (تقصیر) نماز اختصاص یافته است. | ||
*'''دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی''' | *'''دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی''' | ||
در بین مذاهب اسلامی، [[امامیه]] و [[حنفیه]] شکسته بودن نماز در سفر را واجب می‌دانند ولی [[مالکیه]] آن را سنت ([[مستحب]]) مؤکد و [[شافعیه]] و [[حنبلیه]] آن را جایز می‌دانند یعنی مسافر مختار است که تمام بخواند یا شکسته.<ref>سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۵-۶</ref> | در بین مذاهب اسلامی، [[امامیه]] و [[حنفیه]] شکسته بودن نماز در سفر را واجب می‌دانند ولی [[مالکیه]] آن را سنت ([[مستحب]]) مؤکد و [[شافعیه]] و [[حنبلیه]] آن را جایز می‌دانند یعنی مسافر مختار است که تمام بخواند یا شکسته.<ref>سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۵-۶</ref> | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* حيدر، اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، بیروت، دار التعارف، چاپ پنجم، ۱۴۲۲ق. | *بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، بیروت، دار طوق النجاة، ۱۴۲۲ق. | ||
*حيدر، اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، بیروت، دار التعارف، چاپ پنجم، ۱۴۲۲ق. | |||
*حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، ۱۴۱۰ق. | *حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، ۱۴۱۰ق. | ||
*سبحانی، جعفر، القصر فی السفر، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۲ق. | *سبحانی، جعفر، القصر فی السفر، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۲ق. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۶: | ||
| عکس = <!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->نمی‌خواهد | | عکس = <!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->نمی‌خواهد | ||
| ناوبری = <!--ندارد، دارد-->دارد | | ناوبری = <!--ندارد، دارد-->دارد | ||
| رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد--> | | رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->دارد | ||
| کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد | | کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد | ||
| استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل | | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۴۷
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
نماز شکسته یا نماز قَصر یا نماز مسافر در برابر نماز کامل و تمام به کار می‌رود. وظیفه مسافر آن است که با شرایطی، نمازهای چهار رکعتی خود را دو رکعتی بخواند. شکسته بودن نماز مسافر در مذهب امامیه واجب و در دیگر مذاهب اسلامی جایز است.
نماز قصر در قرآن و سنت
مستند این حکم، آیه ۱۰۱ سوره نساء است:
- وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا
- و چون در زمين سفر كرديد، اگر بيم داشتيد كه آنان كه كفر ورزيده‌اند به شما آزار برسانند، گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد.
در منابع اهل سنّت[۱] و شيعه آمده است كه پیامبر(ص) در سفر، نمازهاى چهار ركعتى را دو رکعت مى‌خوانده است[۲] در منابع حدیثی و فقهی باب‌هایی به بحث شکسته بودن (تقصیر) نماز اختصاص یافته است.
- دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی
در بین مذاهب اسلامی، امامیه و حنفیه شکسته بودن نماز در سفر را واجب می‌دانند ولی مالکیه آن را سنت (مستحب) مؤکد و شافعیه و حنبلیه آن را جایز می‌دانند یعنی مسافر مختار است که تمام بخواند یا شکسته.[۳]
کسانی که قائل به عدم وجوب قصر نماز در سفر هستند، به عبارت «فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ» استناد کرده‌اند ولی قائلین به وجوب معتقدند آیه می خواهد این توهم که نماز شکسته، نمازی ناقص و در نتیجه ممنوع است، را برطرف کند.[۴] در آیات دیگری از قرآن نیز چنین تعبیری به معنای وجوب به کار رفته است.[۵]
از سوی دیگر برخی با تکیه بر ظاهر آیه، حکم قصر را مختص سفری که در آن ترس و ناامنی باشد دانسته‌اند ولی سنت نبوی، آیه را به هردو حالت وجود یا عدم وجود ترس تفسیر کرده و پیامبر(ص) در هر دو حالت، نماز را شکسته می‌خوانده است. بر این اساس قید موجود در آیه، اشاره به غالب موارد است.[۶]
مسافر در فقه اسلامی
در فقه اسلامی مسافر به کسی گفته می‌شود که:
- سفرش به حد مسافت شرعی برسد یعنی مسافت طی شده (چه فقط مسیر رفت یا مجموع رفت و آمد) حداقل هشت فرسخ شرعی باشد.
- از ابتدای سفر قصد پیمودن هشت فرسخ را داشته باشد و پیش از رسیدن به آن مسافت، از نیت خود برنگردد.
- نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند.
- برای کار حرام سفر نکند.
- از صحرانشین‌هایی نباشد که در بیابان‌ها گردش می‌کنند.
- شغل او مسافرت نباشد.
- به حد ترخص رسیده باشد.[۷]
احکام نماز شکسته
- مسافر باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت بخواند. بنابراین حکم نماز مسافر شامل نماز صبح و نماز مغرب نمی‌شود.
- اگر مسافر نمازش را پیش از رسیدن به وطن شکسته بخواند، پس از آنکه به وطن رسید لازم نیست دوباره کامل بخواند ولی چنانچه هنوز نماز نخوانده باشد باید آن را کامل بخواند.
- قضای نماز شکسته باید به همان صورت شکسته خوانده شود.
فلسفه شکسته بودن نماز مسافر
احکام اسلامی تابع مصالح و مفاسد است که در مواردی بیان شده و در موارد دیگر به آن اشاره‌ای نشده است. در روایات اسلامی، شکسته بودن نماز (و همچنین افطار روزه‌دار) در سفر، به عنوان هدیه و تخفیفی از سوی خداوند و همچنین به سبب تغییر شرایط و خستگی و مشغولیت انسان در سفر[۸] دانسته شده است. در روایتی از امام صادق(ع) به نقل از پیامبر(ص) آمده است:
پانویس
منابع
- بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، بیروت، دار طوق النجاة، ۱۴۲۲ق.
- حيدر، اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، بیروت، دار التعارف، چاپ پنجم، ۱۴۲۲ق.
- حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، ۱۴۱۰ق.
- سبحانی، جعفر، القصر فی السفر، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۲ق.
- طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی، قم، موسسة النشر الاسلامی، ۱۴۲۰ق.
- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۲.
- ↑ حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ج۳، ص۳۴۵.
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۵-۶
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۱۳.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۵۸.
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۱۲.
- ↑ یزدی، العروه الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۱۴-۴۷۰
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۷
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۶