مهر نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

در صدر [[اسلام]] معمولاً مسلمانان کف [[مسجد|مساجد]] و خانه‌ها را با خاک، شن و حصیر بافته‌شده از نخل خرما فرش می‌کردند که سجده بر آن‌ها صحیح بود و بر همان سجده می‌کردند.{{مدرک}} در روایات متعددی از شیعه و [[اهل سنت]] نقل شده پیامبر و صحابه بر خاک، سنگ‌ریزه<ref>ابن تیمیه، الفتاوی الکبری، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۶۱.</ref> و خمره(سجاده از نخل خرما)<ref>بیهقی، السنن الکبری، دارالفکر، ج۲، ص۱۰۴.</ref>، سنگ‌ریزه سجده می‌کرده است. همچنین برپایه روایات شیعه، [[اهل بیت]] نیز بر خاک، سجاده و حصیر از نخل<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۳۱، ۳۳۲.</ref> و به‌ویژه تربت امام حسین<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۶۶.</ref> سجده می‌کرده‌اند.<ref>خرسان، السجود علی التربة الحسینیه، ۱۴۲۰ق، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> به‌تدریج شیعیان برای راحتی دسترسی به خاک، تکه‌ای از خاک را قالب‌گیری کردند تا بر آن سجده کنند و آن را مٌهر نامیدند. کم‌کم استفاده از مهر نزد شیعیان فراگیر شد و به نماد شیعی تبدیل گردید.