مهر نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

در صدر [[اسلام]] معمولاً مسلمانان کف [[مسجد|مساجد]] و خانه‌ها را با خاک، شن و حصیر بافته‌شده از نخل خرما فرش می‌کردند که سجده بر آن‌ها صحیح بود و بر همان سجده می‌کردند.{{مدرک}} در روایات متعددی از شیعه و [[اهل سنت]] نقل شده پیامبر(ص) بر خاک، خمره(سجاده از نخل خرما)<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۶۹، ۳۰۳، ۳۰۹ و ۳۵۸.</ref>، سنگ و سنگ‌ریزه<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۳، ص۳۳۷؛ بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۱۰۴.</ref> سجده می‌کرده است. همچنین برپایه روایات شیعه، [[اهل بیت]] نیز بر خاک، سجاده و حصیر از نخل<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۳۱، ۳۳۲.</ref> و به‌ویژه تربت امام حسین<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۶۶.</ref> سجده می‌کرده‌اند. به‌تدریج شیعیان برای راحتی دسترسی به خاک، تکه‌ای از خاک را قالب‌گیری کردند تا بر آن سجده کنند و آن را مٌهر نامیدند. کم‌کم استفاده از مهر نزد شیعیان فراگیر شد و به نماد شیعی تبدیل گردید.  

برخی از [[مراجع تقلید]] در برخی شرایط و مکان‌ها سجده بر مهر را جایز ندانسته‌ و استفاده از آن را ممنوع کرده‌اند. مانند سجده بر مهر در [[مسجد النبی]] و [[مسجدالحرام]] را به دلیل انگشت‌نما شدن، زمینه‌ساز شدن برای توهین به شیعیان و نیز اینکه برخلاف [[تقیه]] است، جایز نمی‌دانند.<ref>محمودی، مناسک حج(محشی)، ۱۴۲۹ق، ص۶۰۸. </ref>