پرش به محتوا

انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{اخلاق-عمودی}}
{{اخلاق-عمودی}}
'''إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق''' (من از آن جهت برانگیخته شدم که شرافت‌های اخلاقی را کامل کنم) [[حدیث|روایتی]] است معروف به '''حدیث مکارم الاخلاق''' که از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] نقل شده است. در این حدیث، تکمیل و تعلیم مکارم اخلاقی به عنوان  یکی از اهداف اصلی [[بعثت|بعثت پیامبر(ص)]] معرفی می‌شود. با توجه به اینکه برای بعثت پیامبر علت‌هایی دیگر نیز بیان کرده‌اند، برخی، مکارم اخلاقی را پایه و اساس سایر علت‌ها برشمرده‌ و برخی نیز از معنای ظاهری دست کشیده و حدیث را چنین معنا نموده‌اند که از میان [[پیامبران]] فقط من برای تمام کردن مکارم اخلاق برگزیده شدم.<br>
'''إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق''' (من از آن جهت برانگیخته شدم که شرافت‌های اخلاقی را کامل کنم) [[حدیث|روایتی]] است معروف به '''حدیث مکارم الاخلاق''' که از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] نقل شده است. در این حدیث، تکمیل و تعلیم مکارم اخلاقی به عنوان  یکی از اهداف اصلی [[بعثت|بعثت پیامبر(ص)]] معرفی می‌شود. با توجه به اینکه برای بعثت پیامبر علت‌هایی دیگر نیز بیان کرده‌اند، برخی، مکارم اخلاقی را پایه و اساس سایر علت‌ها برشمرده‌ و برخی نیز از معنای ظاهری دست کشیده و حدیث را چنین معنا نموده‌اند که از میان [[پیامبران]] فقط من برای تمام کردن مکارم اخلاق برگزیده شدم.
سند این روایت در منابع شیعه به [[الرسالة العلویة فی فضل امیرالمؤمنین (کتاب)|الرسالة العَلَویه]] و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مَجمع البیان]] در قرن پنج و شش قمری برمی‌گردد. در بین منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نیز، بیهقی (درگذشت: [[سال ۴۵۸ هجری قمری|۴۵۸ق]]) این حدیث را در کتاب سنن کبری از [[ابوهریره]]، از رسول خدا(ص) نقل می‌کند. البته روایاتی مشابهِ این حدیث در منابعی دیگر آمده است. برخی پژوهش‌گران با توجه به کثرت نقل مضمون این حدیث، آن را [[تواتر معنوی|متواتر معنوی]] دانسته‌اند.<br>
 
مکارم اخلاق را به اخلاق بزرگوارانه معنی نموده‌اند و در منابع حدیثی خصلت‌هایی همچون [[صبر]]، [[شکر]]، [[غیرت]]، [[قناعت]]، [[شجاعت]]، [[صله رحم]]، [[حیاء|حیا]] و [[حسن خلق|اخلاق نیکو]] از مصادیق آن شمرده شده است.
این روایت در [[الرسالة العلویة فی فضل امیرالمؤمنین (کتاب)|الرسالة العَلَویه]] و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مَجمع البیان]] از منابع شیعه در قرن پنج و شش نقل شده است. در بین منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نیز، بیهقی (درگذشت: [[سال ۴۵۸ هجری قمری|۴۵۸ق]]) این حدیث را در کتاب سنن کبری از [[ابوهریره|ابوهُریره]]، از رسول خدا(ص) نقل می‌کند. البته روایاتی مشابهِ این حدیث در منابعی دیگر آمده است. برخی پژوهشگران با توجه به کثرت نقل مضمون این حدیث، آن را [[تواتر معنوی|متواتر معنوی]] دانسته‌اند.
درباره تفاوت محاسن و مکارم اخلاق گفته‌اند: آن دسته از دستورات اخلاقی که مربوط به روابط اجتماعی و چگونگی معاشرت با دیگران است محاسن اخلاقی و دسته‌ای دیگر که از بزرگواری و طبع بالای انسان حکایت دارد و نیازمند مبارزه با نفس و از خودگذشتگی است در زمره مکارم اخلاق قرار می‌گیرد.
 
مکارم اخلاق را به اخلاق بزرگوارانه معنی نموده‌اند و در منابع حدیثی خصلت‌هایی همچون [[صبر]]، [[شکر]]، [[غیرت]]، [[قناعت]]، [[شجاعت]]، [[صله رحم]]، [[حیاء|حیا]] و [[حسن خلق|اخلاق نیکو]] از مصادیق آن شمرده شده است. درباره تفاوت محاسن و مکارم اخلاق گفته‌اند: آن دسته از دستورات اخلاقی که مربوط به روابط اجتماعی و چگونگی معاشرت با دیگران است محاسن اخلاقی و دسته‌ای دیگر که از بزرگواری و طبع بالای انسان حکایت دارد و نیازمند مبارزه با نفس و از خودگذشتگی است در زمره مکارم اخلاق قرار می‌گیرد.


==جایگاه و مفهوم‌شناسی==
==جایگاه و مفهوم‌شناسی==
خط ۱۱: خط ۱۲:
*منظور انحصار مکارم از بین فضائل اخلاقی است؛ یعنی من برای تمام کردن مکارم اخلاق [که والاترین ویژگی‌های اخلاقی است] مبعوث شدم.<ref>هادی، «مکارم الاخلاق؛ پژوهشی پیرامون روایت تتمیم مکارم اخلاق»، ص۳۳۳.</ref>
*منظور انحصار مکارم از بین فضائل اخلاقی است؛ یعنی من برای تمام کردن مکارم اخلاق [که والاترین ویژگی‌های اخلاقی است] مبعوث شدم.<ref>هادی، «مکارم الاخلاق؛ پژوهشی پیرامون روایت تتمیم مکارم اخلاق»، ص۳۳۳.</ref>
*علت و هدف اصلی بعثت، همان تکمیل مکارم اخلاقی است و این علت پایه و اساس سایر علت‌ها و جنبه‌های دینی است.<ref>عارفی‌نیا و محمدی، «بررسی دلالی حدیث مکارم الاخلاق»، ص۱۴۳.</ref>
*علت و هدف اصلی بعثت، همان تکمیل مکارم اخلاقی است و این علت پایه و اساس سایر علت‌ها و جنبه‌های دینی است.<ref>عارفی‌نیا و محمدی، «بررسی دلالی حدیث مکارم الاخلاق»، ص۱۴۳.</ref>
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =[[مرتضی مطهری]] اسلام پژوه و نویسنده:{{سخ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =[[مرتضی مطهری]] اسلام‌پژوه و نویسنده:{{سخ}}
از جمله‏ '''بعثت لاتمم مکارم الاخلاق'''‏ چند مطلب فهمیده می‌شود:
از جمله‏ '''بعثت لاتمم مکارم الاخلاق'''‏ چند مطلب فهمیده می‌شود:
*الف. [[بعثت]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول اکرم]] هدفی حکیمانه و اجتماعی دارد که مربوط به زندگی مردم است و بیرون از زندگی و یا منافی با زندگی نیست.
*[[بعثت]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول اکرم]] هدفی حکیمانه و اجتماعی دارد که مربوط به زندگی مردم است و بیرون از زندگی و یا منافی با زندگی نیست.
*ب. این هدف در قسمت روحیه و اخلاق و تربیت افراد است، نه در قسمت‌های دیگر علمی یا فنی و غیره.
*این هدف در قسمت روحیه و اخلاق و تربیت افراد است، نه در قسمت‌های دیگر علمی یا فنی و غیره.
*ج. مبنا و اساس و محور در [[اخلاق|اخلاق اسلامی]] و در نقطه اتکاء پرورش‌های اخلاقی، بزرگواری و کرامت نفس است.
*مبنا و اساس و محور در [[اخلاق|اخلاق اسلامی]] و در نقطه اتکاء پرورش‌های اخلاقی، بزرگواری و کرامت نفس است.
*د. برخلاف اخلاق سقراطی که براساس فضیلت و حکم [[عقل]] است و فقط جنبه عقلانی دارد (نه جنبه عاطفی و احساساتی و تحریکی) و به همین جهت خشک و جامد و ساکن است، اما اخلاق اسلامی جنبه عاطفی و تحریکی دارد.| منبع = '''منبع''': *https://lms.motahari.ir/book-page/129/یادداشت‏ها،%20ج%20‏6?page=478| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
*برخلاف اخلاق سقراطی که براساس فضیلت و حکم [[عقل]] است و فقط جنبه عقلانی دارد (نه جنبه عاطفی و احساساتی و تحریکی) و به همین جهت خشک و جامد و ساکن است، اما اخلاق اسلامی جنبه عاطفی و تحریکی دارد.| منبع = مطهری، یادداشت‌های استاد، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۴۷۸.| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}


==سند روایت==
در بین منابع شیعه، [[الرسالة العلویة فی فضل امیرالمؤمنین (کتاب)|الرسالة العَلَویه]]<ref>کراجکی، الرسالة العلویّة، ۱۴۲۷ق، ص۱۱.</ref> نوشته [[محمد بن علی کراجکی]] (درگذشت: [[سال ۴۴۹ هجری قمری|۴۴۹ق]]) و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مَجمع البیان]]<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵۰۰.</ref> نوشته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] (درگذشت: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]]) قدیمی‌ترین منابعی شمرده شده که حدیث مکارم الاخلاق را نقل نموده‌اند.<ref>عارفی‌نیا و محمدی، «بررسی سندی حدیث مکارم الاخلاق»، ص۱۰۵.</ref> همچنین [[حسن بن فضل طبرسی]] در مقدمهٔ [[مکارم الاخلاق (کتاب)|کتاب مکارم الاخلاق]] این روایت را بدون ذکر سلسله راویان بیان کرده است.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۴۱۲ق، ص۸.</ref> البته این حدیث با عبارات و نقل‌هایی متفاوت، در منابع دیگر نیز آمده است؛ [[فقه الرضا (کتاب)|فقه الرضا]] آن را با عبارت «بعثت بمکارم الاخلاق»<ref>منسوب به امام رضا، فقه الرضا(ع)، ۱۴۰۶ق، ص۳۵۳.</ref> و [[شیخ طوسی]] ([[سال ۳۸۵ هجری قمری|۳۸۵]]-[[سال ۴۶۰ هجری قمری|۴۶۰ق]]) در [[الامالی (شیخ طوسی)|کتاب اَمالی]]، با اندکی تفاوت، آن را با عبارت «بعثت بمکارم الاخلاق و محاسنها» از پیامبر(ص) نقل کرده‌اند.<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۹۶.</ref>


==سند روایت==
در بین منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، بیهقی (درگذشت: [[سال ۴۵۸ هجری قمری|۴۵۸ق]]) این روایت را  با ذکر سلسله سند در کتاب سنن کبری از [[ابوهریره]]، از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] نقل کرده است.<ref>بیهقی، السنن الکبری، ۱۴۲۴ق، ج۱۰، ص۳۲۳.</ref>
در بین منابع شیعه، [[الرسالة العلویة فی فضل امیرالمؤمنین (کتاب)|الرسالة العَلَویه]]<ref>کراجکی، الرسالة العلویّة، ۱۴۲۷ق، ص۱۱.</ref> نوشته [[محمد بن علی کراجکی]] (درگذشت: [[سال ۴۴۹ هجری قمری|۴۴۹ق]]) و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مَجمع البیان]]<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵۰۰.</ref> نوشته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] (درگذشت: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]]) قدیمی‌ترین منابعی شمرده شده که حدیث مکارم الاخلاق را نقل نموده‌اند.<ref>عارفی‌نیا و محمدی، «بررسی سندی حدیث مکارم الاخلاق»، ص۱۰۵.</ref>
همچنین فرزند شیخ طبرسی [[حسن بن فضل طبرسی]] در مقدمهٔ [[مکارم الاخلاق (کتاب)|کتاب مکارم الاخلاق]] این روایت را بدون ذکر سلسله راویان بیان کرده است.<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ۱۴۱۲ق، ص۸.</ref>
البته این حدیث با عبارات و نقل‌هایی متفاوت، در منابعی دیگر آمده است؛ [[فقه الرضا (کتاب)|فقه الرضا]] آن را با عبارت «بعثت بمکارم الاخلاق»<ref>منسوب به امام رضا، فقه الرضا(ع)، ۱۴۰۶ق، ص۳۵۳.</ref> و [[شیخ طوسی]] ([[سال ۳۸۵ هجری قمری|۳۸۵]]-[[سال ۴۶۰ هجری قمری|۴۶۰ق]]) در [[الامالی (شیخ طوسی)|کتاب اَمالی]]، با اندکی تفاوت، آن را با عبارت «بعثت بمکارم الاخلاق و محاسنها» از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده‌اند.<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۹۶.</ref><br>
در بین منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، بیهقی (درگذشت: [[سال ۴۵۸ هجری قمری|۴۵۸ق]]) این روایت را  با ذکر سلسله سند در کتاب سنن کبری از [[ابوهریره]]، از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] نقل کرده است.<ref>بیهقی، السنن الکبری، ۱۴۲۴ق، ج۱۰، ص۳۲۳.</ref>
همچنین [[مالک بن انس|مالک بن اَنس]] ([[سال ۹۳ هجری قمری|۹۳]]-[[سال ۱۷۹ هجری قمری|۱۷۹ق]])،<ref>مالک بن انس، الموطأ، ۲۰۰۴م، ج۵، ص۱۳۳۰.</ref> [[احمد بن حنبل]] ([[سال ۱۶۴ هجری قمری|۱۶۴]]-[[سال ۲۴۱ هجری قمری|۲۴۱ق]])<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ۲۰۰۱م، ج۱۴، ص۵۱۲-۵۱۳.</ref> و [[محمد بن اسماعیل بخاری]] ([[سال ۱۹۴ هجری قمری|۱۹۴]]-[[سال ۲۵۶ هجری قمری|۲۵۶]]ق)،<ref>البخاری، الأدب المفرد، ۱۴۰۹ق، ص۱۰۴.</ref> این حدیث را با الفاظی مشابه در کتاب‌های خود آورده‌اند. برخی پژوهش‌گران با توجه به کثرت نقل مضمون این حدیث با الفاظ و اسنادی مختلف در منابع شیعه و سنی، آن را [[تواتر معنوی|متواتر معنوی]] و یا لااقل دارای [[خبر مستفیض|استفاضه معنوی]] شمرده و نزد علما، مورد قبول دانسته‌اند.<ref>عارفی‌نیا و محمدی، «بررسی سندی حدیث مکارم الاخلاق»، ص۱۲۰.</ref>
همچنین [[مالک بن انس|مالک بن اَنس]] ([[سال ۹۳ هجری قمری|۹۳]]-[[سال ۱۷۹ هجری قمری|۱۷۹ق]])،<ref>مالک بن انس، الموطأ، ۲۰۰۴م، ج۵، ص۱۳۳۰.</ref> [[احمد بن حنبل]] ([[سال ۱۶۴ هجری قمری|۱۶۴]]-[[سال ۲۴۱ هجری قمری|۲۴۱ق]])<ref>احمد بن حنبل، مسند احمد، ۲۰۰۱م، ج۱۴، ص۵۱۲-۵۱۳.</ref> و [[محمد بن اسماعیل بخاری]] ([[سال ۱۹۴ هجری قمری|۱۹۴]]-[[سال ۲۵۶ هجری قمری|۲۵۶]]ق)،<ref>البخاری، الأدب المفرد، ۱۴۰۹ق، ص۱۰۴.</ref> این حدیث را با الفاظی مشابه در کتاب‌های خود آورده‌اند. برخی پژوهش‌گران با توجه به کثرت نقل مضمون این حدیث با الفاظ و اسنادی مختلف در منابع شیعه و سنی، آن را [[تواتر معنوی|متواتر معنوی]] و یا لااقل دارای [[خبر مستفیض|استفاضه معنوی]] شمرده و نزد علما، مورد قبول دانسته‌اند.<ref>عارفی‌نیا و محمدی، «بررسی سندی حدیث مکارم الاخلاق»، ص۱۲۰.</ref>


==مصادیق مکارم اخلاق ==
==مصادیق مکارم اخلاق ==
مکارم، جمع مَکرمه به معنی بزرگی و بزرگواری<ref>بستانی، فرهنگ ابجدی، ۱۳۷۵ش، ص۸۵۵.</ref> و مکارم اخلاق را به اخلاق بزرگوارانه معنی نموده‌اند.<ref>هادی، «مکارم الاخلاق؛ پژوهشی پیرامون روایت تتمیم مکارم اخلاق»، ص۳۲۷.</ref> در منابع حدیثی روایات متعددی از معصومان(ع) درباره مکارم اخلاق نقل شده<ref>برای نمونه رجوع کنید: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۵؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۷، ص۳۶۷-۳۷۵.</ref> و در بعضی از آنها خصلت‌هایی به عنوان مصادیق مکارم اخلاقی بیان شده است؛  
مکارم، جمع مَکرمه به معنی بزرگی و بزرگواری<ref>بستانی، فرهنگ ابجدی، ۱۳۷۵ش، ص۸۵۵.</ref> و مکارم اخلاق را به اخلاق بزرگوارانه معنی نموده‌اند.<ref>هادی، «مکارم الاخلاق؛ پژوهشی پیرامون روایت تتمیم مکارم اخلاق»، ص۳۲۷.</ref> در منابع حدیثی روایات متعددی از معصومان(ع) درباره مکارم اخلاق نقل شده<ref>برای نمونه رجوع کنید: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۵؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۷، ص۳۶۷-۳۷۵.</ref> و در بعضی از آنها خصلت‌هایی به عنوان مصادیق مکارم اخلاقی بیان شده است؛  
[[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] در [[الکافی (کتاب)|کتاب کافی]] حدیثی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] آورده که حضرت، مکارم اخلاق را زینت پیامبران معرفی نموده و بر داشتن آنها ترغیب می‌کند. سپس امام ده ویژگی را از مصادیق مکارم اخلاقی می‌شمرد؛ آنها عبارت‌اند از: [[یقین]]، [[قناعت]]، [[صبر]]، [[شکر]]، خویشتن‌داری، [[حسن خلق|خلق نیکو]]، [[سخاوت]]، [[غیرت]]، [[شجاعت]] و [[مروت|مروّت]].<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۶.</ref> حدیثی دیگر در همین کتاب، خصلت‌هایی دیگر را به عنوان مکارم اخلاق بیان می‌کند: نومیدی (از آنچه نزد مردم است)، [[راست‌گویی]]، [[ادای امانت]]، [[صله رحم]]، پذیرائی از مهمان، غذا دادن به سائل، جبران نیکی‌ها، مراعات حق همسایه، مراعات حق رفیق و اصل همه مکارم [[حیاء|حیا]] و شرم است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۵.</ref>
[[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] در [[الکافی (کتاب)|کتاب کافی]] حدیثی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] آورده که حضرت، مکارم اخلاق را زینت پیامبران معرفی نموده و بر داشتن آنها ترغیب می‌کند. سپس امام ده ویژگی را از مصادیق مکارم اخلاقی می‌شمرد؛ آنها عبارت‌اند از: [[یقین]]، [[قناعت]]، [[صبر]]، [[شکر]]، خویشتن‌داری، [[حسن خلق|خلق نیکو]]، [[سخاوت]]، [[غیرت]]، [[شجاعت]] و [[مروت|مروّت]].<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۶.</ref> حدیثی دیگر در همین کتاب، خصلت‌هایی دیگر را به عنوان مکارم اخلاق بیان می‌کند: نومیدی (از آنچه نزد مردم است)، [[راست‌گویی]]، [[امانت‌داری|ادای امانت]]، [[صله رحم]]، پذیرائی از مهمان، غذا دادن به سائل، جبران نیکی‌ها، مراعات حق همسایه، مراعات حق رفیق و اصل همه مکارم [[حیاء|حیا]] و شرم است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۵.</ref>


==تفاوت مکارم و محاسن اخلاقی==
==تفاوت مکارم و محاسن اخلاقی==
خط ۵۷: خط ۵۶:
*کراجکی، محمد بن علی‏، الرسالة العلویّة، مصحح: کریمی، عبد العزیز، قم، دلیل ما، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.
*کراجکی، محمد بن علی‏، الرسالة العلویّة، مصحح: کریمی، عبد العزیز، قم، دلیل ما، چاپ اول، ۱۴۲۷ق.
*کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
*کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
* مطهری، مرتضی، یادداشت‌های استاد، صدرا، ۱۳۸۵ش.
*مالک بن انس، الموطأ، المحقق: محمد مصطفی الأعظمی، امارات، مؤسسة زاید بن سلطان آل نهیان، ۲۰۰۴م.
*مالک بن انس، الموطأ، المحقق: محمد مصطفی الأعظمی، امارات، مؤسسة زاید بن سلطان آل نهیان، ۲۰۰۴م.
*مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
*مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.