بلون الغار بلون الغدیر (کتاب)
اطلاعات کتاب | |
---|---|
نویسنده | معروف عبدالمجید |
موضوع | بیان فضائل پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) |
سبک | شعر |
زبان | عربی |
تعداد جلد | ۱ |
تعداد صفحات | ۱۸۳ |
اطلاعات نشر | |
ناشر | مرکز الابحاث العقائدیه |
محل نشر | قم |
تاریخ نشر | ۱۴۲۰ق |
نوبت چاپ | اول |
شابک | ۹۶۴-۳۱۹-۱۹۲-۳ |
نسخه الکترونیکی | https://www.aqaed.com/book/106 |
بِلَونِ الغار بِلَونِ الغدیر (به رنگ غار به رنگ غدیر) مجموعه اشعاری به زبان عربی، در مدح اهلبیت پیامبر(ص) که توسط معروف عبدالمجید (تولد: ۱۹۵۲م)، شاعر مستبصر مصری سروده شده است. قصیده نخست این مجموعه به بیان فضائل پیامبر(ص) و قصیده دوم آن به بیان فضائل امام علی(ع) اختصاص دارد. قصیدههای دیگری از این کتاب به بیان فضایل حضرت فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام رضا(ع) و شهادت امام حسین(ع) اختصاص یافته است.
معروف عبدالمجید با ذکر واژههای غار و غدیر در کنار یکدیگر در عنوان کتاب، بر رابطه نزدیک امامت و نبوت تأکید میکند. این کتاب توسط مرکزُ الابحاثِ العقائدیه ضمن مجموعهای به نام سِلسِلةُ الرَّحلةِ الی الثَّقَلَین به چاپ رسیده است.
توصیف و جایگاه
کتاب بلون الغار بلون الغدیر (به رنگ غار به رنگ غدیر)، مجموعهای از اشعار معروف عبدالمجید، شاعر مستبصر مصری است.[۱] این کتاب مشتمل بر ۲۱ قصیده به زبان عربی است که در آنها به بیان فضائل اهلبیت پیامبر(ص) پرداخته شده است.[۲] برخی از قصیدههای این کتاب در قالب شعر کهن و برخی دیگر به صورت شعر نو سروده شدهاند.[۳] گفته شده است، شاعر در سرودن اشعار مدح خود در این کتاب، از قرآن الهام گرفته است.[۴] اشعار این کتاب را روان، صریح و به دور از ابهام و پیچیدگی و دارای شیوایی و متانت اسلوب توصیف کردهاند.[۵]
نام این کتاب، واژه غدیر را در کنار غار (محل مبعوث شدن حضرت محمد(ص) به پیامبری) قرار داده است. گفته میشود این نامگذاری ریشه در اعتقاد شاعر نسبت به ارتباط تنگاتنگ نبوت و امامت دارد.[۶]
نویسنده
معروف عبدالمجید، مؤلف کتاب بلون الغار بلون الغدیر، در سال ۱۹۵۲م در خانوادهای شافعیمذهب در مصر به دنیا آمد.[۷] وی مدرک زبان و ادبیات سامی را از دانشگاه الاَزهر، مدرک کتیبههای سامی از دانشگاه رم و مدرک آثار باستانی روم و یونان را از دانشگاه گوتینگ آلمان دریافت کرد.[۸] معروف عبدالمجید در سال ۱۹۸۴م پس از سالها تحقیق به مذهب شیعه گروید.[۹] طبق گفته وی، در زمان حُسنی مبارک، رئیسجمهور مصر (ریاستجمهوری مصر: ۱۹۸۱–۲۰۱۱م)، به مدت ۲۸ سال در تبعید به سر برده است.[۱۰]
معروف عبدالمجید چندین کتاب شعر را به چاپ رسانده است که از جمله آنها کتاب یکادُ زیتُها یُضیء در مدح اهلبیت و کتاب «اَحجارٌ لِمَن تَهفو لَها نَفْسی» با موضوع فلسطین نام برده شده است.[۱۱] از دیگر آثار وی به کتاب انا الحسینُ بن علی، اشاره شده است که در قالب رُمانی درباره قیام امام حسین(ع)، نگاشته شده است. او همچنین کتابهای امریکا فی فکرِ الامامِ الخمینی، امریکا فی فکرِ الامامِ الخامنئی، حدیثُ الولایةِ والحوزة من مِنظارِ الامامِ الخامنئی را از فارسی به عربی ترجمه کرده است.[۱۲]
محتوا
معروف عبدالمجید در کتاب بلون الغار بلون الغدیر، ضمن تأکید بر شیعه شدنش، برخی از فضائل اهلبیت(ع) را به نظم درآورده است.[۱۳] او در مقدمه این کتاب، به بلاغت قرآن و جایگاه شعر در صدر اسلام اشاره میکند و در اولین قصیده خود با عنوان ذِکرَیالخلود، به مدح پیامبر(ص) میپردازد.[۱۴]
برخی از قصیدههای این کتاب به بیان فضایل امام علی(ع) از جمله تولد او در کعبه، ازدواجش با حضرت فاطمه(س)، خوابیدن در بستر پبامبر(ص) در لیلةالمَبیت، جنگاوری و شجاعت او در جنگها و انتصاب او به جانشینی پیامبر(ص) در روز غدیر اختصاص دارد. قصیده دوم این مجموعه با نام شایعتُ علیاً از جمله آنها است.[۱۵]
معروف عبدالمجید در قصیده بردیاتُ فاطمه، به مدح حضرت فاطمه(س) و در قصیده فاجعةُ عاشورا، به مصائب امام حسین(ع) میپردازد.[۱۶] ابیات آغازین شعر معروف عبدالمجید درباره امام حسین(ع) این است:[۱۷]
او در قصیده غریبُ الغرباء، امام رضا(ع) را ستایش میکند و در قصیده موعد مع الشراع، از ولادت امام حسن(ع) به عنوان اولین معصومی که از پدر و مادری معصوم متولد شده، سخن به میان آورده است.[۱۸]
چاپ و نشر
کتاب بلون الغار بلون الغدیر توسط مرکزُ الاَبحاثِ العقائدیه و در ضمن یک مجموعه کتاب با عنوان سِلسِلةُ الرحلةِ الی الثِّقَلین به چاپ رسیده است.[۱۹] این کتاب به عنوان چهارمین اثر از این مجموعه، در سال ۱۴۲۰ق در قم چاپ گردید.[۲۰]
پانویس
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ عموری، و باوانپوری، «تأثیرپذیری معروف عبدالمجید از کلام الهی»، ص۶.
- ↑ عموری، و باوانپوری، «تأثیرپذیری معروف عبدالمجید از کلام الهی»، ص۱۱.
- ↑ حاجیزاده، و باوانپوری، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، ص۱۵۷.
- ↑ کوکز خلیل، «حداثة اللغة الشعریه فی قصیدة الغدیر الشاعر معروف عبد المجید انموذجا»، ص۱۳۳.
- ↑ حاجیزاده، و باوانپوری، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، ص۱۴۳.
- ↑ حاجیزاده، و باوانپوری، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، ص۱۴۳.
- ↑ حاجیزاده، و باوانپوری، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، ص۱۴۳.
- ↑ مقدم متقی، «مناقب و مراثی اهلالبیت فی شعر الشعراء المتشیعین دراسه موردیه: معروف عبدالمجید»، ص۱۴۵.
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ حاجیزاده، و باوانپوری، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، ص۱۴۳.
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ حاجیزاده، و باوانپوری، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، ص۱۴۴-۱۵۱.
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ معروف عبدالمجید، بلون الغار بلون الغدیر، ۱۴۲۰ق، ص۳۰.
- ↑ «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه.
- ↑ الحسون، «مقدمه»، در بلون الغار بلون الغدیر، ص۵-۶.
- ↑ «بلون الغار... بلون الغدیر»، وبگاه حوزه آنلاین.
منابع
- «بلون الغار... بلون الغدیر»، وبگاه حوزه آنلاین، تاریخ بازدید: ۴ مرداد ۱۴۰۲ش.
- حاجیزاده، میهن، و باوانپوری، مسعود، «بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر»، فصلنامه پژوهشنامه نهجالبلاغه، شماره۸، زمستان ۱۳۹۳ش.
- الحسون، فارس، «مقدمه»، در بلون الغار بلون الغدیر، تألیف معروف عبدالمجید، قم، مرکز الابحاث العقائدیه، ۱۳۷۸ش.
- عموری، نعیم، و باوانپوری، مسعود، «تأثیرپذیری معروف عبدالمجید از کلام الهی»، دوفصلنامه پژوهشهای قرآن در ادبیات، شماره۱، ۱۴۰۱ش.
- کوکز خلیل، رحیم، «حداثة اللغة الشعریه فی قصیدة الغدیر الشاعر معروف عبد المجید انموذجا»، مجله دواة، شماره۵، آگوست ۲۰۱۵م.
- «معروف عبد المجید»، وبگاه مرکز الابحاث العقائدیه، تاریخ بازدید: ۲ مرداد ۱۴۰۲ش.
- معروف عبدالمجید، بلون الغار بلون الغدیر، قم، مرکز الابحاث العقائدیه، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
- مقدم متقی، امیر، و دیگران، «مناقب و مراثی اهلالبیت فی شعر الشعراء المتشیعین دراسه موردیه: معروف عبدالمجید»، مجله دانشکده التربیه الاساسیه للعلوم التربویه والانسانیه دانشگاه بابِل، شماره۳۴، آگوست ۲۰۱۷م.