سجده سهو: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز تمیزکاری |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز افزایش منبع |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin }} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=Shamsoddin }} | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
'''سَجده سَهو''' [[سجده| | '''سَجده سَهو''' به [[سجده|دو سجده]] گفته می‌شود که پس از نماز، برای جبران برخی اشتباهات در نماز انجام می‌شود. سجده سهو باید بلافاصله پس از [[نماز]] به جا آورده شود. بعد از سجده دوم به جا آوردن [[تشهد]] و [[سلام نماز|سلام]] لازم است. | ||
==کیفیت و زمان انجام== | ==کیفیت و زمان انجام== | ||
سجده سهو، سجده‌ای که پس از نماز، برای جبران برخی اشتباهات در آن به جا آورده می‌شود.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.</ref> فقیهان شیعه از سجده سهو و احکام آن در احکام نماز بحث کرده‌اند. | سجده سهو، سجده‌ای که پس از نماز، برای جبران برخی اشتباهات در آن به جا آورده می‌شود.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.</ref> فقیهان شیعه از سجده سهو و احکام آن در ذیل احکام سهو و [[شکیات نماز]] بحث کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابن ادریس، السرائر، ج۱، ص۲۵۷.</ref> | ||
کیفیت انجام سجده سهو به این صورت است که بلافاصله پس از اتمام نماز، نیت سجده سهو کرده و دو سجده به جای آورده می‌شود که در هر کدام، ذکر مخصوص سجده سهو قرائت می‌شود، پس از سجده دوم، [[تشهد]] و سلام نماز خوانده می‌شود. شیخ طوسی گفته است که سجده سهو با [[تکبیر]] آغاز می‌شود.<ref> طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref> | کیفیت انجام سجده سهو به این صورت است که بلافاصله پس از اتمام نماز، نیت سجده سهو کرده و دو سجده به جای آورده می‌شود که در هر کدام، ذکر مخصوص سجده سهو قرائت می‌شود، پس از سجده دوم، [[تشهد]] و سلام نماز خوانده می‌شود. شیخ طوسی گفته است که سجده سهو با [[تکبیر]] آغاز می‌شود.<ref> طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref> | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
* ابن جنید اسکافی، محمد بن احمد، مجموعة فتاوی ابن جنید، تصحیح: علی پناه اشتهاردی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۶ق. | * ابن جنید اسکافی، محمد بن احمد، مجموعة فتاوی ابن جنید، تصحیح: علی پناه اشتهاردی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۶ق. | ||
* ابن ادریس حلی، محمد بن منصور، اجوبة مسائل و رسائل فی مختلف فنون المعرفة، تصحیح: سید محمدمهدی موسوی خرسان، قم، دلیل ما، ۱۴۲۹ق. | * ابن ادریس حلی، محمد بن منصور، اجوبة مسائل و رسائل فی مختلف فنون المعرفة، تصحیح: سید محمدمهدی موسوی خرسان، قم، دلیل ما، ۱۴۲۹ق. | ||
نام كتاب: السرائر الحاوي لتحرير الفتاوى موضوع: فقه استدلالى نويسنده: حلّى، ابن ادريس، محمد بن منصور بن احمد تاريخ وفات مؤلف: 598 ه ق زبان: عربى قطع: وزيرى تعداد جلد: 3 ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم تاريخ نشر: 1410 ه ق نوبت چاپ: دوم مكان چاپ: قم- ايران | |||
== پیوند به بیرون== | == پیوند به بیرون== | ||
* [http://portal.anhar.ir/node/9476/?ref=sbttl#gsc.tab=0 احکام سجده سهو] | * [http://portal.anhar.ir/node/9476/?ref=sbttl#gsc.tab=0 احکام سجده سهو] | ||
نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۰۰
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲ مرداد ۱۳۹۷ توسط کاربر:Shamsoddin برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
سَجده سَهو به دو سجده گفته می‌شود که پس از نماز، برای جبران برخی اشتباهات در نماز انجام می‌شود. سجده سهو باید بلافاصله پس از نماز به جا آورده شود. بعد از سجده دوم به جا آوردن تشهد و سلام لازم است.
کیفیت و زمان انجام
سجده سهو، سجده‌ای که پس از نماز، برای جبران برخی اشتباهات در آن به جا آورده می‌شود.[۱] فقیهان شیعه از سجده سهو و احکام آن در ذیل احکام سهو و شکیات نماز بحث کرده‌اند.[۲]
کیفیت انجام سجده سهو به این صورت است که بلافاصله پس از اتمام نماز، نیت سجده سهو کرده و دو سجده به جای آورده می‌شود که در هر کدام، ذکر مخصوص سجده سهو قرائت می‌شود، پس از سجده دوم، تشهد و سلام نماز خوانده می‌شود. شیخ طوسی گفته است که سجده سهو با تکبیر آغاز می‌شود.[۳]
ذکر
در سجده سهو یکی از ذکرهای زیر خوانده می‌شود:
زمان
بنابر مشهور فقیهان شیعه، زمان سجده سهو، پس از سلام نماز است[۶] بنابر گفته شیخ طوسی، در صورتی که سجده سهو به خاطر نقصان(کم شدن چیزی از اجزای نماز) باشد، برخی از فقیهان امامیه زمان آن را قبل از سلام نماز می‌دانند.[۷] ابن جنید از جمله این فقیهان است.[۸]
موارد وجوب
فقیهان شیعه درباره موارد وجوب سجده سهو اختلاف‌نظر دارند.[۹] ابن ادریس به این اختلاف اشاره کرده و گفته است که فقیهان سجده سهو را در چهار، پنج و شش مورد لازم دانسته‌اند.[۱۰]
- حرف‌زدن سَهوی در نماز
- فراموش کردن یک سجده
- شک بین چهار و پنج در نماز چهار رکعتی.
- سلام دادن سهوی در غیر موضع؛ برای مثال در نماز چهار رکعتی پس از تشهد رکعت دوم سلام دهد.
- فراموشی تشهد[۱۱]
ابن ادریس حلی نشستن سهوی در جایی که نمازگزار باید بایستد و ایستادن در جایی که باید بنشیند را به موارد مذکور افزوده است.[۱۲] شیخ طوسی گفته است که برخی از فقیهان امامیه سجده سهو را در هر زیادت و نقصانی(غیر از ارکان) در نماز لازم می‌دانند.[۱۳] علامه حلی سجده سهو را در هر زیادت و نقصانی که نماز را باطل نکند، لازم می‌داند.[۱۴]
احکام
- در سجده سهو، باید اعضای هفت‌گانه(مواضع سجود)روی زمین قرار بگیرد.[۱۵]
- در شرط بودن طهارت، رو به قبله و خواندن ذکر در سجده سهو اختلاف‌نظر است.[۱۶]
- سجده سهو، فراموش کردن رکن نماز را جبران نمی‌کند.[۱۷]
- بر کسی که سجده سهو به جای نیاورده اعاده نماز واجب نیست بلکه باید سجده سهو را به جای آورد و با طولانی شدن زمان وجوب آن برداشته نمی‌شود.[۱۸]
جستارهای وابسته
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تصحیح:سید محمدتقی کشفی، تهران، الکتبة المرتضویه لاحیاء الآثار الجعفریه، ۱۳۸۷ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، المؤتلف من المختلف بن ائمة السلف، تصحیح: مدیرشانه، سید مهدی رجائی و دیگران، مشهد، مجمع البحوث الاسلامیه، ۱۴۱۰ق.
- محقق حلی، جعفر بن حسین، المختصر النافع فی فقه الامامیه، قم، مؤسسه المطبوعات الدینیه، ۱۴۱۸ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۳ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه فی احکام الشریعه، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۳ق.
- ابن جنید اسکافی، محمد بن احمد، مجموعة فتاوی ابن جنید، تصحیح: علی پناه اشتهاردی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۶ق.
- ابن ادریس حلی، محمد بن منصور، اجوبة مسائل و رسائل فی مختلف فنون المعرفة، تصحیح: سید محمدمهدی موسوی خرسان، قم، دلیل ما، ۱۴۲۹ق.
نام كتاب: السرائر الحاوي لتحرير الفتاوى موضوع: فقه استدلالى نويسنده: حلّى، ابن ادريس، محمد بن منصور بن احمد تاريخ وفات مؤلف: 598 ه ق زبان: عربى قطع: وزيرى تعداد جلد: 3 ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم تاريخ نشر: 1410 ه ق نوبت چاپ: دوم مكان چاپ: قم- ايران
پیوند به بیرون
- ↑ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به ابن ادریس، السرائر، ج۱، ص۲۵۷.
- ↑ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.
- ↑ ابن ادریس، اجوبة مسائل و رسائل فی مختلف فنون المعرفة، ۱۴۲۹ق، ص۱۷۴.
- ↑ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۸.
- ↑ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۰۸؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.
- ↑ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۵.
- ↑ ابن جنید، مجموعة فتاوی ابن جنید، ۱۴۱۶ق، ص۷۹.
- ↑ علامه حلی، مختلف الشیعه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۴۲۳؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳-۱۲۵.
- ↑ ابن ادریس، اجوبة مسائل و رسائل فی مختلف فنون المعرفة، ۱۴۲۹ق، ص۱۷۳.
- ↑ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.
- ↑ ابن ادریس، اجوبة مسائل و رسائل فی مختلف فنون المعرفة، ۱۴۲۹ق، ص۱۷۳-۱۷۴.
- ↑ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۴-۱۲۵
- ↑ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۷-۳۰۸.
- ↑ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۸.
- ↑ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۸.
- ↑ طبرسی، المؤتلف من المختلف، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۵۳.
- ↑ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۱۲۳.