نماز شکسته: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Mohamadhaghani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Ahmadnazem (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در | {{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | |||
'''نماز شکسته''' یا نماز قَصر یا نماز مسافر در برابر نماز کامل و تمام به کار می‌رود. وظیفه [[مسافر]] آن است که با شرایطی، نمازهای چهار رکعتی خود را دو رکعتی بخواند. شکسته بودن نماز [[مسافر]] در مذهب [[امامیه]] واجب و در دیگر مذاهب اسلامی جایز است. | |||
==نماز قصر در قرآن و سنت== | |||
مستند این حکم، آیه ۱۰۱ [[سوره نساء]] است: | |||
:::<big>وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا</big> | |||
:::و چون در زمين سفر كرديد، اگر بيم داشتيد كه آنان كه كفر ورزيده‌اند به شما آزار برسانند، گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد. | |||
در منابع اهل سنّت و شيعه آمده است كه [[پیامبر(ص)]] در سفر، نمازهاى چهار ركعتى را دو رکعت مى‌خوانده است<ref>صحیح البخاری، ج۲، ص۳۵، کتاب الصلاه، باب التقصیر، دارالفکر؛ اسد حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ج۳، ص۳۴۵</ref> در منابع حدیثی و فقهی باب‌هایی به بحث شکسته بودن (تقصیر) نماز اختصاص یافته است. | |||
*'''دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی''' | |||
در بین مذاهب اسلامی، [[امامیه]] و [[حنفیه]] شکسته بودن نماز در سفر را واجب می‌دانند ولی [[مالکیه]] آن را سنت ([[مستحب]]) مؤکد و [[شافعیه]] و [[حنبلیه]] آن را جایز می‌دانند یعنی مسافر مختار است که تمام بخواند یا شکسته.<ref>سبحانی، القصر فی السفر، ص۵-۶</ref> | |||
نماز | کسانی که قائل به عدم وجوب قصر نماز در سفر هستند، به عبارت «فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ» استناد کرده‌اند ولی قائلین به وجوب معتقدند آیه می خواهد این توهم که نماز شکسته، نمازی ناقص و در نتیجه ممنوع است، را برطرف کند.<ref>سبحانی، القصر فی السفر، ص۱۳ به نقل از الکشاف، ج۱، ص۲۹۴ چاپ دارالمعرفه</ref> در آیات دیگری از قرآن نیز چنین تعبیری به معنای وجوب به کار رفته است.<ref>[[سوره بقره]]، آیه ۱۵۸</ref> | ||
از سوی دیگر برخی با تکیه بر ظاهر آیه، حکم قصر را مختص سفری که در آن ترس و ناامنی باشد دانسته‌اند ولی سنت نبوی، آیه را به هردو حالت وجود یا عدم وجود ترس تفسیر کرده و پیامبر(ص) در هر دو حالت، نماز را شکسته می‌خوانده است. بر این اساس قید موجود در آیه، اشاره به غالب موارد است.<ref>سبحانی، القصر فی السفر، ص۱۲</ref> | |||
==مسافر در فقه اسلامی== | |||
{{اصلی|مسافر}} | |||
در [[فقه]] اسلامی مسافر به کسی گفته می‌شود که | |||
*سفرش به حد [[مسافت شرعی]] برسد یعنی مسافت طی شده (چه فقط مسیر رفت یا مجموع رفت و آمد) حداقل هشت [[فرسخ شرعی]] باشد. | |||
*از ابتدای سفر قصد پیمودن هشت فرسخ را داشته باشد و پیش از رسیدن به آن مسافت، از نیت خود برنگردد. | |||
*نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند. | |||
* برای کار حرام سفر نکند. | |||
*از صحرانشین‌هایی نباشد که در بیابان‌ها گردش می‌کنند. | |||
*شغل او مسافرت نباشد. | |||
*به [[حد ترخص]] رسیده باشد.<ref>یزدی، العروه الوثقی، ج۳، ص۴۱۴-۴۷۰</ref> | |||
==احکام نماز شکسته== | |||
* مسافر باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت بخواند. بنابراین حکم نماز مسافر شامل نماز صبح و نماز مغرب نمی‌شود. | |||
*اگر مسافر نمازش را پیش از رسیدن به [[وطن]] شکسته بخواند، پس از آنکه به وطن رسید لازم نیست دوباره کامل بخواند ولی چنانچه هنوز نماز نخوانده باشد باید آن را کامل بخواند. | |||
*قضای نماز شکسته باید به همان صورت شکسته خوانده شود. | |||
==فلسفه شکسته بودن نماز مسافر== | |||
احکام اسلامی تابع مصالح و مفاسد است که در مواردی بیان شده و در موارد دیگر به آن اشاره‌ای نشده است. | |||
در روایات اسلامی، شکسته بودن نماز (و همچنین افطار روزه‌دار) در سفر، به عنوان هدیه و تخفیفی از سوی خداوند و همچنین به سبب تغییر شرایط و خستگی و مشغولیت انسان در سفر<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۷</ref> دانسته شده است. | |||
در روایتی از [[امام صادق]](ع) به نقل از پیامبر(ص) آمده است: | |||
::: خداوند هدیه‌ای به من و امتم کرامت فرموده که به دیگر امت‌ها نداده است... افطار کردن [[روزه]] و شکسته شدن نماز در سفر؛ پس هر کس چنین نکند، هدیه خداوند را رد کرده است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۶</ref> | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس۲}} | |||
==منابع== | |||
* حيدر، اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، پنجم، بیروت، دار التعارف، ۱۴۲۲ق. | |||
*حر عاملی، وسائل الشيعة، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، ۱۴۱۰ق. | |||
*سبحانی، جعفر، القصر فی السفر، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۲ق. | |||
{{نمازها}} | |||
نسخهٔ ۶ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۲۳
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
نماز شکسته یا نماز قَصر یا نماز مسافر در برابر نماز کامل و تمام به کار می‌رود. وظیفه مسافر آن است که با شرایطی، نمازهای چهار رکعتی خود را دو رکعتی بخواند. شکسته بودن نماز مسافر در مذهب امامیه واجب و در دیگر مذاهب اسلامی جایز است.
نماز قصر در قرآن و سنت
مستند این حکم، آیه ۱۰۱ سوره نساء است:
- وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا
- و چون در زمين سفر كرديد، اگر بيم داشتيد كه آنان كه كفر ورزيده‌اند به شما آزار برسانند، گناهى بر شما نيست كه نماز را كوتاه كنيد.
در منابع اهل سنّت و شيعه آمده است كه پیامبر(ص) در سفر، نمازهاى چهار ركعتى را دو رکعت مى‌خوانده است[۱] در منابع حدیثی و فقهی باب‌هایی به بحث شکسته بودن (تقصیر) نماز اختصاص یافته است.
- دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی
در بین مذاهب اسلامی، امامیه و حنفیه شکسته بودن نماز در سفر را واجب می‌دانند ولی مالکیه آن را سنت (مستحب) مؤکد و شافعیه و حنبلیه آن را جایز می‌دانند یعنی مسافر مختار است که تمام بخواند یا شکسته.[۲]
کسانی که قائل به عدم وجوب قصر نماز در سفر هستند، به عبارت «فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ» استناد کرده‌اند ولی قائلین به وجوب معتقدند آیه می خواهد این توهم که نماز شکسته، نمازی ناقص و در نتیجه ممنوع است، را برطرف کند.[۳] در آیات دیگری از قرآن نیز چنین تعبیری به معنای وجوب به کار رفته است.[۴]
از سوی دیگر برخی با تکیه بر ظاهر آیه، حکم قصر را مختص سفری که در آن ترس و ناامنی باشد دانسته‌اند ولی سنت نبوی، آیه را به هردو حالت وجود یا عدم وجود ترس تفسیر کرده و پیامبر(ص) در هر دو حالت، نماز را شکسته می‌خوانده است. بر این اساس قید موجود در آیه، اشاره به غالب موارد است.[۵]
مسافر در فقه اسلامی
در فقه اسلامی مسافر به کسی گفته می‌شود که
- سفرش به حد مسافت شرعی برسد یعنی مسافت طی شده (چه فقط مسیر رفت یا مجموع رفت و آمد) حداقل هشت فرسخ شرعی باشد.
- از ابتدای سفر قصد پیمودن هشت فرسخ را داشته باشد و پیش از رسیدن به آن مسافت، از نیت خود برنگردد.
- نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند.
- برای کار حرام سفر نکند.
- از صحرانشین‌هایی نباشد که در بیابان‌ها گردش می‌کنند.
- شغل او مسافرت نباشد.
- به حد ترخص رسیده باشد.[۶]
احکام نماز شکسته
- مسافر باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت بخواند. بنابراین حکم نماز مسافر شامل نماز صبح و نماز مغرب نمی‌شود.
- اگر مسافر نمازش را پیش از رسیدن به وطن شکسته بخواند، پس از آنکه به وطن رسید لازم نیست دوباره کامل بخواند ولی چنانچه هنوز نماز نخوانده باشد باید آن را کامل بخواند.
- قضای نماز شکسته باید به همان صورت شکسته خوانده شود.
فلسفه شکسته بودن نماز مسافر
احکام اسلامی تابع مصالح و مفاسد است که در مواردی بیان شده و در موارد دیگر به آن اشاره‌ای نشده است. در روایات اسلامی، شکسته بودن نماز (و همچنین افطار روزه‌دار) در سفر، به عنوان هدیه و تخفیفی از سوی خداوند و همچنین به سبب تغییر شرایط و خستگی و مشغولیت انسان در سفر[۷] دانسته شده است. در روایتی از امام صادق(ع) به نقل از پیامبر(ص) آمده است:
پانویس
منابع
- حيدر، اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، پنجم، بیروت، دار التعارف، ۱۴۲۲ق.
- حر عاملی، وسائل الشيعة، قم، مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، ۱۴۱۰ق.
- سبحانی، جعفر، القصر فی السفر، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۲ق.
- ↑ صحیح البخاری، ج۲، ص۳۵، کتاب الصلاه، باب التقصیر، دارالفکر؛ اسد حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ج۳، ص۳۴۵
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ص۵-۶
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ص۱۳ به نقل از الکشاف، ج۱، ص۲۹۴ چاپ دارالمعرفه
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۵۸
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ص۱۲
- ↑ یزدی، العروه الوثقی، ج۳، ص۴۱۴-۴۷۰
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۷
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۶