قاسطین: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز ←منابع |
imported>Sama جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== پیشینه کاربرد واژه == | == پیشینه کاربرد واژه == | ||
عنوان قاسطون(حالت رفعی قاسطین)، در [[قرآن کریم]] به کار رفته است: {{متن قرآن|وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا|ترجمه= ولی منحرفان، هیزم جهنم خواهند بود.|سوره=[[سوره جن|جن]]|آیه=۱۵}}<ref>[http://tanzil.net/#trans/fa.fooladvand/72:15 قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.]</ref> | عنوان قاسطون(حالت رفعی قاسطین)، در [[قرآن کریم]] به کار رفته است: {{متن قرآن|{{قلم رنگ۱|سیاه|وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا}}|ترجمه= ولی منحرفان، هیزم جهنم خواهند بود.|سوره=[[سوره جن|جن]]|آیه=۱۵}}<ref>[http://tanzil.net/#trans/fa.fooladvand/72:15 قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.]</ref> | ||
پس از قرآن، واژه قاسطون، در سخنان [[امیرالمؤمنین (ع)]] به کار رفته است: {{حدیث|وامّا القاسطون فقد جاهدت|ترجمه= و با از حق برون شدگان ستیزیدم.}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۱۹۲، ص۲۲۱.</ref> همچنین در [[خطبه شقشقیه]] آنجا امام(ع) که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند یکی از آنها را چنین تعبیر می‌کند: {{حدیث|...و قسط آخرون|و گروهی دیگر با ستمکاری دلم را خستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۳، ص۱۱.</ref> که مقصود از اینها [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] و یاران او هستند.<ref>شهیدی، در ترجمه نهج البلاغه، ص۴۵۱، تعلیقه ۱۶.</ref> | پس از قرآن، واژه قاسطون، در سخنان [[امیرالمؤمنین (ع)]] به کار رفته است: {{حدیث|وامّا القاسطون فقد جاهدت|ترجمه= و با از حق برون شدگان ستیزیدم.}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۱۹۲، ص۲۲۱.</ref> همچنین در [[خطبه شقشقیه]] آنجا امام(ع) که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند یکی از آنها را چنین تعبیر می‌کند: {{حدیث|...و قسط آخرون|و گروهی دیگر با ستمکاری دلم را خستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۳، ص۱۱.</ref> که مقصود از اینها [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] و یاران او هستند.<ref>شهیدی، در ترجمه نهج البلاغه، ص۴۵۱، تعلیقه ۱۶.</ref> | ||
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۲۳:۰۰
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌شیعه کمک کنید. |
قاسطین؛ کلمه‌ای عربی به معنای گروه ستمگر؛ عنوانی است برای معاویه و پیروانش در جنگ با امام علی (ع). پس از بیعت مسلمانان با امام علی (ع)، چون آن حضرت معاویه را از حکومت شام خلع کرد، او علیه خلافت امام علی (ع) تمرد کرد و باعث برپا شدن جنگ صفین شد. در این جنگ بیش از صد هزار مسلمان کشته شدند.
معنای لغوی
قاسط، اسم فاعل ثلاثی مجرد از مادۀ «ق ـ س ـ ط» است. این ماده در هیئت ثلاثی مزید(باب افعال: أَقْسَطَ يُقْسِطُ) به معنای دادگری و عدل و در هیئت ثلاثی مجرد (قَسَطَ يَقْسِطُ) به معنای ستمگری است. بدین سان، قاسط به معنای ستمگر و کلمه قاسطین که به لحاظ صرف و نحوی، جمع این کلمه در حالت جرّ و نصب است، به معنای گروه ستمگر است.[۱]
پیشینه کاربرد واژه
عنوان قاسطون(حالت رفعی قاسطین)، در قرآن کریم به کار رفته است: وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (ترجمه:ولی منحرفان، هیزم جهنم خواهند بود.)[جن–۱۵][۲]
پس از قرآن، واژه قاسطون، در سخنان امیرالمؤمنین (ع) به کار رفته است: وامّا القاسطون فقد جاهدت (ترجمه: و با از حق برون شدگان ستیزیدم.) [۳] همچنین در خطبه شقشقیه آنجا امام(ع) که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند یکی از آنها را چنین تعبیر می‌کند: ...و قسط آخرون [۴] که مقصود از اینها معاویه و یاران او هستند.[۵]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.برگرفته از سایت تنزیل
- نهج البلاغه، ترجمه سیدجعفر شهیدی، تهران: علمی و فرهنگی، ۱۳۷۷.
- راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق وضبط ابراهیم شمس الدین،الاعلمی للمطبوعات، بیروت: ۱۴۳۰ق.
- ابن منظور، لسان العرب، دار صادر، بیروت، ۲۰۰۳م.