العروة الوثقی (کتاب)

مقاله قابل قبول
استناد ناقص
شناسه ارزیابی نشده
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از العروةالوثقی)
العروة الوثقیٰ
اطلاعات کتاب
نویسندهسید محمد کاظم طباطبائی یزدی (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)
موضوعفقه
زبانعربی
مجموعه۲ جلد
اطلاعات نشر
ناشرمؤسسة الاعلمی للمطبوعات
ترجمه فارسی
نام کتابغایه القصوی في ترجمه عروة الوثقی
مترجمشیخ عباس قمی
مشخصات نشرتهران: دینا، ۱۳۹۲.


اَلعُروَةُ الوُثْقیٰ کتابی فقهی به زبان عربی، تألیف سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، فقیه شیعه که در صد سال اخیر، مبنای فقها و مراجع تقلید شیعه برای بیان فتواهایشان بوده و فقیهان شیعه، نظرات فقهی خود را در حاشیه این کتاب بیان کرده‌اند. این کتاب به عروه و عروة الوثقی نیز شهرت دارد. العروة الوثقی، مهم‌ترین کتاب فقهی سید یزدی به شمار می‌آید و اهمیت آن در حوزه‌های علمیه تا حدی است که نویسنده کتاب، «صاحب عروه» خوانده می‌شود. عروة الوثقی، فتواهای سید محمدکاظم یزدی در بیشتر بخش‌های فقه را دربرگرفته و ۳۲۶۰ مسئله فقهی دارد. مستمسک العروة الوثقی، اولین شرح استدلالی بر عروه، نوشته آیت الله سید محسن حکیم است.

نویسنده

سید محمدکاظم طباطبائی یزدی (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، فقیه شیعی و مشهور به «صاحب‌ العروه» است. او پس از میرزای شیرازی عهده‌دار مرجعیت شیعه شد. وی در جریان مشروطه، از مخالفان نهضت مشروطه بود و میان او و آخوند خراسانی بر سر مشروطه، منازعاتی درگرفت.[۱]

مباحث کتاب

عروة الوثقی، بیشتر بخش‌های فقه را شامل می‌شود و در آن ۳۲۶۰ مسئله فقهی، مطرح شده است.[۲] عروه در ۱۶ «کتاب» یا فصل، دوره کاملی از فقه را بیان کرده است. فصل‌های این کتاب به ترتیب عبارت است از: اجتهاد و تقلید، طهارت، نماز، روزه، اعتکاف، زکات، خمس، حج، اجاره، مضاربه، مزارعه، مساقات، ضمان، حواله، نکاح و وصیت. [۳] برخی از کتب وابواب فقهی طبق وصیت سید محمدکاظم یزدی پس از مرگ وی به عروة الوثقی ملحق شده است و عنوان ملحقات العروة الوثقی، توسط ناشر انتخاب شده است، .[۴] پس از مقدمه بسیار کوتاه نخستین مسأله کتاب عروة الوثقی در باره وظیفه مکلف است که در مسائل مربوط به عبادات و معاملات بر او واجب است که یا مجتهد، یا مقلد باشد و یا به احتیاط عمل بکند. [۵] [یادداشت ۱] بخش پایانی کتاب فصلی درباره مسائل مربوط به قسمت کردن اموال مشترک است و آخرین مسأله‌اش در این باره است که می‌توان برخی از مال مشترک را قسمت کرد و باقی آن رابه صورت مشترک باقی گذاشت و نیز در صورتی که چند شریک در چیزی شراکت دارند می‌توان سهم برخی از شریکان را جدا ساخت و سهم باقی شرکا را به صدرو. شراکت نگهداشت.[۶] [یادداشت ۲]

جایگاه و ویژگی‌ها

عروة الوثقی یکی از کتاب‌های مشهور حوزه‌های علمیه شیعه است که در صد سال اخیر، مورد توجه فقیهان بوده و شرح‌ها و حاشیه‌های فراوانی بر آن نوشته‌ شده است.[۷]. در مقدمه کتاب الغایة القصوی، ترجمه فارسی عروه شیخ عباس قمی،‌ مترجم کتاب می‌گوید: عروة‌الوثقی همان کتابی است که مدت‌ها به دنبال آن بوده تا با ترجمه‌اش مکلفان را از رساله‌های متنوع و مشکل بی‌نیاز کند؛ عروة‌الوثقی به نظر وی همان کتاب است که از زیبایی و روانی نثر و جامعیت نسبت به تمام فروع فقهی برخوردار است.[۸]

عروة الوثقی ظاهرا نخستین کتاب فقهی شیعه است که مطالب آن، شماره‌گذاری شده‌اند. این کتاب در مجموع ۳۲۶۰ مسئله فقهی را بیان کرده است. جامعیت، روانی نثر، داشتن فروع فراوان فقهی، توجه به مسائل مستحدثه و نظم مطالب، از دیگر ویژگی‌های عروه است.[۹]

شروح، حواشی و تعلیقات عروه

پس از نشر این کتاب، بسیاری از مراجع تقلید، متن این کتاب را مبنا قرار داده‌اند و در مواردی که فتوایشان با مؤلف یکسان نبوده، در حاشیۀ کتاب، نظر خود را بیان کرده‌اند؛ از جمله میرزا حسین نائینی (۱۳۵۵ق)، شیخ عبدالکریم حائری (۱۳۵۵ق)، آقا ضیاءالدین عراقی (۱۳۶۱ق)، سید ابوالحسن اصفهانی (۱۳۶۵)، محمدحسین کاشف الغطاء (۱۳۷۳ق)، سید حسین بروجردی (۱۳۸۰ق)، سید احمد خوانساری (۱۴۰۵ق)، امام خمینی (۱۴۰۹ق)، سید ابوالقاسم خوئی (۱۴۱۳ق) و سید محمدرضا گلپایگانی (م۱۴۱۴ق).[۱۰]

شیخ عباس قمی، عروة الوثقیٰ را با عنوان الغایةُ القُصوی به فارسی ترجمه کرده است. این ترجمه بارها در بغداد و تهران چاپ شده است.

برخی از کتاب‌هایی که عروة الوثقی را شرح داده‌اند یا به همراه حاشیه و تعلیقه بر آن چاپ شده‌اند عبارتند از:

کتاب‌های دیگر با عنوان العروة الوثقی

نویسندگانی دیگر نیز کتاب خود را العروة الوثقی نامیده‌اند در موضوعات دیگری چون:‌ تفسیر، ادبیات، اعتقادات، فقه و... بعضی از این نویسندگان عبارتند از: ابراهیم بن ملاصدرای شیرازی، سید نظام‌الدین احمد علوی عاملی، محمد حسن گوگدی گلپایگانی، سید حسین ارومی و...[۱۵]

پانویس

  1. بهشتی‌سرشت، «تقابل و تعامل آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و سید محمدکاظم یزدی در جریان انقلاب مشروطه»، ۱۳۸۷ش، ص۱-۲.
  2. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق،ج۱۵، ص۲۵۲.
  3. بذرافشان، سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۲
  4. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ج۶، ص۱۴۹
  5. طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، الناشر مكتب آية الله العظمى السيد السيستاني، ج۱، ص۹.
  6. طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۳ق، ج۶، ص۷۳۶.
  7. العروة الوثقی فیما تعم به البلوی(المحشی)، یزدی، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۳ و ۴.
  8. قمی، الغایة القصوی فی ترجمة عروة الوثقی،۱۴۲۳ق، ص۵-۶.
  9. یزدی، سؤال و جواب: استفتائات و آراء فقیه کبیر سید محمدکاظم یزدی، ۱۳۸۹ش، مقدمه کتاب.
  10. ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی،۱۳۸۲ش، ص۵۵.
  11. امین، مستدرکات أعیان الشیعة، ۱۴۰۸ق، ج۶، ص۲۵۹.
  12. آوای بیداری، ص۳۱
  13. بذرافشان، سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۴-۱۲۹.
  14. سایت دفتر آیت‌الله فیاض، «تالیفات».
  15. نگاه کنید به: تهرانی، الذریعة، ج۱۵، ص۲۴۹ - ۲۵۲.

یادداشت

  1. يجب على كل مكلف في عباداته و معاملاته أن يكون مجتهداً أو مقلداً أو محتاطاً.
  2. يجوز قسمة بعض المال المشترك وإبقاء بعضه على الاشتراك; وكذا يجوز مع تعدد الشركاء إفراز حصة بعضهم وإبقاء حصة الباقين على الإشاعة

منابع

  • بذرافشان، مرتضی، سید محمدکاظم یزدی فقیه دوراندیش، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش.
  • بهشتی‌سرشت، محسن و حسین حاتمی، «تقابل و تعامل آخوند ملا محمدکاظم خراسانی و سید محمدکاظم یزدی در جریان انقلاب مشروطه»، در فصلنامه علمی پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهراء، ۱۳۸۷ش، ش ۷۱.
  • تهرانی، آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت، دارالأضواء، چاپ دوم، بی‌تا.
  • ضمیری، محمدرضا، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی، قم، موسسه آموزشی-پژوهشی مذاهب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.
  • قمی، شیخ عباس، الغایة القصوی فی ترجمة عروة الوثقی، تحقیق و تصحیح علی‌رضا اسداللهی فرد، قم، منشورات صبح پیروزی، چاپ اول، ۱۴۲۳ق.
  • یزدی، سید محمدکاظم، سؤال و جواب: استفتائات و آراء فقیه کبیر سید محمدکاظم یزدی، به اهتمام سید مصطفی محقق داماد، با تحقیق محمود مدنی بجستانی و حسن وحدتی شبیری، تهران، مرکز نشر علوم اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش.
  • یزدی، سید محمد‌کاظم، العروة‌الوثقی، قم، نشر اسلامی وابسته به جامه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۳ق.
  • طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، با تعلیقه آیت الله سید علی سیستانی، الناشر مكتب آية الله العظمى السيد السيستاني، المطبعة : ستاره، بی تا، بی جا.