مارقین: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Smnazem بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مارقین'''، به معنای گروه بیرون رفته | '''مارقین'''، به معنای گروه بیرون رفته و خروج یافته، عنوانی است برای [[خوارج|خوارجی]] که در [[جنگ نهروان]] علیه [[امام علی(ع)]] جنگیدند. مارقین در ابتدای جنگ [[صفین]] از سپاهیان امام علی(ع) بودند، اما [[ماجرای حکمیت]] سبب شد بر امام علی بشورند و گروه سومی تشکیل دهند که با هیچیک از طرفین همراه نبود. امام علی(ع) با این گروه در منطقه‌ای به نام نهروان ناچار به جنگ شد و آنان را شکست داد. | ||
== معنای | == معنای مارقین == | ||
کلمه مارقین، اسم فاعل از ماده «م ر ق» | کلمه مارقین، اسم فاعل از ماده «م ر ق» است. این ماده به معنای برون رفتن از چیزی است، مانند تیر که از کمان برون می‌جهد. خوارج را چون از جمع مسلمانان بیرون رفتند، مارقین می‌گویند.<ref>ابن منظور، ج ۷، ص ۳۷۷؛ فیومی، ۵۶۹؛ نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، ص ۴۵۱، تعلیقه شماره ۱۵.</ref> | ||
زبیدی می‌نویسد: مروق به معنای خروج و بیرون رفتن است، و این گروه از آنجا که از دین خارج شده و بر امام علی (ع) شوریدند، مارقین نامیده شدند.<ref>زبیدی، ج ۱۳، ص ۴۴۰</ref> | زبیدی می‌نویسد: مروق به معنای خروج و بیرون رفتن است، و این گروه از آنجا که از دین خارج شده و بر امام علی (ع) شوریدند، مارقین نامیده شدند.<ref>زبیدی، ج ۱۳، ص ۴۴۰</ref> | ||
== | ==مصادیق مارقین== | ||
به نظر می‌رسد که مصداق مارقین صرفا گروهی از خوارج هستند که در جنگ نهروان علیه امام علی (ع) جنگیدند و به تمام خوارج و بازماندگان ایشان پس از امام علی (ع) گفته نشده است.<ref>نوبختی، ص ۵ و ۶.</ref> | |||
شکل‌گیری عنوان مارقین به خاطر به‌کار رفتن این واژه در سخنان امیرالمؤمنین(ع) است: {{حدیث|انا حجيج المارقين|ترجمه= من از دین بیرون‌شدگان را به حجت مغلوب کنم}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۷۵، ص ۵۶.</ref> | |||
همچنین امام علی (ع) در [[خطبه شقشقیه]]، آنجا که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند، یکی از اینها را چنین تعبیر می کند: {{حدیث|... و مرقت اخری|ترجمه= و گروهی از جمع دینداران بیرون جستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۳، ص۱۱.</ref> که این عبارت اشاره به خوارج حاضر در نهروان دارد. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۳۴
مارقین، به معنای گروه بیرون رفته و خروج یافته، عنوانی است برای خوارجی که در جنگ نهروان علیه امام علی(ع) جنگیدند. مارقین در ابتدای جنگ صفین از سپاهیان امام علی(ع) بودند، اما ماجرای حکمیت سبب شد بر امام علی بشورند و گروه سومی تشکیل دهند که با هیچیک از طرفین همراه نبود. امام علی(ع) با این گروه در منطقه‌ای به نام نهروان ناچار به جنگ شد و آنان را شکست داد.
معنای مارقین
کلمه مارقین، اسم فاعل از ماده «م ر ق» است. این ماده به معنای برون رفتن از چیزی است، مانند تیر که از کمان برون می‌جهد. خوارج را چون از جمع مسلمانان بیرون رفتند، مارقین می‌گویند.[۱]
زبیدی می‌نویسد: مروق به معنای خروج و بیرون رفتن است، و این گروه از آنجا که از دین خارج شده و بر امام علی (ع) شوریدند، مارقین نامیده شدند.[۲]
مصادیق مارقین
به نظر می‌رسد که مصداق مارقین صرفا گروهی از خوارج هستند که در جنگ نهروان علیه امام علی (ع) جنگیدند و به تمام خوارج و بازماندگان ایشان پس از امام علی (ع) گفته نشده است.[۳]
شکل‌گیری عنوان مارقین به خاطر به‌کار رفتن این واژه در سخنان امیرالمؤمنین(ع) است: انا حجيج المارقين (ترجمه: من از دین بیرون‌شدگان را به حجت مغلوب کنم) [۴]
همچنین امام علی (ع) در خطبه شقشقیه، آنجا که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند، یکی از اینها را چنین تعبیر می کند: ... و مرقت اخری (ترجمه: و گروهی از جمع دینداران بیرون جستند) [۵] که این عبارت اشاره به خوارج حاضر در نهروان دارد.
پانویس
منابع
- نهج البلاغه، ترجمه سیدجعفر شهیدی، تهران: علمی و فرهنگی، ۱۳۷۷.
- زبیدی، تاج العروس، تحقیق علی شیری، دارالفکر، بیروت، بیتا.
- فیومی، احمد بن محمد، المصباح المنیر، دار الهجره، قم، بیتا.
- راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق وضبط ابراهیم شمس الدین،الاعلمی للمطبوعات، بیروت: ۱۴۳۰ق.
- ابن منظور، لسان العرب، دار صادر، بیروت، ۲۰۰۳م.
- نوبختی، حسن بن موسی، فرق الشیعه، دارالاضواء، بیروت، ۱۹۸۴م.