غزوه بحران
 محل وقوع غزوه بحران | |
| زمان | ابتدای ماه ربیع الثانی و یا ۶ جمادی الاول یا جمادی الثانی |
|---|---|
| مکان | بُحْران، یا بَحران، سرزمینی در ناحیه فُرع در حجاز میان مکه و مدینه |
| نتیجه | عدم وقوع درگیری به علت پراکنده شدن بنی سلیم |
| علت جنگ | جلوگیری توطئه شمار بسیاری از بنی سلیم که در بحران و گویا به قصد توطئه گرد آمده بودند. |
| جنگندگان | |
| طرفین جنگ | مسلمانان با سپاهی متشکل از ۳۰۰ تن شمار بسیاری از بنی سلیم |
| فرماندهان | |
| فرماندهان جنگ | حضرت محمد(ص) بنی سلیم |
غزوه بُحْران، یا غزوه بَحران، از غزوات رسول اکرم(ص) که در بُحْران، یا بَحران، سرزمینی در ناحیه فُرع در حجاز میان مکه و مدینه روی داد. در این غزوه برخورد نظامی‌ای صورت نگرفت. این نبرد را غزوه الفرع و غزوه بنی سلیم نیز نامیده‌اند.
محل وقوع
غزوه بَحران، در بحران، سرزمینی در ناحیه فُرع در حجاز میان مکه و مدینه (در حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب مدینه) به وقوع پیوست. به گفته ابن اسحاق، بحران معدنی در حجاز بوده، و به حجاج بن علاط بهزی تعلق داشته است.[۱]
دلایل وقوع غزوه
در سال ۳ق به پیامبر (ص) خبر رسید که شمار بسیاری از بنی سلیم گویا به قصد توطئه در بحران گرد آمده‌اند. پیامبر اکرم (ص) نیز پس از آنکه ابن ام مکتوم را در مدینه به جای خویش نهاد، همراه ۳۰۰ تن از یارانش از شهر خارج، و با شتاب به سوی آنان روان شدند؛ ولی چون بنی سلیم متفرق شده بودند، پیامبر (ص) بدون برخورد نظامی به مدینه بازگشتند.[۲]
تاریخ وقوع غزوه
برخی تاریخ دقیق وقوع این غزوه را ابتدای ماه ربیع الثانی و برخی ۶ جمادی الاول یا جمادی الثانی، و مدت غیبت پیامبر اکرم (ص) را از شهر مدینه ۱۰ یا ۱۱ روز ذکر کرده‌اند.[۳]
این غزوه که پیش از غزوه احد به وقوع پیوست، یکی از ۱۱ غزوه‌ای است که در آن جنگ روی نداد.[۴]
این نبرد را غزوه الفرع و غزوه بنی سلیم نیز نامیده‌اند.[۵]
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، البلدان، ۱۹۹۵م، ج۱، ص۳۴۱.
- ↑ ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۲۴، ج ۴، ص۱۵۳؛ ابن هشام، السیرة النبویة، قاهره، ج ۳، ص۵۰؛ خلیفة بن خیاط، تاریخ، دمشق، ج ۱، ص۷۱.
- ↑ ابن حبیب، المحبر، حیدر آباد، ص۱۱۲؛ ابن سعد، البقات الکبیر، لیدن، ج۲، ص۲۴؛ مقایسه کنید: مسعودی، التنبیه و الاشراف، ص۲۴۴؛ واقدی، المغازی، ج ۱، ص۱۹۶؛ ابن هشام، السیره النبویه، قاهره، ج ۳، ص۵۰.
- ↑ ابوعبید بکری، معجم ما استعجم، ص۲۲۸؛ ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج ۲، ص۲۴، ص۲۵؛ مسعودی، مروج الذهب، ص۲۸۱.
- ↑ ابن هشام، السیره النبویه، قاهره، ج ۳، ص۵۰؛ واقدی، المغازی، ج ۱، ص۱۹۶؛ ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، لیدن، ج ۲، ص۲۴، ج ۴، ص۱۵۳.
منابع
- ابن حبیب، محمد، المحبر، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۱ق/۱۹۴۲م.
- ابن سعد، محمد، کتاب الطبقات الکبیر (الطبقات الکبری)، به کوشش ادوارد زاخاو، لیدن، ۱۳۲۱- ۱۳۲۵ق.
- ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش ابراهیم ابیاری و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
- ابوعبید بکری، عبدالله، معجم ما استعجم، به کوشش مصطفی سقا، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
- خلیفة بن خیاط، تاریخ، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- طبری، تاریخ.
- مسعودی، علی، التنبیه و الاشراف، لیدن، ۱۸۹۳م.
- مسعودی، علی، مروج الذهب، به کوشش یوسف اسعد داغر، بیروت، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
- واقدی، محمد، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، بیروت، مؤسسة الاعلمی.
- یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دایرة المعارف بزرگ اسلامی
