آیه وسیله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه | {{جعبه اطلاعات آیه | ||
| عنوان =آیه وسیله | | عنوان =آیه وسیله | ||
| تصویر = | | تصویر =Wasila verse.jpg | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
نسخهٔ ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۷
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام آیه | وسیله |
| واقع در سوره | مائده |
| شماره آیه | ۳۵ |
| جزء | ۶ |
| اطلاعات محتوایی | |
| مکان نزول | مدینه |
| موضوع | اعتقادی |
| درباره | آماده‌سازی وسیله تقرب به خدا؛ مشروعیت توسل |
| سایر | دعوت به تقوا و جهاد در راه خدا |
آیه وسیله آیه ۳۵ سوره سوره مائده است که شرط رستگاری انسان را رعایت تقوای الهی، انتخاب وسیله‌ای برای تقرب به خدا و جهاد در راه خدا می‌داند.
مفسران، منظور از وسیله در این آیه را ایمان به خدا و رسولش، انجام عمل صالح، نماز، روزه، شفاعت پیامبران و امامان و سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان دانسته‌اند.
متن و ترجمه آیه
یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ ﴿۳۵﴾
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید؛ و به او [توسل و] تقرب جویید؛ و در راهش جهاد کنید، باشد که رستگار شوید.(۳۵)
محتوای آیه
واژه وسیله در آیه ۳۵ سوره مائده را به رساندن خود و یا تقرب به چیزی از روی میل و رغبت معنا کرده‌اند و حقیقت وسیله به سوی خداوند را رعایت راه و روش او به وسیله علم و عبادت و جستجوی مکارم شریعت دانسته‌اند؛[۱] به این معنا که اولا به احکام الهی علم پیدا شود و در ثانی به بندگی او بپردازند و در نهایت در پی عمل به مستحبات شریعت باشند.[۲] علامه طباطبایی وسیله در این آیه را نوعی توصل معنوی میان انسان با خدا که منزه از مکان و جسمانیت است، می‌داند؛ رابطه‌ای که جز با عبودیت ایجاد نمی‌شود و علم و عمل که در تعریف راغب اصفهانی بود را از لوازم وسیله قرار می‌دهد.[۳]
این آیه رسیدن به رستگاری را در پیمودن سه راهکار رعایت تقوای الهی، انتخاب وسیله‌ای برای تقرب به پروردگار و جهاد در راه خدا دانسته است.[۴] برخی جهاد را در این آیه به صورت عام که هم شامل جهاد با کفار و هم جهاد با نفس باشد، تفسیر کرده و معتقدند بیان جهاد در راه خدا بعد از بیان انتخاب وسیله تقرب به خدا از قبیل ذکر خاص بعد از عام است یعنی جهاد از مصادیق وسایل تقرب به خداوند است.[۵]
مصادیق وسیله
مفسران منظور از وسیله را در این آیه بسیار وسیع دانسته و شامل هر کاری و چیزی که باعث نزدیک شدن به خداوند گردد، می‌دانند و مهم‌ترین این وسایل را طاعت و عبادت خداوند و ترک معصیت معرفی کرده‌اند.[۶] برخی از مفسران با استناد به روایتی از امام علی(ع)[۷] وسایل تقرب به خداوند را در ایمان به خدا و رسولش، جهاد در راه خدا، نماز، روزه، زکات، انفاق، حج، عمره، صله رحم، صدقه آشکار و مخفی و ذکر خدا دانسته‌اند.[۸]
شفاعت پیامبران، امامان و بندگان صالح خدا، همچنین پیروی از پیامبر و امام و سوگند دادن خدا به مقام پیامبران، امامان و صالحان به ویژه پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت او را با استناد به آیات[۹] و روایات[۱۰] از مصادیق وسیله در آیه دانسته‌اند.[۱۱]
پانویس
منابع
- ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول، تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۰۴ق.
- حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، تصحیح هاشم رسولی، قم، اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ قرآن، لبنان - سوریه، دار العلم- الدار الشامیة، ۱۴۱۲ق.
- سیوطی، عبدالرحمن، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، قم، کتابخانه حضرت آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
- طباطبایی، محمدحسین، المیزان، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم محمدباقر موسوی همدانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۴ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
- فخر رازی، محمد بن عمر، التفسر الکبیر، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۱ش.
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه وسل.
- ↑ موسوی همدانی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۵۳۵.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۳۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۳۶۴.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۳۲۸.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۲۹۳؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۳۴۹.
- ↑ ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق، ص۱۴۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۳۶۴.
- ↑ سوره نساء، آیه ۶۴؛ سوره یوسف، آیه ۹۷؛ سوره توبه آیه ۱۱۴.
- ↑ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۶۲۵-۶۲۶؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۶۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۳۶۴.