حمالة الحطب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}' برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
ویکی سازی |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
* ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که پیامبر برای [[نماز]] می‌رفت، آن‌ها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۵۲.</ref> | * ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که پیامبر برای [[نماز]] می‌رفت، آن‌ها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۵۲.</ref> | ||
* ام‌جمیل با کارهایی که انجام می‌داد، آتش [[جهنم]] و هیزم آن را برای خود در جهنم فراهم می‌کرد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، بی‌تا، ج۲۸، ص۸۲۵.</ref> | * ام‌جمیل با کارهایی که انجام می‌داد، آتش [[جهنم]] و هیزم آن را برای خود در جهنم فراهم می‌کرد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، بی‌تا، ج۲۸، ص۸۲۵.</ref> | ||
* او [[پیامبر | * او [[پیامبر اکرم(ص)]] را به [[فقیر]] بودن [[تمسخر|مسخره]] می‌کرد، پس خداوند نیز بوسیله این وصف، او را تحقیر کرد.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۳۵۳.</ref> | ||
* این تعبیر قرآن، کنایه از [[سخن‌چینی]] او است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، ج۱۰، ص۴۲۸.</ref> | * این تعبیر قرآن، کنایه از [[سخن‌چینی]] او است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، ج۱۰، ص۴۲۸.</ref> | ||
البته این موارد منافی هم نبوده و می‌توان همه آن‌ها را مقصود [[آیه]] دانست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۲۱.</ref> | البته این موارد منافی هم نبوده و می‌توان همه آن‌ها را مقصود [[آیه]] دانست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۲۱.</ref> | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*ابن عبدالبر، یوسف بن عبد الله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق. | *ابن عبدالبر، یوسف بن عبد الله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق. | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۴
حَمّالَةُ الْحَطَب توصیف قرآن در سوره مسد پیرامون همسر ابولهب و به معنای «کسی که هیزم به دوش می‌کشد».[۱] همسر ابولهب، ام جمیل خواهر ابوسفیان و عمه معاویه بود.[۲] نام وی را أروی، جمیله[۳] و صخرة[۴] گفته‌اند.
در اینکه چرا قرآن چنین توصیفی بکار برده، مواردی ذکر شده است:
- ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که پیامبر برای نماز می‌رفت، آن‌ها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.[۵]
- ام‌جمیل با کارهایی که انجام می‌داد، آتش جهنم و هیزم آن را برای خود در جهنم فراهم می‌کرد.[۶]
- او پیامبر اکرم(ص) را به فقیر بودن مسخره می‌کرد، پس خداوند نیز بوسیله این وصف، او را تحقیر کرد.[۷]
- این تعبیر قرآن، کنایه از سخن‌چینی او است.[۸]
البته این موارد منافی هم نبوده و می‌توان همه آن‌ها را مقصود آیه دانست.[۹]
پانویس
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۲۰.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۴۳۰.
- ↑ شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۶۵.
- ↑ امام علی، دیوان أمیرالمؤمنین(ع)، ۱۴۱۱ق، ص۹۲.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۵۲.
- ↑ مطهری، مجموعه آثار، بی‌تا، ج۲۸، ص۸۲۵.
- ↑ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۳۵۳.
- ↑ شیخ طوسی، التبیان، ج۱۰، ص۴۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۴۲۱.
منابع
- ابن عبدالبر، یوسف بن عبد الله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه محمد جواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- طوسی، محمد بن حسن، الأمالی، قم، دار الثقافة، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
- طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا.
- فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.
- مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، قم، انتشارات صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- میبدی، حسین بن معین الدین، دیوان أمیر المؤمنین علیه‌السلام، ترجمه مصطفی زمانی، قم، دار نداء الاسلام للنشر، چاپ اول، ۱۴۱۱ق