پرش به محتوا

آیه ملک: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱۹
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Zakeri
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Zakeri
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه
{{جعبه اطلاعات آیه
| عنوان          =آیه ملک
| عنوان          =آیه مُلک
| تصویر          =
| تصویر          =
| توضیح تصویر    =
| توضیح تصویر    =
خط ۳۳: خط ۳۳:


==محتوای آیه==
==محتوای آیه==
[[آیه]] ۲۶ [[سوره آل عمران]] به آیه ملک معروف است. این آیه و آیه بعد از آن مالکیت و فرمانروایی [[خداوند]] بر هستی را مورد توجه قرار داده است. [[آیت الله مکارم شیرازی]] می‌گوید خداوند در این آیه و آیه بعد از آن ادعای باطل [[اهل کتاب]] (یهود و نصارا) را رد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۴۹۰.</ref> در آیات قبلی سوره آل عمران بیان شده است که یهود و نصارا خود را از خاصان پروردگار می‌پنداشتند و مدعی بودند حاکمیت و مالکیت برای آنها است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۴۹۰.</ref> [[علامه طباطبایی]] نیز این دو آیه را با آیات قبل [[سوره آل عمران]] که درباره اهل کتاب بود مرتبط می‌داند و معتقد است این دو آیه  تهدید یهود به عذاب دنیا و [[آخرت]] را در بر دارد.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۸.</ref>
[[آیه]] ۲۶ [[سوره آل عمران]] به آیه مُلک معروف است. این آیه و آیه بعد از آن مالکیت و فرمانروایی [[خداوند]] بر هستی را مورد توجه قرار داده است. [[آیت الله مکارم شیرازی]] می‌گوید خداوند در این آیه و آیه بعد از آن ادعای باطل [[اهل کتاب]] (یهود و نصارا) را رد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۴۹۰.</ref> در آیات قبلی سوره آل عمران بیان شده است که یهود و نصارا خود را از خاصان پروردگار می‌پنداشتند و مدعی بودند حاکمیت و مالکیت برای آنها است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۴۹۰.</ref> [[علامه طباطبایی]] نیز این دو آیه را با آیات قبل [[سوره آل عمران]] که درباره اهل کتاب بود مرتبط می‌داند و معتقد است این دو آیه  تهدید یهود به عذاب دنیا و [[آخرت]] را در بر دارد.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۸.</ref>


هم‌چنین وی می‌گوید خداوند در این آیه [[پیامبر (ص)]] و هرکس دیگر را امر می‌کند تا به خدا که تمامی خیرها به دست او است پناهنده شوند و خود را در معرض افاضه او قرار دهند.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۸.</ref>
هم‌چنین وی می‌گوید خداوند در این آیه [[پیامبر (ص)]] و هرکس دیگر را امر می‌کند تا به خدا که تمامی خیرها به دست او است پناهنده شوند و خود را در معرض افاضه او قرار دهند.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۸.</ref>
کاربر ناشناس