آیه حرث: تفاوت میان نسخهها
←واژه «أنّی» و حکم فقهی آمیزش با همسر
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[مجتهد|فقیهان]] [[شیعه]] با مستند قرار دادن آیهٔ حرث برای استنباط حکم فقهی آمیزش با زن، نظرات مختلفی ارائه دادهاند. بیشتر آنها<ref>مولوی و غلامی و مهری ثابت، «تحلیل و نقد معنای واژه «أنی» در ترجمههای فارسی قرآن با تاکید بر نقش سیاق در ترجمه»، ص۲۴.</ref> با «هرجا یا از هرجا یا هرشکل و هرگونه» معنا کردن «أنّی شئتم»، آیه حرث را در ردیف مستندات حکم فقهی [[آمیزش]] با زن از دُبُر (مَقْعَد) قرارداده و با تأیید این معنا از سوی برخی روایات، و ردِّ دلایلی که علیه آنهاست، این عمل را [[مباح|جایز]] دانستهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طوسی، التبیان، ج۲، ص۲۲۳ و ۲۲۴؛ شهید ثانی، ۱۴۱۶ق، ج۷، ص۶۱؛ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۸.</ref> اما [[محمد بن جریر طبری صغیر|طبری]] با استناد به گفتهٔ [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و ابن ابی کعب گفته است: منظور [[خدا|خداوند]] از «هرگونه یا از هرجا یا هرشکل که میخواهید با زنانتان در آمیزید» آمیزش با آنها بهصورت ایستاده، به پهلو، خمیده، از جلو و از عقب، مادامی است که در فَرْج باشد اما آمیزش با آنها در حال [[حیض]] یا در دُبُر، جایز نیست.<ref>طبری، ۱۴۰۲ق، ج۲، ص۵۳۳.</ref> [[اسباب نزول|شأن نزول]] و برخی روایات مربوط به آیه حرث، این احتمال را تقویت میکند. | [[مجتهد|فقیهان]] [[شیعه]] با مستند قرار دادن آیهٔ حرث برای استنباط حکم فقهی آمیزش با زن، نظرات مختلفی ارائه دادهاند. بیشتر آنها<ref>مولوی و غلامی و مهری ثابت، «تحلیل و نقد معنای واژه «أنی» در ترجمههای فارسی قرآن با تاکید بر نقش سیاق در ترجمه»، ص۲۴.</ref> با «هرجا یا از هرجا یا هرشکل و هرگونه» معنا کردن «أنّی شئتم»، آیه حرث را در ردیف مستندات حکم فقهی [[آمیزش]] با زن از دُبُر (مَقْعَد) قرارداده و با تأیید این معنا از سوی برخی روایات، و ردِّ دلایلی که علیه آنهاست، این عمل را [[مباح|جایز]] دانستهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طوسی، التبیان، ج۲، ص۲۲۳ و ۲۲۴؛ شهید ثانی، ۱۴۱۶ق، ج۷، ص۶۱؛ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۸.</ref> اما [[محمد بن جریر طبری صغیر|طبری]] با استناد به گفتهٔ [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و ابن ابی کعب گفته است: منظور [[خدا|خداوند]] از «هرگونه یا از هرجا یا هرشکل که میخواهید با زنانتان در آمیزید» آمیزش با آنها بهصورت ایستاده، به پهلو، خمیده، از جلو و از عقب، مادامی است که در فَرْج باشد اما آمیزش با آنها در حال [[حیض]] یا در دُبُر، جایز نیست.<ref>طبری، ۱۴۰۲ق، ج۲، ص۵۳۳.</ref> [[اسباب نزول|شأن نزول]] و برخی روایات مربوط به آیه حرث، این احتمال را تقویت میکند. | ||
فقیهان دیگری با استشهاد به برخی قرینهها، «أنّی» را به «هر زمانی» معنا کرده و مدعی عدم صلاحیت آیه حرث برای اثبات جایز بودن [[آمیزش]] با زن از دُبر (مَقْعد) شدهاند.<ref>مولوی و غلامی و مهری ثابت، «تحلیل و نقد معنای واژه «أنی» در ترجمههای فارسی قرآن با تاکید بر نقش سیاق در ترجمه»، ص۲۵.</ref> آنها بهسبب مختلف بودن روایات مربوطه<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳، ج۱۰۰، ص۲۸۸.</ref> و فراوانی روایاتی که از این عمل نهی کرده و شهرت | فقیهان دیگری با استشهاد به برخی قرینهها، «أنّی» را به «هر زمانی» معنا کرده و مدعی عدم صلاحیت آیه حرث برای اثبات جایز بودن [[آمیزش]] با زن از دُبر (مَقْعد) شدهاند.<ref>مولوی و غلامی و مهری ثابت، «تحلیل و نقد معنای واژه «أنی» در ترجمههای فارسی قرآن با تاکید بر نقش سیاق در ترجمه»، ص۲۵.</ref> آنها بهسبب مختلف بودن روایات مربوطه<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳، ج۱۰۰، ص۲۸۸.</ref> و فراوانی روایاتی که از این عمل نهی کرده و شهرت فتوایی در این رابطه، به [[مکروه|کراهت]] شدید آن فتوا دادهاند. همچنین گروهی ضمن مکروه دانستن، آنرا مشروط به رضایت همسر قراردادهاند. | ||
عدهای نیز گفتهاند: این آیه شامل همه زمانها غیر از دوران حیض است؛ چرا که بر اساس [[آیه حیض]]، آمیزش مرد و زن در این دوران [[حرام]] است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۲۱۲.</ref> آنها همچنین نهی از آمیزش با زن در دوران حیض در آیه قبل را نشانهٔ جایز (نه واجب) بودن امر به آمیزش (فأتو حرثکم) در این آیه دانستهاند.<ref>«وقوع امر وقع عقیب حظر یا در مقام توهم حظر»، وبگاه مدرسه فقاهت درس خارج حسین شوپانی؛ ابنعاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۵۳. </ref> | عدهای نیز گفتهاند: این آیه شامل همه زمانها غیر از دوران حیض است؛ چرا که بر اساس [[آیه حیض]]، آمیزش مرد و زن در این دوران [[حرام]] است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۲۱۲.</ref> آنها همچنین نهی از آمیزش با زن در دوران حیض در آیه قبل را نشانهٔ جایز (نه واجب) بودن امر به آمیزش (فأتو حرثکم) در این آیه دانستهاند.<ref>«وقوع امر وقع عقیب حظر یا در مقام توهم حظر»، وبگاه مدرسه فقاهت درس خارج حسین شوپانی؛ ابنعاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۳۵۳. </ref> | ||