کاربر:M.mansoorsamaei/مقالات

این صفحه برای قرار دادن برخی الگوهای پرکاربرد در دسترس، نوشته شده است.

مقالهٔ اصلی: سید رضا هندی

واژه «شجره ملعونه» برگرفته شده از آیه ۶۰ سوره اسرا است: «...ما جَعَلْنَا الرُّؤْیا الَّتِی أَرَیناک إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ...» (آن رؤیایی را که نشانت دادیم و آن درخت نفرین‌شده در قرآن را، جز برای آزمایش مردم قرار ندادیم.)

﴿وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ ۝١٤٣﴾ [بقره:143] بِسْمِ اللَّه الرَحْمٰنِ الرَّحِيمِ (ترجمه:به نام خداوند بخشایشگر مهربان)^[۱–۱] ْ ْ

دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد

در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد

چشمم به ضریحِ شَهِ والا گهر افتاد

این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد

با آل علی هركه درافتاد ورافتاد

این قبرِ غَریب الغُربا خسرو طوس است

این قبرِمُغیث الضُّعفا شَمس شُموس است

خاکِ درِ او، مرجعِ ارواح و نفوس است

باید ز رَهِ صدق، بر این خاک در افتاد

با آل علی هركه درافتاد ورافتاد

.

چشم عباس که بر شمر ستمکار افتاد

پای تا فرق چو آهی که برآید ز نهاد

گفت: ای کار تو بر آل پیمبر بی‌داد

به تو و خطّ امان‌نامه‌ی تو نفرین باد

دور شو! این همه افسانه مخوان در گوشم

بـه دو عـالم پسـر فاطمه را نفــروشم