پرش به محتوا

ابراهیم پسر رسول خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
Ahmadnazem (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۵۰: خط ۵۰:
===اندوه پیامبر===
===اندوه پیامبر===
پیامبر از مرگ ابراهیم سخت اندوهگین شد و گریست و در پاسخ به اعتراض برخی فرمود:
پیامبر از مرگ ابراهیم سخت اندوهگین شد و گریست و در پاسخ به اعتراض برخی فرمود:
{{گفتاورد تزیینی|{{عربی|إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ تَدْمَعُ الْعَینُ وَ یفْجَعُ الْقَلْبُ وَ لانَقُولُ مَا یسْخِطُ الرَّبَّ وَاللَّهِ یا إِبْرَاهِیمُ إِنَّا بِكَ لَمَحْزُونُونَ}}
{{گفتاورد تزیینی|من نیز انسانم؛ چشم می‌گرید و قلب اندوهگین می‌شود ولی سخنی که خداوند را به خشم آورد نمی‌گوییم.‌ ای ابراهیم! به خدا سوگند ما بخاطر (مرگ) تو ناراحتیم.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ج۷۹، ص۹۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴</ref>}}
 
من نیز انسانم؛ چشم می‌گرید و قلب اندوهگین می‌شود ولی سخنی که خداوند را به خشم آورد نمی‌گوییم.‌ ای ابراهیم! به خدا سوگند ما بخاطر (مرگ) تو ناراحتیم.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ج۷۹، ص۹۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴</ref>}}


نیز نقل شده که پیامبر رو به کوه ایستاد و گفت:
نیز نقل شده که پیامبر رو به کوه ایستاد و گفت:

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۰

ابراهیم فرزند رسول خدا
مشخصات فردی
نام کاملابراهیم بن محمد بن عبدالله(ص)
محل زندگیمدینه
نسب/قبیلهقریش
خویشاوندانحضرت محمد(ص) - ماریه قبطیه
مدفنبقیع
مشخصات دینی
دلیل شهرتفرزند پیامبر


ابراهیم (۸-۱۰ق) پسر رسول خدا(ص) و ماریه قبطیه که پیش از دو سالگی از دنیا رفت و در روز وفات او، کسوف رخ داد. پیامبر(ص) برای جلوگیری از ارتباط دادن کسوف با مرگ او فرمود: «خورشید و ماه بخاطر مرگ کسی نمی‌گیرند.»

ابراهیم در بقیع در کنار قبر عثمان بن مظعون دفن شد.

نسب و تولد

ابراهیم بن محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب فرزند پیامبر اسلام است. مادرش ماریه قبطیه از دختران ملوک مصر بود که مقوقس حاکم مصر و اسکندریه او را به پیامبر بخشید.[۱]

ابراهیم در ذی الحجه سال ۸ هجری متولد شد. پیامبر به اصحابش فرمود: برای من پسری متولد شده و من نام پدرم ابراهیم را بر او گذاردم.[۲] پیامبر روز هفتم تولدش برای او عقیقه کرد و سر او را تراشید و هم‌وزن آن به مساکین، نقره داد.[۳]

پس از تولد ابراهیم، جبرئیل نازل ­شد و حضرت را با عنوان "اباابراهیم" سلام ­داد.[۴] نقل است که بعد از تولد ابراهیم، پیامبر شاد شد و او را به عایشه نشان داد و فرمود: «ببین چقدر این بچه شبیه من است!»[۵]

قابله و دایه

بنابر گزارش‌های تاریخی، قابله او سلمی خادمه پیامبر بود. سلمی پس از تولد ابراهیم، شوهرش ابو رافع را باخبر کرد و او نزد پیامبر رفت و خبر تولد را به او داد. پیامبر شاد شد و بنده‌ای به او بخشید.[۶]

پس از تولد ابراهیم، زنان انصار برای شیر دادن او بر یکدیگر پیشی می‌گرفتند. پیامبر ابراهیم را به ام بردة دختر منذر بن زید سپرد.[۷]

درگذشت

ابراهیم بنابر نقلی در دهم یا آخر ربیع الاول سال ۱۰ هجری در ۱۶ ماهگی[۸] و بنابر نقلی در ۱۸ ماهگی[۹] و به نقل ابن شهرآشوب پس از یک سال و ده ماه و هشت روز، از دنیا رفت و در بقیع در کنار قبر عثمان بن مظعون (درگذشته ۲ق) دفن شد.[۱۰] پیامبر سنگی بر سر مزار او قرار داد و بر قبر او آب پاشید.[۱۱]

نقل ابن شهرآشوب

ابن شهرآشوب در کتاب المناقب از ابن عباس نقل کرده است که روزی پیامبر، فرزندش ابراهیم و نوه‌اش حسین را در دامن خود نشانده بود. پس جبرئیل نازل شد و گفت خدا به تو سلام می‌رساند و می‌گوید: «بین این دو جمع نمی‌کنم؛ یکی را فدای دیگری کن.» پس پیامبر امام حسین را برگزید و پس از سه روز ابراهیم از دنیا رفت.[۱۲]

اندوه پیامبر

پیامبر از مرگ ابراهیم سخت اندوهگین شد و گریست و در پاسخ به اعتراض برخی فرمود:

« من نیز انسانم؛ چشم می‌گرید و قلب اندوهگین می‌شود ولی سخنی که خداوند را به خشم آورد نمی‌گوییم.‌ ای ابراهیم! به خدا سوگند ما بخاطر (مرگ) تو ناراحتیم.[۱۳] »

نیز نقل شده که پیامبر رو به کوه ایستاد و گفت:

« ای کوه! اگر آنچه بر من وارد شده بر تو وارد می‌شد، تو را درهم می‌کوبید، ولی ما همان‌گونه که خدا فرمان داده، می‌گوییم: إنّا لِلهِ وَ إنّا اِلَیْهِ راجِعونَ وَ الْحَمدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمینَ.[۱۴] »

خورشیدگرفتگی

روزی که ابراهیم درگذشت، کسوف (خورشید گرفتگی) رخ داد. برخی گفتند: خورشید بخاطر مرگ ابراهیم گرفته است. پیامبر وقتی این سخن را شنید، بیرون آمد و پس از حمد الهی فرمود:

«خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌های الهی هستند و بخاطر مرگ یا زندگی هیچ کس نمی‌گیرند.»[۱۵]

جستارهای وابسته

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • ابن سعد، الطبقات الکبری، دوم، بیروت،‌ دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۸ق.
  • ابن شهر آشوب، المناقب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
  • بلاذری، أنساب الأشراف،اول، بیروت،‌ دار الفکر، ۱۴۱۷ق.
  • مجلسی، بحارالأنوار، دوم، تهران، اسلامیة، ۱۳۶۳ش.
  1. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۰۰
  2. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۸
  3. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۷
  4. بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۰
  5. انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۰
  6. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۷
  7. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۸
  8. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱
  9. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۰
  10. الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱
  11. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱
  12. ابن شهرآشوب، المناقب، ج۴، ص۸۱
  13. مجلسی، بحار الأنوار، ج۷۹، ص۹۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴
  14. بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۲
  15. بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۲؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج۷۹، ص۹۱