پرش به محتوا

دعای اللهم عرفنی نفسک: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۱: خط ۴۱:
==منابع و سند دعا==
==منابع و سند دعا==


دعای اللهم عرفنی نفسک به صورت مختصر از امام صادق(ع) و به صورت مفصل از [[محمد بن عثمان عمری|نائب دوم امام زمان(ع)]] نقل شده است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۶،‌ ص۲۷۰.</ref> دعای مختصر در منابع دست اول شیعی همچون [[الکافی (کتاب)|کتاب الکافی]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۳۷، حدیث ۵ و ۳۴۲، حدیث ۲۹.</ref> اثر [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] (درگذشت ۳۲۹ق)، [[کتاب الغیبة (نعمانی)|کتاب الغیبة]] اثر [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] (درگذشت ۳۶۰ق)،<ref>نعمانی،‌ کتاب الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۱۱۶.</ref> [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]] اثر [[شیخ صدوق]] (درگذشت ۳۸۱ق)<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۴۲ و ۳۴۳.</ref> و [[کتاب الغیبة (شیخ طوسی)|کتاب الغیبة]] اثر [[شیخ طوسی]] (درگذشت ۴۶۰)<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۴.</ref> از [[زرارة بن اعین|زراره]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] با سندهای گوناگون نقل شده است. دعای مفصل نیز در منابعی مانند کمال الدین و تمام النعمة<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۲-۵۱۵.</ref> و [[مصباح المتهجد (کتاب)|مصباح المتهجد]] اثر شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد،‌ ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۱۱-۴۱۶.</ref> از [[ابن همام اسکافی|ابن هَمّام اِسْکافی]] نقل شده است. ابن همام گفته است که این دعا را عَمْری{{یاد|مقصود از عَمْری را برخی عثمان بن سعید عَمْری، نائب اول امام زمان،(صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۳؛ فاطمی‌نیا، فرهنگ انتظار، ۱۳۷۵ش، ص۹و ۱۰.) و بعضی محمد بن عثمان عمری، نائب دوم،(محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۶،‌ ص۲۷۰.) دانسته‌اند.}} برای او املا و سفارش به خواندن آن کرد.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۲؛ شیخ طوسی، مصباح المتهجد،‌ ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۱۱.</ref>  
دعای اللهم عرفنی نفسک به صورت مختصر از امام صادق(ع) و به صورت مفصل از [[محمد بن عثمان عمری|نائب دوم امام زمان(ع)]] نقل شده است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۶،‌ ص۲۷۰.</ref> دعای مختصر در منابع دست اول شیعی همچون [[الکافی (کتاب)|کتاب الکافی]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۳۷، حدیث ۵ و ۳۴۲، حدیث ۲۹.</ref> اثر [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] (درگذشت ۳۲۹ق)، [[کتاب الغیبة (نعمانی)|کتاب الغیبة]] اثر [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] (درگذشت ۳۶۰ق)،<ref>نعمانی،‌ کتاب الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۱۱۶.</ref> [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]] اثر [[شیخ صدوق]] (درگذشت ۳۸۱ق)<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۴۲ و ۳۴۳.</ref> و [[کتاب الغیبة (شیخ طوسی)|کتاب الغیبة]] اثر [[شیخ طوسی]] (درگذشت ۴۶۰)<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۳۳۴.</ref> از [[زرارة بن اعین|زراره]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] با سندهای گوناگون نقل شده است. دعای مفصل نیز در منابعی مانند کمال الدین و تمام النعمة<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۲-۵۱۵.</ref> و [[مصباح المتهجد (کتاب)|مصباح المتهجد]] اثر شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد،‌ ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۱۱-۴۱۶.</ref> از [[ابن همام اسکافی|ابن هَمّام اِسْکافی]] نقل شده است. ابن همام گفته است که این دعا را عَمْری{{یاد|مقصود از عَمْری را برخی عثمان بن سعید عَمْری، نائب اول امام زمان،(صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۳؛ فاطمی‌نیا، فرهنگ انتظار، ۱۳۷۵ش، ص۹و ۱۰.) و بعضی محمد بن عثمان عمری، نائب دوم،(محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۶،‌ ص۲۷۰.) دانسته‌اند.}} برای او املا و سفارش به خواندن آن کرد.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۲؛ شیخ طوسی، مصباح المتهجد،‌ ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۱۱.</ref> [[شیخ عباس قمی]] دعای مفصل را به نقل از [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]] در [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح الجنان]] ذکر کرده است.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، نشر اسوه، دعای هفتم از بخش ملحقات، ص۵۸۸.</ref>  


در [[دانشنامه امام مهدی (کتاب)|دانشنامه امام مهدی(عج)]] آمده است که دعای مختصر، بخش نخست دعای مفصل است که خلاصه بودن و شهرت، موجب شده آن بخش به صورت مستقل در منابع روایی نقل شود. به نظر نویسندگان این دانشنامه، اصل دعای معرفت از امام صادق(ع) است و نزد ائمه(ع) و برخی اصحاب بود تا اینکه در دوران [[محمد بن عثمان عمری]] که آثار و فشارهای روانی و عاطفی غیبت بر شیعیان سنگینی می‌کرده، در اختیار شیعیان قرار داده شد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۶،‌ ص۲۷۰ و ۲۷۱.</ref>  
در [[دانشنامه امام مهدی (کتاب)|دانشنامه امام مهدی(عج)]] آمده است که دعای مختصر، بخش نخست دعای مفصل است که خلاصه بودن و شهرت، موجب شده آن بخش به صورت مستقل در منابع روایی نقل شود. به نظر نویسندگان این دانشنامه، اصل دعای معرفت از امام صادق(ع) است و نزد ائمه(ع) و برخی اصحاب بود تا اینکه در دوران [[محمد بن عثمان عمری]] که آثار و فشارهای روانی و عاطفی غیبت بر شیعیان سنگینی می‌کرده، در اختیار شیعیان قرار داده شد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۶،‌ ص۲۷۰ و ۲۷۱.</ref>  


به گفته [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|آیت‌الله صافی گلپایگانی]]، کلینی این دعا را با دو سند، شیخ صدوق از طریق سه سند گوناگون و نعمانی نیز به یک سند متفاوت نقل کرده‌اند.<ref>صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۱.</ref> شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد،‌ ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۱۱.</ref> و [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]]<ref>سید بن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع‏، ۱۳۳۰ق، ص۵۲۱.</ref> نیز دعای مفصل را با دو سند متفاوت روایت کرده‌اند.<ref>فاطمی‌نیا، فرهنگ انتظار، ۱۳۷۵ش، ص۸-۱۰.</ref>
به گفته [[لطف‌الله صافی گلپایگانی|آیت‌الله صافی گلپایگانی]]، کلینی این دعا را با دو سند، شیخ صدوق از طریق سه سند گوناگون و نعمانی نیز به یک سند متفاوت نقل کرده‌اند.<ref>صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۱.</ref> شیخ طوسی<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد،‌ ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۱۱.</ref> و سید بن طاووس<ref>سید بن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع‏، ۱۳۳۰ق، ص۵۲۱.</ref> نیز دعای مفصل را با دو سند متفاوت روایت کرده‌اند.<ref>فاطمی‌نیا، فرهنگ انتظار، ۱۳۷۵ش، ص۸-۱۰.</ref>


همه سندهای دعای منقول از امام صادق(ع) معتبر شمرده شده‌اند؛<ref>صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۳و۲۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۵، ص۴۱۵ و ۴۱۷.</ref> اما [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[مرآة العقول (کتاب)|مرآة العقول]]، یکی از سندهای منقول در کتاب الکافی را مجهول<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۴،‌ ص۳۹.</ref> و دیگری را [[حدیث ضعیف|ضعیف]]<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۴،‌ ص۵۹.</ref> شمرده است. از نظر آیت‌الله صافی گلپایگانی، این دعا از اعتبار کافی برخوردار است؛ اما بر فرض ضعف سند، بر طبق [[تسامح در ادله سنن|قاعده تسامح در ادله سنن]] (آسان‌گیری نسبت به مستندات [[مستحب|احکام مستحبی]]) می‌توان آن را خواند.<ref>صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۴.</ref>
همه سندهای دعای منقول از امام صادق(ع) معتبر شمرده شده‌اند؛<ref>صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۳و۲۴؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۵، ص۴۱۵ و ۴۱۷.</ref> اما [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[مرآة العقول (کتاب)|مرآة العقول]]، یکی از سندهای منقول در کتاب الکافی را مجهول<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۴،‌ ص۳۹.</ref> و دیگری را [[حدیث ضعیف|ضعیف]]<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۴،‌ ص۵۹.</ref> شمرده است. از نظر آیت‌الله صافی گلپایگانی، این دعا از اعتبار کافی برخوردار است؛ اما بر فرض ضعف سند، بر طبق [[تسامح در ادله سنن|قاعده تسامح در ادله سنن]] (آسان‌گیری نسبت به مستندات [[مستحب|احکام مستحبی]]) می‌توان آن را خواند.<ref>صافی گلپایگانی، معرفت حجت خدا، ۱۳۹۲ش، ص۲۴.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱

ویرایش