نجاست کفار: تفاوت میان نسخه‌ها
Rezai.mosavi (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح نویسه‌های عربی |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکت‌ها) جز ←اهل کتاب: اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==اهل کتاب== | ==اهل کتاب== | ||
{{اصلی|اهل کتاب}} | {{اصلی|اهل کتاب}} | ||
اهل کتاب به پیروان ادیانی گفته می‌شود که کتاب آسمانی دارند. به نظر بسیاری از فقها، یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، اهل کتاب محسوب می‌شوند.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۲.</ref> بسیاری از [[فقهای شیعه]]، به نجاست [[اهل کتاب]] حکم کرده‌اند؛ تا حدی که برخی ادعای [[اجماع]] در مورد این مسئله کرده‌اند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.</ref> در مقابل، برخی از فقیهان همچون [[ | اهل کتاب به پیروان ادیانی گفته می‌شود که کتاب آسمانی دارند. به نظر بسیاری از فقها، یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، اهل کتاب محسوب می‌شوند.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۲.</ref> بسیاری از [[فقهای شیعه]]، به نجاست [[اهل کتاب]] حکم کرده‌اند؛ تا حدی که برخی ادعای [[اجماع]] در مورد این مسئله کرده‌اند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.</ref> در مقابل، برخی از فقیهان همچون [[آیت‌الله خویی]]، [[آیت‌الله تبریزی]]، [[آیت‌الله فاضل لنکرانی]]، [[آیت‌الله خامنه‌ای]]، اهل کتاب را [[نجس]] نمی‌دانند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۵۰؛ نگاه کنید: امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ج۱، ص۶۷، مسئله۸۳</ref><br> | ||
اکثر فقهای اهل سنت، به طهارت اهل کتاب حکم کرده‌اند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۷-۴۸.</ref> | اکثر فقهای اهل سنت، به طهارت اهل کتاب حکم کرده‌اند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۷-۴۸.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۸
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
نجاست کفار، یعنی نجس بودن کسی که به خدا یا توحید یا معاد و یا پیامبریِ حضرت محمد(ص) اعتقاد ندارد. کافر، یکی از نجاسات ده‌گانه است و فقط با اسلام آوردن پاک می‌شود. در نجاست اهل کتاب (پیروان ادیانی که کتاب آسمانی دارند) اختلاف نظر است.
مفهوم‌شناسی
نجس به معنای ناپاک، آلوده و غیر طاهر است.[۱] در اصطلاح فقهی، نجس به چیزی گفته می‌شود که پاک نباشد[۲] و بر مسلمان واجب است که برای انجام برخی از اعمال دینی مانند نماز که در انجام آن طهارت شرط است، از آن دوری کند.[۳]
کافر در اصطلاح فقهی به کسی گفته می‌شود که خداوند یا یکتایی او یا پیامبری حضرت محمد(ص)، معاد و یا یکی از ضررویات دین را قبول نداشته باشد.[۴] بر این اساس نجاست کافر اشاره به این دارد که کافر عین نجاست است[۵] و تمام اعضای بدن او حتی اعضای بدون روح(مو و ناخن) نجس می‌باشد[۶] و با هیچ‌کدام از مطهرات مگر اسلام پاک نمی‌شود.[۷] بنابراین اگر چیزی بدن کافر را لمس کند و رطوبتی از بدن کافر به هر صورتی به آن چیز منتقل شود، آن چیز نجس می‌شود و باید با مطهرات (مانند آب) پاک شود. مثلا اگر دست فردی به بدن خیس کافر بخورد، به صورتی که خیسی بدن کافر به دست منتقل شود، آن دست نجس می‌شود.[۸]
برخی از فقیهان معتقدند؛ در صورتی که پدر، مادر، مادر بزرگ و پدر بزرگ کودک نابالغی کافر باشند او نیز کافر و نجس است، اما اگر یکی از آنها مسلمان باشد آن کودک پاک است.[۹] همچنین برخی از فقیهان عنوان کرده‌اند؛ در صورتی که مسلمان‌بودن یا کافربودن فردی معلوم نباشد، آن شخص نجس نیست، اما سایر احکام مسلمانان را ندارد و دفن او در قبرستان مسلمانان یا ازدواج با او جایز نیست.[۱۰]
اهل کتاب
اهل کتاب به پیروان ادیانی گفته می‌شود که کتاب آسمانی دارند. به نظر بسیاری از فقها، یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، اهل کتاب محسوب می‌شوند.[۱۱] بسیاری از فقهای شیعه، به نجاست اهل کتاب حکم کرده‌اند؛ تا حدی که برخی ادعای اجماع در مورد این مسئله کرده‌اند.[۱۲] در مقابل، برخی از فقیهان همچون آیت‌الله خویی، آیت‌الله تبریزی، آیت‌الله فاضل لنکرانی، آیت‌الله خامنه‌ای، اهل کتاب را نجس نمی‌دانند.[۱۳]
اکثر فقهای اهل سنت، به طهارت اهل کتاب حکم کرده‌اند.[۱۴]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل(محشی)، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۴ق.
- امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۶ق.
- دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ش.
- غدیری، عبدالله عیسی ابراهیم، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، بیروت، دار الحجه البیضاء، ۱۴۱۸ق.
- مشکینی اردبیلی، علی، مصطلحات الفقه و معظم عناوینه الموضوعیة، قم، نشر الهادی، ۱۴۱۹ق.
- نواب، سید ابوالحسن، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، پژوهش‌های فقهی، شماره ۴، زمستان ۱۳۹۲ش.
- ↑ دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش، ج۱۴، ص۲۲۳۴۸.
- ↑ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.
- ↑ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.
- ↑ امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.
- ↑ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵-۵۷۷؛ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۶؛ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.
- ↑ امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.
- ↑ امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.
- ↑ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۲.
- ↑ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.
- ↑ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۵۰؛ نگاه کنید: امام خمینی، توضیح المسائل (محشی)، ج۱، ص۶۷، مسئله۸۳
- ↑ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۷-۴۸.