یوم الهدم: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Mgolpayegani جز ←تاریخچه |
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''یَومُ الهَدم''' (روز تخریب) سالروز [[تخریب بقیع]] است. این واقعه که در [[هشتم شوال]] [[سال ۱۳۴۴ هجری قمری|۱۳۴۴ق]] توسط [[وهابیان|وهابیون]] صورت گرفت، باعث تخریب قبور [[ائمه بقیع]] و دیگر [[بقعه‌های بقیع]] شد. | '''یَومُ الهَدم''' (روز تخریب) سالروز [[تخریب بقیع]] است. این واقعه که در [[هشتم شوال]] [[سال ۱۳۴۴ هجری قمری|۱۳۴۴ق]] توسط [[وهابیان|وهابیون]] صورت گرفت، باعث تخریب قبور [[ائمه بقیع]] و دیگر [[بقعه‌های بقیع]] شد. | ||
'''بازسازی:''' [[دولت عثمانی]] لشکری به فرماندهی پسر پادشاه، ابراهیم پاشا روانه نبرد با وهابیان کرد.<ref>سباعی، تاریخ مکه، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۵۱۳.</ref> آنان مدینه را محاصره کردند و بسیاری از وهابیان را کشتند و شماری را پس از پناه بردن به قلعه نزدیک باب الشامی، دستگیر کردند.<ref>عبدالله بن عبدالرحمن بن صالح، خزانة التواریخ النجدیه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۷۴.</ref> برخی از بارگاه‌ها در سال ۱۲۳۴ق. به دستور سلطان محمود ثانی (حکومت: ۱۲۲۳-۱۲۵۵ق.) بازسازی شد.<ref>جعفریان، پنجاه سفرنامه، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۱۹۶.</ref> | [[بقیع|قبرستان بقیع]] دو مرتبه تخریب شد: | ||
* '''تخریب نخست:''' در [[سال ۱۲۲۰ قمری]] وهابیان، [[مدینه]] را محاصره کردند. پس از تسلیم شدن شهر، به دستور [[سعود بن عبدالعزیز]]، [[بقعه‌های بقیع|بارگاه امامان چهارگانه]] و گنبد [[حضرت فاطمه(س)]] موسوم به [[بیت الاحزان]] تخریب شده یا خسارت جدی به آنها وارد شد.<ref>جبرتی، عجائب الآثار، دارالجیل، ج۳، ص۹۱.</ref> به گزارش عبدالرحمن جَبَرتی، نیروهای وهابی پس از یک سال و نیم محاصره و ایجاد قحطی در مدینه وارد شهر شدند و جز [[مسجد نبوی|مرقد نبوی]] دیگر بارگاه‌ها را از میان بردند.<ref>جبرتی، عجائب الآثار، دارالجیل، ج۳، ص۹۱.</ref> | |||
'''تخریب دوم:''' بار دیگر [[وهابیان]] به [[سال ۱۳۴۴ هجری قمری|سال ۱۳۴۴ق]] به مکه و مدینه حمله‌ور شدند و در [[ماه رمضان]] شیخ عبدالله بلیهد، قاضی القضاة سعودی، به بهانه [[شرک]] و [[بدعت]] بودنِ [[زیارت قبور]] فتوای انهدام آنها را صادر کرد و در [[هشتم شوال]] سال بعد [[بقیع]] ویران شد.<ref>امینی، بقیع الغرقد، ۱۴۲۸ق، ص۴۹.</ref> از این‌روی هشتم شوال به یوم الهدم مشهور شد. | ::::* '''بازسازی:''' [[دولت عثمانی]] لشکری به فرماندهی پسر پادشاه، ابراهیم پاشا روانه نبرد با وهابیان کرد.<ref>سباعی، تاریخ مکه، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۵۱۳.</ref> آنان مدینه را محاصره کردند و بسیاری از وهابیان را کشتند و شماری را پس از پناه بردن به قلعه نزدیک باب الشامی، دستگیر کردند.<ref>عبدالله بن عبدالرحمن بن صالح، خزانة التواریخ النجدیه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۷۴.</ref> برخی از بارگاه‌ها در سال ۱۲۳۴ق. به دستور سلطان محمود ثانی (حکومت: ۱۲۲۳-۱۲۵۵ق.) بازسازی شد.<ref>جعفریان، پنجاه سفرنامه، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۱۹۶.</ref> | ||
* '''تخریب دوم:''' بار دیگر [[وهابیان]] به [[سال ۱۳۴۴ هجری قمری|سال ۱۳۴۴ق]] به مکه و مدینه حمله‌ور شدند و در [[ماه رمضان]] شیخ عبدالله بلیهد، قاضی القضاة سعودی، به بهانه [[شرک]] و [[بدعت]] بودنِ [[زیارت قبور]] فتوای انهدام آنها را صادر کرد و در [[هشتم شوال]] سال بعد [[بقیع]] ویران شد.<ref>امینی، بقیع الغرقد، ۱۴۲۸ق، ص۴۹.</ref> از این‌روی هشتم شوال به یوم الهدم مشهور شد. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۳
یَومُ الهَدم (روز تخریب) سالروز تخریب بقیع است. این واقعه که در هشتم شوال ۱۳۴۴ق توسط وهابیون صورت گرفت، باعث تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر بقعه‌های بقیع شد.
قبرستان بقیع دو مرتبه تخریب شد:
- تخریب نخست: در سال ۱۲۲۰ قمری وهابیان، مدینه را محاصره کردند. پس از تسلیم شدن شهر، به دستور سعود بن عبدالعزیز، بارگاه امامان چهارگانه و گنبد حضرت فاطمه(س) موسوم به بیت الاحزان تخریب شده یا خسارت جدی به آنها وارد شد.[۱] به گزارش عبدالرحمن جَبَرتی، نیروهای وهابی پس از یک سال و نیم محاصره و ایجاد قحطی در مدینه وارد شهر شدند و جز مرقد نبوی دیگر بارگاه‌ها را از میان بردند.[۲]
- بازسازی: دولت عثمانی لشکری به فرماندهی پسر پادشاه، ابراهیم پاشا روانه نبرد با وهابیان کرد.[۳] آنان مدینه را محاصره کردند و بسیاری از وهابیان را کشتند و شماری را پس از پناه بردن به قلعه نزدیک باب الشامی، دستگیر کردند.[۴] برخی از بارگاه‌ها در سال ۱۲۳۴ق. به دستور سلطان محمود ثانی (حکومت: ۱۲۲۳-۱۲۵۵ق.) بازسازی شد.[۵]
- تخریب دوم: بار دیگر وهابیان به سال ۱۳۴۴ق به مکه و مدینه حمله‌ور شدند و در ماه رمضان شیخ عبدالله بلیهد، قاضی القضاة سعودی، به بهانه شرک و بدعت بودنِ زیارت قبور فتوای انهدام آنها را صادر کرد و در هشتم شوال سال بعد بقیع ویران شد.[۶] از این‌روی هشتم شوال به یوم الهدم مشهور شد.
پانویس
منابع
- امینی، محمدامین، بقیع الغرقد فی دراسة شامله، تهران، مشعر، ۱۴۲۸ق.
- جبرتی، عبدالرحمان، عجائب الآثار، بیروت، دارالجیل.
- جعفریان، رسول، پنجاه سفرنامه حج قاجاری، تهران، نشر علم، ۱۳۸۹ش.
- سِباعي، أحمد، تأریخ مکّة، مکة المكرمة، مطابع الصفا، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق.
- عبدالله بن عبدالرحمن بن صالح، خزانة التواریخ النجدیه، آل سبام، ۱۴۱۹ق.