عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
عبادت را به پرستش،<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه عبادت</ref> اطاعت و پیروی خاضعانه و خاشعانه و در مواردی به نهایت خضوع و فروتنی معنا کرده‌اند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه عبد؛ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه عبد.</ref> عبادت به این معنا حالتی در وجود انسان است که خود را نیازمند<ref>سوره فاطر، آیه ۳۵.</ref> و در اختیار حقیقتی که او را آفریده است، ببیند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۱، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref> [[علامه طباطبایی]] حقیقت عبادت را این می‌داند که بنده، خود را در مقام ذلت و عبودیت قرار داده و از هر چیز دیگر بریده، به یاد [[پروردگار]] خود باشد و او را [[ذکر]] گوید.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۸۸.</ref> میل به خدمت و تقدیس موجودی برتر که مستحق این خدمت و تقدیس باشد نیز به عنوان حقیقت عبادت بیان شده است.<ref>مطهری، یادداشت‌های استاد مطهری، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۱۶۰. </ref> | عبادت را به پرستش،<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ۱۳۷۷ش، ذیل واژه عبادت</ref> اطاعت و پیروی خاضعانه و خاشعانه و در مواردی به نهایت خضوع و فروتنی معنا کرده‌اند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه عبد؛ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه عبد.</ref> عبادت به این معنا حالتی در وجود انسان است که خود را نیازمند<ref>سوره فاطر، آیه ۳۵.</ref> و در اختیار حقیقتی که او را آفریده است، ببیند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۱، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref> [[علامه طباطبایی]] حقیقت عبادت را این می‌داند که بنده، خود را در مقام ذلت و عبودیت قرار داده و از هر چیز دیگر بریده، به یاد [[پروردگار]] خود باشد و او را [[ذکر]] گوید.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۸۸.</ref> میل به خدمت و تقدیس موجودی برتر که مستحق این خدمت و تقدیس باشد نیز به عنوان حقیقت عبادت بیان شده است.<ref>مطهری، یادداشت‌های استاد مطهری، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۱۶۰. </ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
عبادت در اصطلاح [[قرآن|قرآنی]] معنایی عام دارد و بسیاری از رفتارهای انسان را اگرچه پیروی از [[شیطان]] و هوای نفس باشد، در برمی‌گیرد. بر اساس [[آیات قرآن]] مفهوم عبادت شامل عبادت دیگر انسان‌ها،<ref>سوره توبه، آیه ۳۱؛ سوره یونس، آیه ۲۸-۲۹.</ref> | عبادت در اصطلاح [[قرآن|قرآنی]] معنایی عام دارد و بسیاری از رفتارهای انسان را اگرچه پیروی از [[شیطان]] و هوای نفس باشد، در برمی‌گیرد. بر اساس [[آیات قرآن]] مفهوم عبادت شامل عبادت دیگر انسان‌ها،<ref>سوره توبه، آیه ۳۱؛ سوره یونس، آیه ۲۸-۲۹.</ref> عبادتِ [[نفس اماره|هوای نفس]]،<ref>سوره طه، آیه۴۳.</ref> عبادتِ [[شیطان]]،<ref>سوره مریم، آیه ۴۴.</ref> عبادت بت‌ها<ref>سوره عنکبوت، آیه ۱۷ و ۲۵.</ref> و عبادت خداوند<ref>سوره زمر، آیه ۱۱؛ سوره اسراء، آیه۲۳؛ سوره هود، آیه۲.</ref> می‌شود. | ||
<br /> | <br /> | ||
مفهوم عبادت در [[علم فقه]] بر خلاف کاربرد عام قرآنی آن، فقط بر اعمال و مناسکی که به شرط [[قصد قربت]] انجام شود، اطلاق می‌شود و از آنها به [[احکام]] تعبدیه نام برده می‌شود.<ref>میرزای قمی، جامع الشتات، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷۶؛ مشکینی، مصطلحات الفقه، قم، ص۲۰.</ref> مفهوم عبادت در عرف مردم در ضمن بعضی از مصادیق آن مانند [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]]، [[دعا]] و [[تسبیح خدا|تسبیح]] شناخته می‌شود که از معنای قرآنی و فقهی آن محدودتر است.<ref>کورانی، فلسفة الصلاة، ۱۹۸۹م، ص۹.</ref> | مفهوم عبادت در [[علم فقه]] بر خلاف کاربرد عام قرآنی آن، فقط بر اعمال و مناسکی که به شرط [[قصد قربت]] انجام شود، اطلاق می‌شود و از آنها به [[احکام]] [[تعبد|تعبدیه]] نام برده می‌شود.<ref>میرزای قمی، جامع الشتات، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷۶؛ مشکینی، مصطلحات الفقه، قم، ص۲۰.</ref> مفهوم عبادت در عرف مردم در ضمن بعضی از مصادیق آن مانند [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]]، [[دعا]] و [[تسبیح خدا|تسبیح]] شناخته می‌شود که از معنای قرآنی و فقهی آن محدودتر است.<ref>کورانی، فلسفة الصلاة، ۱۹۸۹م، ص۹.</ref> | ||
== فلسفه عبادت == | == فلسفه عبادت == | ||