درسی که حسین به انسانها آموخت (کتاب)
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | سید عبدالکریم هاشمینژاد |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| سبک | تاریخی و تحلیلی |
| زبان | فارسی |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | آستان قدس رضوی |
درسی که حسین(ع) به انسانها آموخت کتابی فارسی نوشته سید عبدالکریم هاشمینژاد، در تحلیل واقعه عاشورا، در سال ۱۳۴۷ش تألیف شد. نویسنده با استناد به منابع دینی و تاریخی، عوامل قیام امام حسین(ع) را تبیین کرده و نقش کاروان اسیران را در فرهنگسازی و استمرار نهضت امام حسین(ع) توضیح داده است.
درباره مؤلف
سید عبدالکریم هاشمینژاد در سال ۱۳۱۱ش در بهشهر مازندران در ایران به دنیا آمد. دروس حوزوی را نزد سید حسین بروجردی، سید محمدحسین طباطبایی، امام خمینی، محمد صدوقی، سید رضا صدر، محمد مجاهدی تبریزی و محقق داماد آموخت و با درگذشت بروجردی در سال ۱۳۴۰شمسی به مشهد رفت و در درس سید محمدهادی میلانی و شیخ مجتبی قزوینی حاضر شد. هاشمینژاد در سال ۱۳۶۰ش در محل درِ خروجی حزب جمهوری اسلامی در مشهد ترور شد، و در حرم رضوی به خاک سپرده شد.
انگیزه تألیف
مؤلف کتاب در مقدمه تصریح کرده که نهضت امام حسین (ع) را نهتنها یک جنبش اصیل اسلامی، بلکه حساسترین فراز تاریخ انسانی میداند و از همین رو لازم دانسته چنین کتابی تألیف کند. به گفته هاشمینژاد، او زمانی که در حوزه علمیه قم میزیسته، فرصتی برای نوشتن این کتاب یافته، اما موفق به تألیف آن نشده است.[۱]
مباحث اصلی کتاب
مباحث اصلی این کتاب در سه بخش نگاشته شده است:
- بخش اول، عواملی که ضرورت قیام امام حسین (ع) را ایجاب مینمود؛
- بخش دوم، روش و سیاست امام حسین(ع) در شکلگیری قیام عاشورا؛
- بخش سوم، نقش حیاتی و بزرگ کاروان اسیران در به ثمر رساندن نهضت امام حسین(ع).[۲]
آغاز کتاب بررسی ریشهها و عوامل پیدایش نهضت کربلا و تأکید بر این مطلب است که وضع خاص اجتماع اسلامى هنگام قیام خونین حسين بن على عليه السّلام آن گونه بود که اگر آن نهضت مقدس به وجود نمىآمد، بيش از چند سال نمىگذشت كه ديگر نه از تاک نشان بود و نه از تاک نشان، يعنى حكومتهاى گذشته شرایط را آن گونه ترتیب داده بودند که اگر فرزند دختر پیغمبر آن فداکارى و از خودگذشتگى عجیب را - با یک نقشۀ آسمانى و بهتانگیز - انجام نمىداد، دیگر امروز نه تنها عملا از اسلام واقعى حتى نامى هم باقى نبود، بلکه اساس خداپرستى و توحید به طور کلى در برابر کفر و شرک و نفاق به سختى دچار شکست مىگردید. [۳] پایان بخش کتاب نقل مطلبی از دکتر ژزف فرانسوی درباره امام حسین(ع) و عاشوراست وی براین نظر است که شيعيان پس از عاشورا به تدریج عزادارى برای حسین بن على عليه السّلام را جزء مذهب خود قرار دادند و از آن روز تاکنون به پیروى از بزرگان دين خود -كه آنها را دوازده نفر از اولاد على و فاطمه عليهما السّلام مىدانند و گفتار و رفتار و کردار هریک از آنها را در مرتبۀ گفتار و كردار خدا و رسول و تالى قرآن مىشمارند، در عزادارى حسين عليه السّلام شرکت مىکنند و این عزاداری رفته رفته یکى از ارکان مذهب شیعه قرار گرفت. شیعيان در مدتى كم ترقيات سريع السيرى كردند و مىتوان گفت در دو قرن دیگر، عدد آنها بر سایر فرقههای مسلمانان بیشتر خواهد شد و علت اين امر همان سوگوارى حسين عليه السّلام است. [۴]
منابع کتاب
بنابر آنچه در فهرست منابع در آخر کتاب آمده، مؤلف از منابع تاریخی و روایی اسلامی بهره برده است. در میان منابع مذکور، آثاری مانند خصال صدوق، مجمع البیان، لهوف، نفس المهموم، شرح نهجالبلاغه ابنابیالحدید، مروج الذهب، ناسخ التواریخ، مصباح المتهجد، وسایل الشیعه و وقعه صفین آمده است.[۵]
چاپ
این کتاب در سال ۱۳۸۲ش در انتشارات آستان قدس رضوی منتشر، و پس از آن چندین بار تجدید چاپ شد.[۶]
پانویس
- ↑ هاشمینژاد، درسی که حسین به انسانها آموخت، ۱۳۸۲ش، ص۳.
- ↑ هاشمینژاد، درسی که حسین به انسانها آموخت، ۱۳۸۲ش، ص۳و۴.
- ↑ هاشمی نژاد، درسی که حسین به انسانها آموخت، مشهد ۱۳۸۲ش،بخش ۲، ص۸.
- ↑ هاشمی نژاد، درسی که حسین به انسانها آموخت، مشهد ۱۳۸۲ش، بخش۲،ص۲۹۴.
- ↑ هاشمینژاد، درسی که حسین به انسانها آموخت، ۱۳۸۲ش، ص۲۷۸و۲۷۹.
- ↑ درسی که حسین(ع) به انسانها آموخت، شبکه جامع کتاب گیسوم.
منابع
- هاشمینژاد، عبدالکریم، درسی که حسین به انسانها آموخت، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۲ش.
- «درسی که حسین(ع) به انسانها آموخت»، شبکه جامع کتاب گیسوم.