سید محمدمهدی بحرالعلوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بحرالعلوم تحصیلات خود را در کربلا و نزد پدر و [[یوسف بن احمد بحرانی|یوسف بحرانی]] صاحب [[الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة (کتاب)|حدائق]] آغاز کرد و بعد به [[نجف]] رفت و نزد [[مهدی بن محمد فتونی عاملی]]، [[محمدتقی دورقی]] و [[محمدباقر هزارجریبی]] به کسب علم پرداخت. سپس به [[کربلا]] بازگشت و در درس [[محمدباقر بهبهانی|وحید بهبهانی]] شرکت کرد.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۶۹ش، ج۱، ص۲۳۴؛ حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۱۶.</ref> او در سال ۱۱۸۶ق به [[مشهد]] سفر کرد و هفت سال در آنجا اقامت گزید. در این مدت گذشته از شرکت در مجالس علمی و مباحثه با علما، نزد [[سید محمدمهدی خراسانی|میرزا محمدمهدی خراسانی]] به فراگیری [[فلسفه اسلامی|فلسفه]] پرداخت و میرزا محمدمهدی او را به سبب مقام علمی‌اش بحرالعلوم (دریای دانش‌ها) خواند. این لقب که پیش از آن به کسی داده نشده بود، بعدها عنوان خاندان وی شد که تا امروز به آن شهرت دارند.<ref>بحرالعلوم، الفوائد الرجالیة، ۱۳۶۳ش، ج۱، مقدمه، ص۴۳؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۱۵۹.</ref>

پس از آنکه وحید بهبهانی به علت کهولت سن درسش را تعطیل کرد، بحرالعلوم به توصیه استاد به نجف بازگشت و در آنجا حوزه درسی تشکیل داد. سید بحرالعلوم در ۱۱۹۳ق به [[حج]] رفت و در مدت دو سالی که در [[حجاز]] بود، گذشته از اقدامات دینی، به تدریس فقه [[مذاهب چهارگانه اهل سنت|مذاهب اربعه]] پرداخت و افراد بسیاری در حلقه درسی او شرکت کردند.<ref>حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۲، ص۴۱۷.</ref>

در دوران ریاست عامّه بحرالعلوم در مسایل فتوایی مردم را به [[تقلید (فقه)|تقلید]] از [[جعفر کاشف‌الغطاء|شیخ جعفر نجفی]] رهنمون کرد. برای [[قضاوت|قضا]] و رسیدگی به خصومات، شیخ محی‌الدین را معرفی نمود. برای اقامه جماعت، [[شیخ حسین نجف]] عالم و زاهد و امام جماعت [[مسجد هندی (نجف)|مسجد هندی]] را منصوب کرد. همچنین شاگردش [[سید محمدجواد عاملی|سید جواد عاملی]] مؤلف [[مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة (کتاب)|مفتاح الکرامه]]، را به تدوین کتب، از جمله تقریرات درس خود او که محور آن [[کتاب وافی]] [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] بود، تشویق کرد.