یوم الهدم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ویکی‌سازی |
imported>S.J.Mosavi جز لینک بین زبان |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
[[en:Yawm al-Hadm]] | [[en:Yawm al-Hadm]] | ||
[[tr:Yevmu'l-Hedm]] | [[tr:Yevmu'l-Hedm]] | ||
[[ur:یوم انہدام جنت البقیع]] | |||
[[رده:قبرستان بقیع]] | [[رده:قبرستان بقیع]] | ||
نسخهٔ ۲۱ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۸
یَومُ الهَدم (روز تخریب) سالروز تخریب بقیع است. این واقعه که در هشتم شوال ۱۳۴۴ق توسط وهابیون صورت گرفت، باعث تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر بقعه‌های بقیع شد.
تاریخچه
تخریب نخست: در سال ۱۲۲۰ قمری وهابیان، مدینه را محاصره کردند. پس از تسلیم شدن شهر، به دستور سعود بن عبدالعزیز، بارگاه امامان چهارگانه و گنبد حضرت فاطمه(س) موسوم به بیت الاحزان تخریب شده یا خسارت جدی به آنها وارد شد.[۱] به گزارش عبدالرحمن جَبَرتی، نیروهای وهابی پس از یک سال و نیم محاصره و ایجاد قحطی در مدینه وارد شهر شدند و جز مرقد نبوی دیگر بارگاه‌ها را از میان بردند.[۲]
بازسازی: دولت عثمانی لشکری به فرماندهی پسر پادشاه، ابراهیم پاشا روانه نبرد با وهابیان کرد.[۳] آنان مدینه را محاصره کردند و بسیاری از وهابیان را کشتند و شماری انبوه را پس از پناه بردن به قلعه نزدیک باب الشامی، دستگیر کردند.[۴] برخی از بارگاه‌ها در سال ۱۲۳۴ق. به دستور سلطان محمود ثانی (حکومت: ۱۲۲۳-۱۲۵۵ق.) بازسازی شد،[۵]
تخریب دوم: بار دیگر وهابیان به سال ۱۳۴۴ق به مکه و مدینه حمله‌ور شدند و در رمضان شیخ عبدالله بلیهد، قاضی القضاة سعودی، به بهانه شرک و بدعت بودنِ زیارت قبور فتوای انهدام آنها را صادر کرد و در هشتم شوال سال بعد بقیع ویران شد.[۶] از این روی هشتم شوال به یوم الهدم مشهور شد.
پانویس
منابع
- امینی، محمد امین، بقیع الغرقد فی دراسة شامله، تهران، مشعر، ۱۴۲۸ق.
- جبرتی، عبدالرحمان، عجائب الآثار، بیروت، دارالجیل.
- جعفریان، رسول، پنجاه سفرنامه حج قاجاری، تهران، نشر علم، ۱۳۸۹ش.
- عبدالله بن عبدالرحمن بن صالح، خزانة التواریخ النجدیه، آل سبام، ۱۴۱۹ق.