مصحف فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
جز ویکی سازی |
جز ویکی سازی |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} | ||
*آقابزرگ | *[[آقابزرگ تهرانی]]، [[الذریعة]]، [[بیروت]]: دارالاضواء، بی‌تا (نسخه موجود در لوح فشرده مکتبة اهل البیت، نسخه دوم). | ||
*الصفار القمی، محمد بن الحسن بن فروخ، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، تصحیح . تعلیق: میرزامحسن کوچه باغی تبریزی، قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق. | *الصفار القمی، محمد بن الحسن بن فروخ، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، تصحیح . تعلیق: میرزامحسن کوچه باغی تبریزی، قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق. | ||
*رحمان‌ستایش، محمدکاظم، محدثه بودن فاطمه(س)، در دانشنامه فاطمی(س)، ج۲، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۳. | *رحمان‌ستایش، محمدکاظم، محدثه بودن فاطمه(س)، در دانشنامه فاطمی(س)، ج۲، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۳. | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۵
مُصْحَف فاطمه(س) نام کتابی که فرشته الهی مطالب آن را برای حضرت فاطمه(س) بیان کرده و امام علی(ع) آنها را نوشته است. مطالب این کتاب، شامل جایگاه پیامبر(ص) در بهشت و اخبار و رویدادهای آینده است. این کتاب نزد امامان شیعه بوده و بین آنان دست به دست می‌شده است و دیگران بدین کتاب دسترسی نداشته و ندارند. این کتاب اکنون در دست امام زمان(عج) است. برخی از اهل سنت مدعی شده‌اند که شیعیان قرآن دیگری به نام مصحف فاطمه دارند اما امامان شیعه همواره بر این امر تاکید کرده‌اند که این مصحف، کتابی غیر از قرآن است و شیعیان همان قرآن رایج در بین مسلمانان را قبول دارند.
املاکننده و نویسنده
در روایات آمده است که پس از رحلت رسول خدا(ص)، فرشته‌ای از جانب خدا مطالبی را به حضرت فاطمه(س) وحی کرد.[۱] این فرشته در برخی روایات، «رسول الله [=فرستاده خدا]»[۲] و در برخی، «جبرئیل» دانسته شده است.[۳] علامه مجلسی در وجه جمع این روایات گفته است این دو نام به یک نفر اشاره دارد و مراد از رسول الله، همان جبرئیل است[۴] نه شخص پیامبر(ص). استفاده از عنوان «رسول الله» برای اشاره به ملائکه و جبرئیل در قرآن[۵] و سنت،[۶] رایج است.[۷]
همه علمای شیعه و تمام روایت‌هایی که به گونه‌ای از این مصحف یاد کرده‌اند، هم‌داستان‌اند که نگارش آن را حضرت علی(ع) بر عهده داشته است.[۸]
- امکان نزول فرشته و وحی بر فاطمه(س)
نزول فرشته الاهی و ارتباط خداوند با غیر پیامبران از طریق فرشتگان و وحی امکان‌پذیر است؛ چنان‌که آیات از ارتباط فرشته با حضرت مریم(س) سخن می‌گویند[۹] در روایات نیز نزول فرشته بر حضرت فاطمه(س) را با نزول فرشتگان بر حضرت مریم(س) مشابه دانسته‌اند.[۱۰]
در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است که فرشتگان پس از بیان برگزیدگی، طهارت و برتری حضرت فاطمه(س) بر تمام زنان جهان، به او گفتند که بر درگاه الهی عبادت و سجود کند. علاوه بر آن، میان فاطمه(س) و ملائکه گفتگوهایی صورت گرفته است. از جمله در پاسخ پرسش حضرت درباره برتری مریم(س)، فرشتگان مریم(س) را سرور زنان عصر خویش معرفی کردند و گفتند: «اما خداوند تو را سرور زنان جهان، از آغاز تا انجام، قرار داده است.»[۱۱]
محتوا
طبق آنچه در روایات آمده است محتوای مصحف فاطمه، نه قرآن است، و نه احکام حلال و حرام؛ بلکه خبر از رویدادهای آینده است.[۱۲] بر اساس برخی روایات از آنجا که پس از درگذشت پیامبر(ص)، حضرت فاطمه(س) دچار اندوه شدیدی شد، جبرئیل به نزد او می‌آمد و او را تسلی می‌داد و او را از جایگاه پدرش [در بهشت] آگاه میکرد و به او از آنچه برای نسل وی پس از او رخ خواهد داد خبر می‌داد.[۱۳]
از مجموع گزارش‌هایی که از محتوای گفتگوی جبرئیل با حضرت فاطمه(س) در مصحف جمع آوری شده، می‌توان گفت که این موضوعات در این کتاب بوده است:
- تسلیت و تعزیت بر حضرت فاطمه(س)
- خبر از پیامبر(ص) و جایگاه وی در بهشت
- خبر از حوادث آینده
- اطلاعاتی درباره فرمانروایان امت با نام و نام پدرشان
- اخبار انبیا، مؤمنان، کافران گذشته و آینده و سرگذشت آنان.
نشانه امامت
بنا بر نقل‌های فراوان، مصحف فاطمه(س) چونان میراثی در نزد امامان شیعه بوده است و آنان در پایان عمرشان، آن را به امام بعدی تحویل می‌دادند. در برخی روایات، همراه داشتن مصحف از نشانه‌های امامت به شماره آمده است. ازاین رو، مصحف فاطمه، مجموعه‌ای آکنده از حقایق الهی است که پیک ربانی آنها را بر حضرت فاطمه قرائت کرده و امیرمؤمنان آن را نوشته و پس از حضرت علی(ع) نزد فرزندانش (امامان شیعه) به میراث مانده و اکنون نزد امام دوازدهم است.[۱۴]
در روایتی آمده است در مجلسی که جمعی از محدثان در محضر امام صادق(ع) بودند، یکی از محدثان به ادعای عبدالله بن حسن مبنی بر امامتِ بنی‌حسن اشاره کرد! امام صادق(ع) پس از سخنانی فرمود:... به خدا قسم (در حالی که با دست به سینه‌اش اشاره میکرد) اسرار نبوت و نیز شمشیر و زره رسول الله در نزد ما است. و به خدا قسم مصحف فاطمه(س) در نزد ما است.[۱۵]
شبهات اهل سنت درباره مصحف فاطمه
برخی از اهل سنت، شیعه را متهم کرده‌اند که آنان قرآن دیگری به نام مصحف فاطمه دارند؟ علامه عسگری می‌نویسد: «برخی نویسندگان اهل سنت تهمت دیگری به مدافعان مکتب اهل بیت(ع) می‌زنند و می‌گویند که آنان قرآن دیگری دارند به نام مصحف فاطمه؛ زیرا نام کتاب فاطمه مصحف است و برخی از مسلمانان در صدر اسلام قرآن را مصحف می‌نامیدند».[۱۶]
نقد دیگری که اهل سنت مطرح کرده‌اند این است که اعتقاد به چنین کتابی با خاتمیت پیامبر اسلام(ع) و قطع نزول وحی بعد از مرگ آن حضرت(ص) مغایرت دارد.[۱۷] برای مثال، دکتر ناصر قفاری، از علمای وهابی معاصر، مدعی شده است که شیعیان با اعتقاد به آمدن وحی بر اهل بیت، «در واقع ادعای نبوّت بر امامان خود کرده است...مثلاً مصحف فاطمه...».[۱۸]
از برخی روایات به دست می‌آید که از همان زمان‌های گذشته، اشکال اول در بین اهل سنت رواج داشته است و آنان می‌پنداشتند که شیعیان معتقدند بخشی از آیات تحریف و حذف شده در قرآن در این مصحف آمده است. از این رو ائمه(ع) به شدت وجود هر گونه آیات قرآن در این مصحف را انکار کرده‌اند.[۱۹] در حدیثی از امام صادق(ع) می‌خوانیم:
- «به خدا قسم مصحف فاطمه نزد ما است و در آن یک آیه قرآن هم وجود ندارد».[۲۰]
یا این روایت که فرمود:
- «آن[مصحف فاطمه] سه برابر بزرگتر است ازاین مصحفِ [قرآن] شما، به خدا قسم در آن حتّی یک حرف از قرآن شما نیست»[۲۱]
علاوه بر ائمه امامیه، جمیع علمای شیعه به اتفاق اعلام نموده‌اند:
- «این کتاب به اعتقاد همه شیعیان با کتاب مقدّس قرآن متفاوت است و قرآن دیگری در کنار آن به شمار نمی‌رود.[۲۲]
در سال های اولیه نام مصحف عَلَم برای قرآن نشده بود. از پیامبر نقل شده است که کسی که قرآن را در مصحف بخواند ثواب بیشتری می برد. در بعضی نصوص تاریخی نیز می بینیم که به هر کتابی مصحف گفته می شد. مانند مصاحف الروم.[۲۳]
درباره شبهه دوم نیز، شیعیان معتقدند که وحی و الهامی که به معصومان(ع) می‌رسد با وحی قرآنی تفاوت دارد و به معنای نبوت آنان نیست. شیعیان برای تببین این مفهوم از اصطلاح مُحَدَّث برای ائمه(ع) و اصطلاح مُحَدَثَّه برای حضرت زهرا(س) استفاده می‌کنند.
در روایات اهل سنت آمده است بعد از پیامبر افرادی هستند که با فرشته سخن خواهند گفت. همانطور که در بنی اسرائیل اینگونه بود و این افراد از انبیاء نبوده اند. در منابع فریقین افراد زیادی از محدثین معرفی شده اند مانند عایشه و عمر در بین اهل سنت و حضرت زهرا س، دوازده امام و سلمان فارسی نزد شیعیان.[۲۴]
پانویس
- ↑ الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۲.
- ↑ الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۳.
- ↑ الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۴.
- ↑ بحارالانوار، ۲۶/۴۲؛ به نقل مهدوی راد، مصحف فاطمه، ص۷۲.
- ↑ رجوع کنید به: انعام، ۶۱؛ یونس، ۲۱؛ هود، ۸۱؛ مریم، ۱۹؛ حج، ۷۵؛ عنکبوت، ۳۱؛ فاطر، ۱.
- ↑ کلینی، ۲/۳۶۵؛ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۲/۲۴۴؛ ابن طاووس، فتح الابواب، ص۱۹۴؛ به نقل مهدوی راد، مصحف فاطمه، ص۷۳.
- ↑ مهدوی راد، مصحف فاطمه، صص ۷۲-۷۳.
- ↑ مهدوی راد، مصحف فاطمه، ص۷۳؛ نیز بنگرید: الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۳-۱۵۵.
- ↑ آل عمران(۳)، آیات ۴۲ و ۴۳ و ۴۵.
- ↑ رجوع کنید به: الصدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ صدوق، علل الشرائع، ۱/۱۸۲؛ طبری امامی، ۸۰-۸۱؛ به نقل رحمان ستایش، محدثه بودن فاطمه(س)، ص۶۳.
- ↑ الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۶، ۱۵۷
- ↑ الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۴، ۱۵۷؛ الکلینی، اصول الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۱۸۶-۱۸۷.
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج۲۱، ص۱۲۶؛ مهدوی راد، مصحف فاطمه، ص۸۳-۸۴.
- ↑ الصفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۵۳; مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۶، ص۴۰.
- ↑ عسکری، معالم المدرستین، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۴.
- ↑ سبب قلة أحادیث فاطمة رضی الله عنها
- ↑ کیانی، مهندس، کدامین راه؟، ص۵، قم، معصومین، نوبت اول، ۱۳۸۵.
- ↑ مغنیه، محمد جواد، الشیعة فی المیزان، ص۶۱.
- ↑ کلینی، اصول الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۲۳۸.
- ↑ الموسوی، السید محمد باقر، الکوثر فی احوال فاطمه،ج الرابع، ص۳۲۰، قم، الطبعة الاولی، ۱۴۲۰ه.ق.
- ↑ فضل الله،سید محمد حسین، فاطمه زهراء، ترجمه مأ موری، ص۱۶۳، تهران، دارالملک، نوبت اول، ۱۳۸۱.
- ↑ مهدوی راد، پژوهشگونه‌ای درباره مصحف فاطمه، ۱۳۸۷، ص ۲۲.
- ↑ مهدوی راد، پژوهشگونه‌ای درباره مصحف فاطمه، ۱۳۸۷، ص ۷۹.
منابع
- آقابزرگ تهرانی، الذریعة، بیروت: دارالاضواء، بی‌تا (نسخه موجود در لوح فشرده مکتبة اهل البیت، نسخه دوم).
- الصفار القمی، محمد بن الحسن بن فروخ، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، تصحیح . تعلیق: میرزامحسن کوچه باغی تبریزی، قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق.
- رحمان‌ستایش، محمدکاظم، محدثه بودن فاطمه(س)، در دانشنامه فاطمی(س)، ج۲، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۳.
- الصدوق، محمد بن علی، علل الشرائع، تقدیم: السیدمحمدصادق بحرالعلوم، النجف الاشرف: المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ق-۱۹۶۶م.
- عسکری، سید مرتضی، معالم المدرستین، تهران، موسسة‌البعثة، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ق.
- فضل الله، سید محمد حسین، فاطمه زهراء، ترجمه مأ موری، تهران، دارالملک، نوبت اول، ۱۳۸۱ش.
- الکلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، نسخة مشکولة مع رسالة اضبط المقال فی اسماء الرجال، التقدیم والتعلیق: علی اکبر الغفاری، التصحیح والمقابلة: نجم الدین الآملی، طهران: المکتبة الاسلامیة، ۱۳۸۸ق.
- کیانی، مهندس، کدامین راه؟، قم، معصومین، نوبت اول، ۱۳۸۵ش.
- مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- مغنیه، محمد جواد، الشیعة فی المیزان.
- الموسوی، السید محمد باقر، الکوثر فی احوال فاطمه، قم، الطبعة الاولی، ۱۴۲۰ه. ق.
- مهدوی راد، محمدعلی، مصحف فاطمه، در دانشنامه فاطمی(س)، ج۳، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۳.