آب کر
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
آب کُرّ مقدار معینی از آب مطلق است که در صورت برخورد با نجاست، نجس نمی‌شود و اشیاء نجس را می‌توان با آن پاک کرد.
حجم آب کر برابر است با ظرف آبی که هر کدام از درازا، پهنا و گودی آن سه وجب و نیم باشد که معادل آن بر اساس اختلاف فقها از ۳۷۶ کیلوگرم تا ۴۸۰ کیلوگرم گفته شده است.
اندازه و وزن آب کر
مقدار آب کرّ بنابر نظر مشهور فقیهان برابر است با مقدار آبی است که اگر در ظرفی که هر یک از درازا، پهنا و گودی آن سه وجب و نیمِ معمولی است بریزند آن را پر کند. از این‌رو، مجموع مساحت آب کرّ ۴۲ و هفت هشتم وجب است. مساحت های ۳۶ و ۲۷ وجب نیز گفته شده است.[۱] درباره وزن آب کر نیز چند دیدگاه وجود دارد:
- ۳۷۶/۷۴۰ کیلوگرم
- ۳۷۷ کیلوگرم
- ۳۸۴ کیلوگرم[۲]
برخی گفته‌اند: اگر مقدار وزن آب ۴۸۰ کیلوگرم باشد، طبق نظر تمامی فقها آب، کرّ است.[۳]
احکام
- کرّ بودن آب با یقین انسان یا خبر دادن دو مرد عادل ثابت می‌شود. در شرایطی که تنها یک مرد عادل یا مورد اعتماد کر بودن آبی را اعلام کند، برای اثبات کر بودن آن میان فقها اختلاف وجود دارد.[۴]
- آب کرّ از اقسام آب مطلق و پاک کننده است[۵] و به سبب برخورد با نجاست، نجس نمی‌شود، مگر آنکه رنگ، بو یا مزه آن بر اثر ارتباط با نجاست تغییر کند.[۶] در این صورت، پاک شدن آن منوط به از بین رفتن تغییر و اتّصال به آب کثیر دیگر و آمیختگی با آن است.[۷]
- اشیاء نجس با یک بار شستن در آب کرّ پاک می‌شود. در لزوم تعدّد شستن برای تطهیر شیء نجس شده به ادرار و نیز ظرف نجس، و وجوب فشردن اشیای نجسی مانند لباس که آب در آنها نفوذ می‌کند، جهت خارج شدن غساله آن اختلاف است.[۸] قول مشهور در دو مورد اول (اشیاء نجس شده به ادرار و ظرف نجس) و نیز مشهور متأخّران در مورد اخیر، بی‌نیازی از چندبار شستن است.[۹]
- اگر در بقای کرّ بودن آبی شک شود، حکم کرّ و اگر در رسیدن آبی قلیل به مقدار کرّ شک شود، حکم آب قلیل را دارد.[۱۰]
پانویس
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۷۲ـ۱۷۳
- ↑ بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع؛ مسأله۱۶، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۳۸-۳۹.
- ↑ بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع؛ مسأله۱۶، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۳۸-۳۹.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۶.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۶.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۵۳ـ۱۵۴.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۳.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۱۳ـ۱۱۴.
- ↑ موسوی سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۱۸، ص۳۳ و ۴۰.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۶ـ۳۷.
یادداشت
منابع
- بنی‌هاشمی خمینی، محمدحسن، توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای دوازده نفر از مراجع معظم تقلید، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش.
- طباطبایی یزدی، سید کاظم، العروة الوثقی فیما تعم به البلوی (محشی)، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ق.
- موسوی سبزواری، سیدعبدالاعلی، مهذب الاحکام فی بیان الحلال و الحرام، قم، موسسة المنار، ۱۴۱۳ـ۱۴۱۷ق.
- نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، دار احیاء الثراث العربی، ۱۴۰۴ق.
- هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، قم، مؤسسة دائره‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع)، ۱۳۸۲ش.
پیوند به بیرون
- منبع اصلی مقاله:فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام