ابابیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←مفهوم‌شناسی |
جز ←مفهوم‌شناسی |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
واژه ابابیل یکبار در قرآن یه‌کار رفته است.<ref>سوره فیل، آیه۳.</ref> به گفته مفسران ابابیل در [[قرآن]] به عنوان وصف پرندگان به‌کار رفته نه نام آنها. از این‌رو منظور قرآن از «طَيْراً أَبابيل» در {{متن قرآن|وَأَرْ‌سَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرً‌ا أَبَابِيلَ|سور [[سوره=[[سوره فیل|فیل]]|آیه=۳}} پرندگانی است که گروه‌گروه از هر طرف به سوی اصحاب فیل آمدند و سپاهیان ابرهه را سنگباران کردند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۶۲؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۶-۳۳۷؛ فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۲۹۳.</ref> ابابیل در لغت به معنای دسته‌دسته، دسته‌ها، گروه‌ها و گروه‌های پراکنده است. البته در فرهنگ عامیانه فارسی ابابیل به خود پرندگان اشاره دارد نه معنای وصفی آنها.<ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D9%84 دهخدا، لغت‌نامه.]</ref> | واژه ابابیل یکبار در قرآن یه‌کار رفته است.<ref>سوره فیل، آیه۳.</ref> به گفته مفسران ابابیل در [[قرآن]] به عنوان وصف پرندگان به‌کار رفته نه نام آنها. از این‌رو منظور قرآن از «طَيْراً أَبابيل» در {{متن قرآن|وَأَرْ‌سَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرً‌ا أَبَابِيلَ|سور [[سوره=[[سوره فیل|فیل]]|آیه=۳}} پرندگانی است که گروه‌گروه از هر طرف به سوی اصحاب فیل آمدند و سپاهیان ابرهه را سنگباران کردند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۶۲؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۶-۳۳۷؛ فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۲۹۳.</ref> ابابیل در لغت به معنای دسته‌دسته، دسته‌ها، گروه‌ها و گروه‌های پراکنده است. البته در فرهنگ عامیانه فارسی ابابیل به خود پرندگان اشاره دارد نه معنای وصفی آنها.<ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D9%84 دهخدا، لغت‌نامه.]</ref> | ||
[[علامه مصطفوی| حسن مصطفوی ]] نیز ابابیل را نوع خاصی از پرندگان نمی داند بلکه آنها را حیوانی می داند که دارای خصوصیاتی است مانند:قدرت ، سنگینی، زندگی دسته جمعی و...واین که دقیقا چه نوع حیوانی است خداوند اعلم است. | [[علامه مصطفوی| حسن مصطفوی ]] مفسر معروف شیعی نیز ابابیل را نوع خاصی از پرندگان نمی داند بلکه آنها را حیوانی می داند که دارای خصوصیاتی است مانند:قدرت ، سنگینی، زندگی دسته جمعی و...واین که دقیقا چه نوع حیوانی است خداوند اعلم است. و أمّا أنّها من أىّ نوع كانت: فالله أعلم بها | ||
<ref>مصطفوی، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج۱، ص۲۵، ناشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، تهران ۱۳۶۸ش | <ref>مصطفوی، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج۱، ص۲۵، ناشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، تهران ۱۳۶۸ش | ||
</ref> | </ref> | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۵۹
اَبابیل به معنای گروه‌گروه، ویژگی پرندگانی است که اصحاب فیل را سنگباران کردند. این پرندگان با منقار و چنگال‌های خود سنگریزه‌هایی که قرآن از آنها به سِجِّیل یاد کرده، حمل کردند و بر سپاهیان ابرهه که قصد تخریب کعبه را داشتند، زدند.
مفهوم‌شناسی
واژه ابابیل یکبار در قرآن یه‌کار رفته است.[۱] به گفته مفسران ابابیل در قرآن به عنوان وصف پرندگان به‌کار رفته نه نام آنها. از این‌رو منظور قرآن از «طَيْراً أَبابيل» در {{متن قرآن|وَأَرْ‌سَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرً‌ا أَبَابِيلَ|سور [[سوره=فیل|آیه=۳}} پرندگانی است که گروه‌گروه از هر طرف به سوی اصحاب فیل آمدند و سپاهیان ابرهه را سنگباران کردند.[۲] ابابیل در لغت به معنای دسته‌دسته، دسته‌ها، گروه‌ها و گروه‌های پراکنده است. البته در فرهنگ عامیانه فارسی ابابیل به خود پرندگان اشاره دارد نه معنای وصفی آنها.[۳]
حسن مصطفوی مفسر معروف شیعی نیز ابابیل را نوع خاصی از پرندگان نمی داند بلکه آنها را حیوانی می داند که دارای خصوصیاتی است مانند:قدرت ، سنگینی، زندگی دسته جمعی و...واین که دقیقا چه نوع حیوانی است خداوند اعلم است. و أمّا أنّها من أىّ نوع كانت: فالله أعلم بها [۴]
شکل و شمایل پرندگان
درباه نوع، شکل و جزئیات پرندگانی که اصحاب فیل را سنگباران کردند بین مفسران اختلاف‌نظر است؛ بیشتر مفسران آنها را پرستو یا شبیه آن[۵] و برخی نیز خفاش و یا... دانسته‌اند.[۶] به گفته محمد بن جریر طبری رنگ این پرندگان سفید یا سیاه و یا سبز، منقارشان زرد و چنگال‌های آنها شبیه چنگال سگان بوده است.[۷] همچنین از امام باقر(ع) نقل شده که سر و چنگال‌هایی چون سر و چنگال درندگان داشتند که پیش از آن دیده نشده بود و پس از آن نیز دیده نشد.[۸] همچنین این پرندگان به شکل زنبور عسل، سیاه‌سر، درازگردن و سرخ‌منقار توصیف شده‌اند.[۹]
فخر رازی گفته چون این پرندگان دسته‌دسته بودند، شاید هر دسته شکلی داشته و هر کسی آنچه را که دیده وصف کرده است.[۱۰]
سنگباران شدن سپاه ابرهه
هنگامی‌که سپاهیان ابرهه خواستند کعبه را تخریب کنند، پرندگانی ظاهر شدند که سنگریزه‌هایی با خود داشتند؛ قرآن از این سنگریزه‌ها به سِجّیل تعبیر کرده است.[۱۱] گفته شده این پرندگان از دریا برخاسته بودند[۱۲] و بنا بر روایات هر کدام از آنها یک سنگ با منقار و دو سنگ با چنگال‌های خود حمل می‌کرد[۱۳] که بر هر یک نام یکی از اصحاب فیل نوشته شده بود.[۱۴] آنها هر سنگی را که می‌انداختند، به هدف می‌خورد و بدن یکی از اصحاب فیل را سوراخ می‌کرد و از طرف دیگر آن بیرون می‌آمد.[۱۵] بنا بر نقلی که طبری آورده، سنگ‌ها به هر کس که اصابت می‌کرد، موجب می‌شد تا بدن او به خارش افتد. او همچنین گفته نخستین‌بار در همان سال آبله و حصبه در عرب پدیدار شد.[۱۶] با این حال برخی شرق‌شناسان دلیل شکست سپاه ابرهه را بیماری ساری عنوان کرده‌اند.[۱۷] این دیدگاه از سوی برخی پژوهشگران رد شده است.[۱۸]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- آلوسی، محمود، روح المعانی، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
- ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، تحقیق: محمدجعفر یاحقی، محمدمهدی ناصح، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۴۰۸ق.
- سبزواری نجفی، محمد بن حبیب‌الله، الجدید فی تفسیر القرآن المجید، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۰۶ق.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، تهران، ۱۳۷۹ق.
- طبری، محمد، جامع البیان فی تفسیر القرآن، دار المعرفة، بیروت، ۱۴۱۲ق.
- فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۴ش.
- Blachère,R,Le Coran,Traduction, Paris,1949.
- Carra de Vaux,B.,Les penseurs de l'Islam,Paris,1923.
پیوند به بیرون
- ↑ سوره فیل، آیه۳.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۶۲؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۶-۳۳۷؛ فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۲۹۳.
- ↑ دهخدا، لغت‌نامه.
- ↑ مصطفوی، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج۱، ص۲۵، ناشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، تهران ۱۳۶۸ش
- ↑ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۷؛ سبزواری نجفی، الجدید، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۴۱۸.
- ↑ آلوسی، روح المعانی، بیروت، ج۳۰، ص۲۳۶.
- ↑ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۸۴.
- ↑ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.
- ↑ فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۳۲، ص۲۹۳.
- ↑ سوره فیل، آیه ۴.
- ↑ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۳۳۷؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۸۴؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.
- ↑ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۵، ص۵۴۲؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.
- ↑ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.
- ↑ کارادووو، ۱۹۲۳م، III، ص۳۹۸؛ بلاشر، ۱۹۴۹م، I، ص۱۱۵.
- ↑ آذرتاش، ابابیل، ج۲، ص۲۹۸-۲۹۹.