confirmed، templateeditor
۱۰٬۹۰۲
ویرایش
محمدتقی جعفری: تفاوت میان نسخهها
جز
ویکی سازی
جز (←تحصیلات) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
|عنوان= | |عنوان= | ||
|نام کامل=محمد تقی جعفری | |نام کامل=محمد تقی جعفری | ||
|لقب=علامه | |لقب=[[علامه]] | ||
|نسب= | |نسب= | ||
|زادروز= مرداد ۱۳۰۲ شمسی | |زادروز= [[مرداد]] [[۱۳۰۲ شمسی]] | ||
|شهر تولد=جمشید آباد، [[تبریز]] | |شهر تولد=جمشید آباد، [[تبریز]] | ||
|کشور تولد=[[ایران]] | |کشور تولد=[[ایران]] | ||
|تاریخ درگذشت= [[۲۵ آبان]] ۱۳۷۷ش | |تاریخ درگذشت= [[۲۵ آبان]] [[۱۳۷۷ش]] | ||
|محل درگذشت= بیمارستانی در [[لندن]]، [[انگلستان]] | |محل درگذشت= بیمارستانی در [[لندن]]، [[انگلستان]] | ||
|آرامگاه=[[حرم امام رضا(ع)]]، [[مشهد]] | |آرامگاه=[[حرم امام رضا(ع)]]، [[مشهد]] | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|امضا= | |امضا= | ||
}} | }} | ||
'''محمدتقی جعفری''' مشهور به '''علامه جعفری''' ([[سال ۱۳۰۲ شمسی|۱۳۰۲]] - [[سال ۱۳۷۷ هجری شمسی|۱۳۷۷ش]])، از علمای [[شیعه]] در قرن ۱۵ [[هجری قمری]]، حکیم، | '''محمدتقی جعفری''' مشهور به '''علامه جعفری''' ([[سال ۱۳۰۲ شمسی|۱۳۰۲]] - [[سال ۱۳۷۷ هجری شمسی|۱۳۷۷ش]])، از علمای [[شیعه]] در قرن ۱۵ [[هجری قمری]]، حکیم، [[فیلسوف]]، متکلم، [[فقیه]] و اصولی. او شاگرد [[مرتضی طالقانی]] بود و سراسر عمر خود را در تحصیل، تدریس و پژوهش و تحقیق سپری کرد. وی بیش از ۸۰ جلد کتاب تالیف کرده است. [[جبر و اختیار]]، شرح [[نهجالبلاغه]]، شرح [[مثنوی معنوی]] و وجدان، از معروفترین آثار اوست. | ||
علامه جعفری چندین بار با «برتراند راسل» در مورد مسائل فلسفی نامهنگاری داشته و با «روژه گارودی»، «پروفسور عبدالسلام» و «پروفسور روزنتال» گفتگوهایی داشته است. | علامه جعفری چندین بار با «برتراند راسل» در مورد مسائل فلسفی نامهنگاری داشته و با «روژه گارودی»، «پروفسور عبدالسلام» و «پروفسور روزنتال» گفتگوهایی داشته است. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
محمدتقی جعفری تبریزی در سال | محمدتقی جعفری تبریزی در [[سال ۱۳۰۲ شمسی]]<ref>[http://ostad-jafari.com/fa/posts/1396/04/17/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF/ زندگی استاد]، سایت انتشارات علامه محمدتقی جعفری.</ref> یا ۱۳۴۶ق<ref>غروی، مع علماء النجف الأشرف، ۱۴۲۰ق٬ ج۲ ٬پ ص۵۵۶.</ref> <ref> یا ۱۳۴۲ق سایت انتشارات علامه جعفری</ref> در محله جمشید آباد/عمو زین الدین [[تبریز]] به دنیا آمد. پدرش کریم نام داشت و سوادی نداشت.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳، ص۵۰۸.</ref> | ||
===درگذشت=== | ===درگذشت=== | ||
محمدتقی جعفری در [[۲۵ آبان]] [[سال ۱۳۷۷ شمسی|۱۳۷۷ش]] درگذشت، [[آیت الله عبدالله جوادی آملی]] بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و در [[مشهد]] در [[ | محمدتقی جعفری در [[۲۵ آبان]] [[سال ۱۳۷۷ شمسی|۱۳۷۷ش]] درگذشت، [[آیت الله عبدالله جوادی آملی]] بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و در [[مشهد]] در [[حرم امام رضا(ع)]] در دارالزهد به خاک سپرده شد.<ref>[http://ostad-jafari.com/fa/posts/1396/04/17/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF/ زندگی استاد]، سایت انتشارات علامه محمدتقی جعفری.</ref> [[آیتالله خامنهای]] رهبر ایران درگذشت او را تسلیت گفت.<ref>[http://farsi.khamenei.ir/message-content?id=2917 پیام تسلیت در پی درگذشت علامه آیتاللَّه حاج شیخ محمّدتقی جعفری تبریزی]، سایت دفتر آیتالله سید علی خامنهای.</ref> | ||
==فعالیتهای علمی== | ==فعالیتهای علمی== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
محمد تقی جعفری خواندن و نوشتن و بخشی از مقدمات دروس ابتدایی و [[قرآن]] را نزد مادرش آموخت. او وقتی شش سال داشت در مدرسهٔ اعتماد تبریز، فقط پایه چهارم و پنجم را گذراند و در این زمان متن «کلیله و دمنه» را از حفظ میخواند. سپس به همراه برادرش به [[مدرسه طالبیه]] تبریز رفت و آموزش علوم دینی را نزد استادان آنجا شروع کرد. تأمین هزینهٔ زندگی، او را ناگزیر ساخته بود تا صبحها به دانش آموختن پرداخته و بعد از ظهرها را کار کند.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳ ٬ ص۵۰۸</ref> | محمد تقی جعفری خواندن و نوشتن و بخشی از مقدمات دروس ابتدایی و [[قرآن]] را نزد مادرش آموخت. او وقتی شش سال داشت در مدرسهٔ اعتماد تبریز، فقط پایه چهارم و پنجم را گذراند و در این زمان متن «کلیله و دمنه» را از حفظ میخواند. سپس به همراه برادرش به [[مدرسه طالبیه]] تبریز رفت و آموزش علوم دینی را نزد استادان آنجا شروع کرد. تأمین هزینهٔ زندگی، او را ناگزیر ساخته بود تا صبحها به دانش آموختن پرداخته و بعد از ظهرها را کار کند.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳ ٬ ص۵۰۸</ref> | ||
او در سال ۱۳۱۹ش برای ادامه تحصیلات به [[تهران]] رفت. ابتدا در مدرسه | او در [[سال ۱۳۱۹ش]] برای ادامه تحصیلات به [[تهران]] رفت. ابتدا در [[مدرسه علمیه فیلسوفالدوله]]، واقع در جوار امامزاده اسماعیل و سپس [[مدرسه مروی]] دروسی چون [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]٬ [[کفایه الأصول|کفایه]] و حکمت منظومه و بخشی از [[اسفار اربعه]] را خواند. او در سال ۱۳۲۲ش به [[قم]] مهاجرت و در [[مدرسه دارالشفا]] اقامت گزید. در این زمان به دست [[سید محمد حجت کوهکمری]] و [[محمد صدوقی]] ملبس به لباس روحانیت شد.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳ ص۵۱۱.</ref> | ||
محمدتقی جعفری در [[درس خارج]] اساتید سطوح عالی حوزه شرکت کرد. سپس در ۱۳۶۳ق به [[نجف اشرف]] رفته و در حالیکه تنها ۲۳ سالش بود،<ref>جعفریان رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی-سیاسی ایران (۱۳۲۰-۱۳۵۷)، ص۷۲۰.</ref> از محمدکاظم شیرازی، [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد. وی در نجف از محضر [[مرتضی طالقانی]]{{یادداشت| استاد علامه جعفری در جلد 13 شرح نهج البلاغه خود ماجرای عجیب رحلت استادش مرحوم شیخ مرتضی طالقانی را اینگونه بیان کرده است:استاد بسیار وارسته از علائق مادّه و مادّیّات و حكیم و عارف بزرگ مرحوم آقا شیخ مرتضى طالقانى قدّس الله سرّه كه در حوزه علمیّه نجف اشرف در حدود یك سال و نیم خداوند متعال توفیق حضور در افاضاتش را بمن عنایت فرموده بود ، دو روز به مسافرت ابدیش مانده بود كه مانند هر روز به حضورش رسیدم ، وقتى كه سلام عرض كردم و نشستم ، فرمودند : براى چه آمدى آقا ؟ عرض كردم : آمدهام كه درس را بفرمائید .شیخ فرمود : برخیز و برو ، آقا جان برو درس تمام شد،من مسافرم ، « خر طالقان رفته پالانش مانده ، روح رفته، جسدش مانده » این جمله را فرمود و بلافاصله گفت :لا إله إلاّ الله در این حال اشك از چشمانش سرازیر شد و من در این موقع متوجّه شدم كه شیخ از آغاز مسافرت ابدیش خبر میدهد با اینكه هیچ گونه علامت بیمارى در وى وجود نداشت... پس فرداى آنروز ما در مدرسه مرحوم صدر اصفهانى ...اوّلین جلسه روضه سرور شهیدان امام حسین علیه السّلام را برگذار كرده بودیم ،مرحوم آقا شیخ محمّد على خراسانى كه از پارساترین وعّاظ نجف بودند ، آمدند و روى صندلى نشستند و پس از حمد و ثناى خداوند و درود بر محمّد و آل محمّد صلّى الله علیه و آله ، گفتند : إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ شیخ مرتضى طالقانى از دنیا رفت و طلبهها بروند براى تشییع جنازه او . }} از نظر تربیتی واخلاقی بهره برد و در سال ۱۳۳۶ یا [[سال ۱۳۳۷ هجری شمسی|۱۳۳۷ش]] پس از یازده سال اقامت در [[نجف]]، به [[ایران]] بازگشت و بیش از یکسال در [[مشهد مقدس]] ماند و سپس تا انتهای عمرش در تهران به تحصیل، تدریس و تحقیق پرداخت.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳٬ ص۵۱۵.</ref> او به زبان های عربی و انگلیسی تسلط کامل داشت. {{مدرک}} | محمدتقی جعفری در [[درس خارج]] اساتید سطوح عالی حوزه شرکت کرد. سپس در ۱۳۶۳ق به [[نجف اشرف]] رفته و در حالیکه تنها ۲۳ سالش بود،<ref>جعفریان رسول، جریانها و سازمانهای مذهبی-سیاسی ایران (۱۳۲۰-۱۳۵۷)، ص۷۲۰.</ref> از محمدکاظم شیرازی، [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد. وی در نجف از محضر [[مرتضی طالقانی]]{{یادداشت| استاد علامه جعفری در جلد 13 شرح نهج البلاغه خود ماجرای عجیب رحلت استادش مرحوم شیخ مرتضی طالقانی را اینگونه بیان کرده است:استاد بسیار وارسته از علائق مادّه و مادّیّات و حكیم و عارف بزرگ مرحوم آقا شیخ مرتضى طالقانى قدّس الله سرّه كه در حوزه علمیّه نجف اشرف در حدود یك سال و نیم خداوند متعال توفیق حضور در افاضاتش را بمن عنایت فرموده بود ، دو روز به مسافرت ابدیش مانده بود كه مانند هر روز به حضورش رسیدم ، وقتى كه سلام عرض كردم و نشستم ، فرمودند : براى چه آمدى آقا ؟ عرض كردم : آمدهام كه درس را بفرمائید .شیخ فرمود : برخیز و برو ، آقا جان برو درس تمام شد،من مسافرم ، « خر طالقان رفته پالانش مانده ، روح رفته، جسدش مانده » این جمله را فرمود و بلافاصله گفت :لا إله إلاّ الله در این حال اشك از چشمانش سرازیر شد و من در این موقع متوجّه شدم كه شیخ از آغاز مسافرت ابدیش خبر میدهد با اینكه هیچ گونه علامت بیمارى در وى وجود نداشت... پس فرداى آنروز ما در مدرسه مرحوم صدر اصفهانى ...اوّلین جلسه روضه سرور شهیدان امام حسین علیه السّلام را برگذار كرده بودیم ،مرحوم آقا شیخ محمّد على خراسانى كه از پارساترین وعّاظ نجف بودند ، آمدند و روى صندلى نشستند و پس از حمد و ثناى خداوند و درود بر محمّد و آل محمّد صلّى الله علیه و آله ، گفتند : إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ شیخ مرتضى طالقانى از دنیا رفت و طلبهها بروند براى تشییع جنازه او . }} از نظر تربیتی واخلاقی بهره برد و در سال ۱۳۳۶ یا [[سال ۱۳۳۷ هجری شمسی|۱۳۳۷ش]] پس از یازده سال اقامت در [[نجف]]، به [[ایران]] بازگشت و بیش از یکسال در [[مشهد مقدس]] ماند و سپس تا انتهای عمرش در تهران به تحصیل، تدریس و تحقیق پرداخت.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳٬ ص۵۱۵.</ref> او به زبان های عربی و انگلیسی تسلط کامل داشت. {{مدرک}} | ||