سید عبدالعلی بن جعفر خوانساری
![]() | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| لقب | ابوتراب • ضیاء الدین |
| نسب | خاندان خوانساری |
| تاریخ تولد | ۱۲۷۱ق |
| محل زندگی | خوانسار- اصفهان - نجف |
| تاریخ وفات | ۱۳۴۶ق |
| محل دفن | وادیالسلام |
| شهر وفات | نجف |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | محمدباقر خوانساری • میرزا هاشم خوانساری |
| شاگردان | سید محمد حجت کوه کمری • سید محسن حکیم • ابوالحسن شعرانی |
| اجازه اجتهاد از | محمدعلی خوانساری • لطف الله مازندرانی نجفی • محمدحسین کاظمی |
| تألیفات | سُبُل الرشاد • النجوم الزاهرات فی اثبات فی اثباة ائمة الهداة |
| سایر | تدریس در حوزه علمیه نجف |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | امام جماعت |
عبدالعلی بن جعفر خوانساری مشهور به ابوتراب خوانساری (۱۲۷۱-۱۳۴۶ق) فقیه و رجالی شیعه قرن سیزدهم و چهاردهم قمری.
او کتابهایی در فقه استدلالی، حدیث، رجال و تفسیر تألیف کرد و با فقه اهل سنت نیز آشنایی داشت. ابوتراب، نزد محمدباقر خوانساری و میرزا هاشم خوانساری شاگردی کرد. افرادی از احساء، قطیف، بحرین، جبل عامل، هند و ایران نزد او شاگردی کردند. سید محسن حکیم و سید محمد حجت کوه کمری از جمله شاگردان او بودند.
خوانساری، در ۱۳۴۶ق در نجف درگذشت، سید ابوالحسن اصفهانی بر او نماز خواند و در وادی السلام به خاک سپرده شد.
نسب
عبدالعلی فرزند سید جعفر بن محمدمهدی (درگذشت: ۱۲۸۰) بود، پدرش از نوادگان جعفر بن حسین خوانساری معروف به میر کبیر (درگذشت: ۱۱۵۷) بود.[۱] جد وی سید مهدی موسوی خوانساری از رجالیان بود.[۲] نسب خاندان خوانساری به امام کاظم(ع) میرسد. پسران عبدالعلی؛ محمدعلی، محمدحسین و محمدمهدی، هر سه در زمان حیات پدر از دنیا رفتند.[۳]
زندگینامه
لقب عبدالعلی، ضیاءالدین و کنیهاش ابوتراب است. او در ۱۷ رجب ۱۲۷۱ق[۴] در خوانسار زاده شد.[۵] پدرش در سال ۱۲۸۰ق درگذشت. پس از آن محمدعلی خوانساری، نویسنده الصراط المستقیم فی اصول آل ابراهیم، سرپرستی او را بر عهده گرفت.[۶]
ابوتراب برای امرار و معاش در زمینهای زراعی که از پدرش به ارث رسیده بود کشاورزی میکرد.[۷] او در سال ۱۳۴۶ق در نجف درگذشت. سید ابوالحسن اصفهانی بر او نماز گزارد و در وادی السلام به خاک سپرده شد.[۸]
تحصیلات
خوانساری قرآن و ادبیات عربی را در خوانسار آموخت.[۹] او در ۱۲۹۱ق به اصفهان رفت و به تحصیل علوم دینی ادامه داد.[۱۰] و در ۱۲۹۵ق[۱۱] به نجف رفت و تا پایان عمر در آنجا ماند. او در حوزه علمیه نجف تدریس میکرد و منصب افتا و امام جماعت را نیز بر عهده داشت.[۱۲]
استادان و شاگردان
- محمدعلی خوانساری[۱۳]
- محمدباقر اصفهانی
- محمدباقر خوانساری صاحب روضات الجنات
- میرزا هاشم خوانساری[۱۴]
- سید حسین کوه کمرهای[۱۵]
خوانساری از محمدعلی خوانساری[۱۶]، لطف الله مازندرانی نجفی و محمد حسین کاظمی[۱۷] اجازه روایت داشت. او شاگردانی از احساء، قطیف، بحرین، جبل عامل، هند و ایران تربیت کرد. از جمله:
- میر محمدحسین خواهر زاده او
- محمدحسن خواهر زاده او
- سید محمد حجت کوه کمری
- سید علی حمّاری
- سید محسن حکیم
- ابوالحسن شعرانی
- سید ناصر بن هاشم موسوی احسایی
- موسی بن عبدالله هَجَری[۱۸]
- ابوالقاسم خوانساری ریاضی
- ابراهیم کلباسی[۱۹]
ویژگیها
آثار
خوانساری از جوانی نوشتن را آغاز کرد.[۲۲] او بیش از ۴۵ عنوان اثر در علوم مختلف نوشت. او فهرستی از آثار خود فراهم آورده بود که آقا بزرگ تهرانی در الذریعة از آن استفاده کرده است.[۲۳] نسخۀ اصلی برخی از آثار خوانساری نزد سید محمد رضا تبریزی نجفی، وصی او بوده است.[۲۴] نسخههایی از آثار او به خط خودش در حسینیه شوشتریها در نجف نگهداری میشود.[۲۵]
- سبیل الرشاد را در شرح رسالۀ نجاة العباد صاحب جواهر نگاشت. که بخش روزه و ارث آن در ۱۳۳۲ق در تهران چاپ سنگی شد.
- حاشیهای نیز بر رساله نجاة العباد با عنوان فوز المعاد و سلامة المرصاد که در نجف چاپ شده است.
- قصد السبیل فی احکام المستنبطة من الدلیل، در فقه استدلالی
- الفقه الاستدلالی، در ابواب بیع و نکاح
- التنبیه فی ما أخطا السید فیه، رسالهای در نقد شماری از فتوای فقیه معاصرش سید محمد کاظم طباطبایی یزدی
- رسالۀ عملیه، به فارسی
- رسالههایی دربارۀ مناسک حج، ربا، مهریه و نماز جمعه[۲۶]
- حاشیه بر فرائد الاصول شیخ انصاری
- احکام الوضعیة
- یک دوره مفصل و یک دوره مختصر اصول فقه
- رسالههایی در موضوعاتی مانند واجب مطلق و مشروط، تعارض ادلّه و مبحث اقل و اکثر استقلالی و ارتباطی[۲۷]
- الصراح فی الاحادیث الحسان و الصحاح[۲۸]
- رسالهای در شرح حال ابوبصیر و اسحاق بن عمار صیرفی
- حاشیه بر منتهی المقال فی احوال الرجال[۲۹]
- تفسیر القرآن، تفسیر مأثور از برخی سور قرآن با استفاده از احادیث امامان شیعه
- لُبُّ اللُباب فی تفسیر احکام الکتاب، در تفسیر آیات الاحکام[۳۰]
- الفوائد الرجالیه؛ مشتمل بر پانصد نکتۀ رجالی.[۳۱]
- الدرر الفرید (النضید) فی شرح التجرید
- مصباح الصالحین فی اصول الدین
- النجوم الزاهرات فی اثبات فی اثباة ائمة الهداة[۳۲]
- المسائل البحرانیة
- المسائل الکاظمیة
- المسائل الخوانساریة[۳۳]
ابراهیم کلباسی و ابوالقاسم خوانساری ریاضی تقریرات درس رجال او را به نامهای دُرَرُ المقالِ فی علمَیِ الدرایة و الرجال و الفوائد الرجالیة چاپ کردهاند.[۳۴]
خوانساری قصیدۀ عام الخوارق را در ۷۰ بیت دربارۀ معجزات مرقد حضرت علی (ع) سروده است.[۳۵] رضا استادی این قصیده را در پیوست کتاب خود، یادنامۀ علامه آقا سید ابوتراب خوانساری آورده است.
منابع برای مطالعه بیشتر
محمد مهدی موسوی اصفهانی کتاب مواهب الباری فی ترجمة العلامة الخوانساری را در شرح حال وی نوشته است.[۳۶]
پانویس
- ↑ موسوی اصفهانی،احسن الودیعه(تتمیم روضات الجنات)، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۴۹.
- ↑ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه(تتمیم روضات الجنات)، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۵۰-۵۱
- ↑ موسوی اصفهانی،احسن الودیعه(تتمیم روضات الجنات)، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۴۹؛ حبیب آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۴ش، ج۶، ص۱۹۸۲
- ↑ حائری، روزشمار قمری، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۷.
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، مصفی المقال، چاپ احمد منزوی، تهران، ۱۳۷۷ش، ستون۲۴
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸؛ آقا بزرگ طهرانی، مشهد، ۱۴۰۴ ، الکرام، قسم۱، ص۶۶-۶۷؛ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، بغداد، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۱۰، ۴۹-۵۰
- ↑ ابن الرضا، ضیاء الابصار فی ترجمةعلماء خوانسار، قم ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۹۹
- ↑ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، بغداد، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۴۴-۴۳؛ حبیب آبادی، مکارم الآثار، اصفهان، ج۶، ۱۳۶۴ش، ج۶، ص۱۹۸۲؛ تبریزی خیابانی، کتاب علماء معاصر، چاپ عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، ۱۳۸۲ش، ص ۲۴۰
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸؛ طبقات، الکرام، قسم۱، ص۶۶-۶۷؛ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، بغداد، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۱۰، ۴۹-۵۰
- ↑ تبریزی خیابانی، ریحانة الادب، تهران، ۱۳۶۹ش، ص۲۳۴ ،۲۳۷-۲۳۸؛ امین،ج۸، ص۲۹؛ آقا بزرگ طهرانی، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸
- ↑ قس: آقا بزرگ طهرانی، طبقات، نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷:۱۲۹۹؛ آقا بزرگ طهرانی، مصفی المقال، چاپ احمد منزوی، تهران، ۱۳۷۷ش، ستون،۲۴:۱۲۹۶
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف، ج۸، ص۲۹؛ مدرس تبریزی، ریحانة الادب، تهران، ۱۳۶۹ش، ج۲، ص۱۸۸
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸؛ آقا بزرگ طهرانی، الکرام، ۱۴۰۴ق قسم۱، ص۶۶-۶۷؛ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه(تتمیم روضات الجنات) ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۱۰، ۴۹-۵۰
- ↑ تبریزی خیابانی، کتاب علماء معاصر، قم، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۴ ،۲۳۷-۲۳۸؛ امین، اعیان الشیعه، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، ج۸، ص۲۹؛ آقا بزرگ طهرانی، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف، ج۸، ص۲۹؛ مدرس تبریزی، ریحانة الادب، تهران، ۱۳۶۹ش، ج۲، ص۱۸۸
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸؛ آقا بزرگ طهرانی، الکرام، قسم۱، ص۶۶-۶۷؛ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۱۰، ۴۹-۵۰
- ↑ تبریزی خیابانی، کتاب علماء معاصر، قم، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۷-۲۳۸؛ امین، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، ج۸، ص۲۹؛ آقا بزرگ، طبقات: نقبا، ۱۴۰۴ق، قسم ۱، ص۲۷-۲۸؛ برای فهرستی از استادان او نک: موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، بغداد، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۱۵-۱۷؛ حسینی یزدی و همکاران، دانشمندان خوانسار، قم، ۱۳۷۸ش، ص۲۸۴-۲۸۶
- ↑ تبریزی خیابانی،کتاب علماء معاصر، قم، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۹؛ حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، قم، ۱۴۰۵ق، ج۳، ۳۱۰؛ حسینی یزدی و همکاران، دانشمندان خوانسار، قم، ۱۳۷۸ش، ص۲۸۶-۲۹۰
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، مصفی المقال، چاپ احمد منزوی، تهران، ۱۳۷۷ش، ستون، ۱۰، ۳۴؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، بیروت، ۱۴۰۳/۱۹۸۳ق، ج۸، ص۱۳۵
- ↑ تبریزی خیابانی،کتاب علماء معاصر، چاپ عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۳؛ موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، بغداد، ۱۳۴۸ق، بغداد، ۱۳۴۸ق. ج۲، ص۶
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیروت، دار التعارف، ج۸، ص۲۹؛ آل محبوبه، ماضی النجف، و حاضرها، بیروت، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۳۷۹
- ↑ کشوری، فرزانگان خوانسار، قم، ۱۳۷۸ش، ص۱۲
- ↑ آقا بزرگ، الذریعه،۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۰۲، ج۵، ص۱۹۰
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۱۷،۲۰۲، ج۱۶، ص۲۸۱
- ↑ اسماعیلیان و استادی، فهرست نسخه های خطی کتابخانۀ مرکزی حسینیۀ شوشتری ها (عراق-نجف) در نسخههای خطی، تهران ۱۳۶۲ش، ص۸۰۱، ۸۶۸-۸۶۹، ۸۷۲
- ↑ تبریزی خیابانی، کتاب علما معاصر، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۵-۲۳۷؛ امین، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، ج۸، ۳۰؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۱۳۳-۱۴۳، ۲۱۳، ج۱۶، ص۲۸۱، ج۱۷، ص۹۹
- ↑ تبریزی خیابانی، کتاب علما معاصر، ۱۳۸۲ش،ص۲۳۶-۲۳۷؛ امین، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین،ج۸،ص ۳۰؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۱۷، ۲۰۱-۲۰۲، ج۱۷، ص۹۹
- ↑ تبریزی خیایانی، کتاب علما معاصر، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۷؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۳۲
- ↑ تبریزی خیابانی، ص۲۳۶-۲۳۷؛ امین، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، ج۸، ص۳۰، آقا بزرگ، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۸، ج۱۶، ص۳۳۶
- ↑ تبریزی خیابانی، کتاب علماء معاصر، چاپ عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۶؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۷۲
- ↑ آقابزرگ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۳۶.
- ↑ تبریزی خیابانی، کتاب علماء معاصر، چاپ عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۶-۲۳۷؛ امین، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، ج۸، ص۳۰؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۸۰
- ↑ امین، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، ج۸، ص۳۰؛ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۳۳۸؛ برای فهرست آثار خوانساری، نک: موسوی اصفهانی،احسن الودیعه، ۱۳۴۸ق، ج۲، ص۱۱-۱۴؛ ابن الرضا، ضیاء الابصار فی ترجمةعلماء خوانسار، قم ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۸؛ حسینی یزدی و همکاران، دانشمندان خوانسار، قم، ۱۳۷۸ش، ص۲۹۰-۲۹۷
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، مُصفَّی المقال، چاپ احمد منزوی، تهران، ۱۳۷۷ش، ستون، ۱۰، ۳۴؛ آقابزرگ، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۱۳۵
- ↑ آقا بزرگ طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۷، ص۱۱۹
- ↑ موسوی اصفهانی، ج۲، ۴، ۴۲
منابع
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران، ۱۳۷۷ش.
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی التصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت، ۱۴۰۳/۱۹۸۳ق.
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعة، محقق: احمد حسینی اشکوری، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق.
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة، الکرام البررة، قسم ۲-۱، مشهد، ۱۴۰۴. همان، نقبا البشر فی القرن الرابع عشر، قسم، ۴-۱، ۱۴۰۴ق.
- آل محبوبه، جعفر بن باقر، ماضی النجف، و حاضر ها، بیروت، ۱۴۰۶ق.
- اسماعیلیان، اسدالله و رضا استادی، فهرست نسخه های خطی کتابخانۀ مرکزی حسینیۀ شوشتری ها (عراق-نجف) در نسخه های خطی: نشریه کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران، دفتر ۱۱و۱۲، زیر نظر محمد تقی دانش پژوه، و اسماعیل حاکمی، تهران، ۱۳۶۲ش.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دار التعارف.
- تبریزی خیابانی، علی، کتاب علماء معاصر، چاپ عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، ۱۳۸۲ش.
- حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، اصفهان، ج۶، ۱۳۶۴ش.
- حسینی یزدی، محمد علی، رسول علوی و علی اکبر زمانی نژاد، دانشمندان خوانسار، قم، ۱۳۷۸ش.
- کشوری، احمد رضا، فرزانگان خوانسار، قم، ۱۳۷۸ش.
- محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، قم، ۱۴۰۵ق.
- مدرس تبریزی، محمد علی، ریحانة الادب، تهران، ۱۳۶۹ش.
- موسوی اصفهانی، محمد مهدی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعة، او تتمیم روضات الجنات، بغداد، ۱۳۴۸ق.
- مهدی بن الرضا، ضیاء الابصار فی ترجمةعلماء خوانسار، قم ۱۳۸۲ش.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دانشنامه جهان اسلام
- حوزه نت
- فقیهان شیعه قرن ۱۳ (قمری)
- فقیهان شیعه قرن ۱۴ (قمری)
- رجالیان شیعه قرن ۱۳ (قمری)
- رجالیان شیعه قرن ۱۴ (قمری)
- مفسران شیعه قرن ۱۳ (قمری)
- مفسران شیعه قرن ۱۴ (قمری)
- مدفونان در وادی السلام نجف
- افراد خاندان خوانساری
- شاگردان سید محمدباقر خوانساری
- شاگردان سید محمدهاشم خوانساری
- دانشآموختگان حوزه علمیه نجف (پس از سال ۱۲۰۰ قمری)
