احبار: تفاوت میان نسخه‌ها
←تفاوت با ربانیون
(←معنا) |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
کلمه احبار در [[قرآن]] دو بار به همراه کلمه «ربانیون»<ref>سوره مائده، آیات ۴۴ و ۶۳.</ref> به کار رفته است. [[مفسران]] در تفاوت احبار با ربانیون مطالبی را ذکر کرده‌اند: | کلمه احبار در [[قرآن]] دو بار به همراه کلمه «ربانیون»<ref>سوره مائده، آیات ۴۴ و ۶۳.</ref> به کار رفته است. [[مفسران]] در تفاوت احبار با ربانیون مطالبی را ذکر کرده‌اند: | ||
بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]] ربانیون | بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]] ربانیون امامانی هستند که مردم را با علمشان تربیت می‌کنند؛ اما احبار علمایی غیر از آنان‌اند.<ref> عیاشی، كتاب التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۲۳.</ref> | ||
[[فخر رازی]]، از عالمان [[اهل سنت]]، ربانیون را بالاتر از احبار دانسته و اعتقاد دارد که ربانیون به معنای مجتهدین و احبار عالمان عادی است.<ref> فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۳۶۶.</ref> رشید رضا از مفسران اهل سنت ربانیون را اولیاء اللهِ عارف به باطن دانسته و احبار را عالمان به ظاهر معنا کرده است.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ج۶، ص۳۲۹.</ref> برخی مفسران شیعه نیز معتقدند ربانیون معمولاً بر علمای مسیحی و احبار بر عالمان یهودی اطلاق می‌گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۴۶.</ref> | [[فخر رازی]]، از عالمان [[اهل سنت]]، ربانیون را بالاتر از احبار دانسته و اعتقاد دارد که ربانیون به معنای مجتهدین و احبار عالمان عادی است.<ref> فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۳۶۶.</ref> رشید رضا از مفسران اهل سنت ربانیون را اولیاء اللهِ عارف به باطن دانسته و احبار را عالمان به ظاهر معنا کرده است.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ج۶، ص۳۲۹.</ref> برخی مفسران شیعه نیز معتقدند ربانیون معمولاً بر علمای مسیحی و احبار بر عالمان یهودی اطلاق می‌گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۴۶.</ref> | ||
== تفاوت با رهبان== | == تفاوت با رهبان== | ||
واژه احبار در قرآن دو مرتبه به همراه کلمه «رهبان»<ref>سوره توبه، آیات ۳۱ و ۳۴.</ref> به کار رفته است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] از مفسران شیعه احبار را به معنای عالمان و رهبان را به معنای عابدان دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۳۷.</ref> برخی دیگر از مفسران نیز احبار را به معنای علمای یهود و رهبان را به معنای عابدان مسیحی دانسته‌اند.<ref>شبر، تفسیر القرآن الكریم، ص۲۰۲.</ref> [[سیوطی]] مفسر اهل سنت هر دو کلمه را به معنای عالم دانسته و تنها احبار را علمای یهود و رهبان را علمای مسیحی معرفی است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ج۳، ص۲۳۱.</ref> | واژه احبار در قرآن دو مرتبه به همراه کلمه «رهبان»<ref>سوره توبه، آیات ۳۱ و ۳۴.</ref> به کار رفته است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] از مفسران شیعه احبار را به معنای عالمان و رهبان را به معنای عابدان دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۳۷.</ref> برخی دیگر از مفسران نیز احبار را به معنای علمای یهود و رهبان را به معنای عابدان مسیحی دانسته‌اند.<ref>شبر، تفسیر القرآن الكریم، ص۲۰۲.</ref> [[سیوطی]] مفسر اهل سنت هر دو کلمه را به معنای عالم دانسته و تنها احبار را علمای یهود و رهبان را علمای مسیحی معرفی است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ج۳، ص۲۳۱.</ref> | ||