الدمعة الساکبة فی احوال النبی و العترة الطاهرة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== سحن واعظ خیابانی == | == سحن واعظ خیابانی == | ||
[[ملا علی واعظ خیابانی]] می‌گوید:{{سخ}} | نقل شده که [[ملا علی واعظ خیابانی]] درباره محمد باقر بن عبدالکریم بهبهانی می‌گوید:{{سخ}} | ||
''ذکر مصائب می‌نمود به طوری که در آن عصر و بلد ([[نجف]]) متعارف بود از کتاب‌های مقتل فارسی مثل [[روضة الشهدا]] و [[محرق القلوب]] و مانند | ''ذکر مصائب می‌نمود به طوری که در آن عصر و بلد ([[نجف]]) متعارف بود از کتاب‌های مقتل فارسی مثل [[روضة الشهدا]] و [[محرق القلوب]] و مانند اینها؛ کتابی به دست می‌گرفت و می‌خواند و چون نیت خالص بود تأثیری تمام می‌نمود''.<ref>محسن رنجبر، سیری در مقتل نویسی و تاریخ نگاری عاشورا از آغاز تا عصر حاضر.</ref> | ||
== چاپ == | == چاپ == | ||
نسخهٔ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۹:۱۸
ألدّمعَةُ السّاکبة فی أحوالِ النّبی و العترَة الطّاهرة کتابی به زبان عربی نوشته محمد باقر دهدشتی بهبهانی است که در پنج جلد از زندگانی (مناقب و مصائب) چهارده معصوم سخن می‌گوید و دو جلد آن به امام حسین و عاشورا پرداخته است.
نام کتاب و محتوای آن
آقا بزرگ تهرانی در الذریعه نام کتاب را «الدمعة الساکبة فی المصیبة الراتبة و المناقب الثاقبة و المثالب العائبة» معرفی کرده[۱] و در برخی منابع، «الدمعة الساکبة فی احوال النبی و العترة الطاهرة» نام گذاری شده است.[۲] دهدشتی بهبهانی در این کتاب، زندگانی ائمه را در چند جلد نگاشته است که مجلدات چهارم و پنجم در ۱۴ فصل اختصاص به امام حسین و عاشورا دارد.
انگیزه تألیف
دهدشتی انگیزه خود را در نوشتن این کتاب، اختصار کتاب‌های فضایل و مقاتل و نادرستی کتاب‌های طولانی در این زمینه یاد کرده است.[۳]
منابع کتاب
بهبهانی در نقل واقعه عاشورا از منتخب طریحی بسیار بهره برده است. منابع دیگر او عبارتند از: بحارالانوار، عوالم العلوم، تظلم الزهراء، مسند البتول، تذکار الحزین، جامع الاخبار، نور العین، مهیج الاحزان، معدن البکاء او المصائب، مقتل ابومخنف و تفسیر منسوب به امام عسکری(ع).[۴]
سحن واعظ خیابانی
نقل شده که ملا علی واعظ خیابانی درباره محمد باقر بن عبدالکریم بهبهانی می‌گوید:
ذکر مصائب می‌نمود به طوری که در آن عصر و بلد (نجف) متعارف بود از کتاب‌های مقتل فارسی مثل روضة الشهدا و محرق القلوب و مانند اینها؛ کتابی به دست می‌گرفت و می‌خواند و چون نیت خالص بود تأثیری تمام می‌نمود.[۵]
چاپ
این اثر نخستین بار در ۱۳۰۶ق در تهران، چاپ سنگی شده و پس از آن در شهرهای مختلف تجدید چاپ شده است.
پانویس
منابع
- تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، بیروت، دارالاضواء.
- سیدجوادی و دیگران، دائرةالمعارف تشیع، تهران، نشر محبی، ۱۳۸۰ش.
- رنجبر، محسن، سیری در مقتل نویسی و تاریخ نگاری عاشورا از آغاز تا عصر حاضر، تاریخ اسلام در آینه پژوهش، تابستان ۱۳۸۶ - شماره ۱۴.