۱۴٬۸۹۸
ویرایش
حسین منی و انا من حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات روایت | {{جعبه اطلاعات روایت | ||
| عنوان = | | عنوان = حُسَینٌ مِنّی و اَنا مِن حسین | ||
| عرض = | | عرض = | ||
| تصویر = حدیث حسین منی و انا من حسین.jpg | | تصویر = حدیث حسین منی و انا من حسین.jpg | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| توضیح تصویر =تصویر در ورودی [[حرم امام حسین(ع)]] و روایت «حسین منی...» | | توضیح تصویر =تصویر در ورودی [[حرم امام حسین(ع)]] و روایت «حسین منی...» | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| موضوع = | | موضوع = [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] | ||
| صادره از = [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر | | صادره از = [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] | ||
| راوی اصلی = یعلی العامری | | راوی اصلی = یعلی العامری | ||
| راویان = | | راویان = | ||
| اعتبار سند = [[حدیث صحیح|صحیح]] | | اعتبار سند = [[حدیث صحیح|صحیح]] | ||
| منابع شیعه = [[کامل الزیارات (کتاب)| | | منابع شیعه = [[کامل الزیارات (کتاب)|کامِل‌الزیارات]]، [[شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (کتاب)|شرح‌ُالاَخبار]]، [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الاِرشاد]] | ||
| منابع سنی = | | منابع سنی = المُصنَّف ابن‌ابی‌شیبه، مُسند احمد بن حَنبل، سُنَن ابن‌ماجه، سنن تِرمِذی و [[المستدرک علی الصحیحین (کتاب)|المُستدرک علی الصحیحین]] | ||
| مؤید قرآنی = | | مؤید قرآنی = | ||
}} | }} | ||
'''حُسَینٌ مِنّی و | '''حُسَینٌ مِنّی و اَنا مِن حسین''' (به فارسی: حسین از من است و من هم از حسینم) حدیث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|نبوی]] در ذکر فضائل [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] که در منابع حدیثی [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] نقل شده است. قدیمی‌ترین منبع آن، المُصنَّف اثر ابن‌ابی‌شیبه (۱۵۹–۲۳۵ق) از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است و در منابع حدیثی شیعه هم اولین بار در کتاب [[کامل الزیارات (کتاب)|کامِل‌ُالزیارات]] نوشته [[ابن‌قولویه قمی|ابن‌قُولَویه]] (درگذشته [[سال ۳۶۸ هجری قمری|۳۶۸ق]]) نقل شده است. | ||
به عقیده برخی این حدیث، وحدت روحی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و امام حسین(ع) را بیان می‌کند و اینکه محبت به حسین(ع) سبب محبوبیت نزد خداوند می‌شود و بر ادامه نسل [[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] از امام حسین(ع) اشاره دارد. همچنین برخی از تاریخ‌پژوهان معتقدند عبارت انا من حسین به این نکته اشاره دارد که بقای دین اسلام به واسطه [[قیام امام حسین(ع)]] است. | |||
این حدیث را بر سردر ورودی [[حرم امام حسین(ع)]] نیز نوشته‌اند. | این حدیث را بر سردر ورودی [[حرم امام حسین(ع)]] نیز نوشته‌اند. | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== معرفی و جایگاه == | == معرفی و جایگاه == | ||
[[پرونده:حسین منی ضریح امام حسین.jpg|بندانگشتی|350px|حکاکی حدیث «حسین منی» بر [[ضریح امام حسین(ع)|ضریح امام حسین (ع)]]]] | [[پرونده:حسین منی ضریح امام حسین.jpg|بندانگشتی|350px|حکاکی حدیث «حسین منی» بر [[ضریح امام حسین(ع)|ضریح امام حسین (ع)]]]] | ||
حدیث «حسین مِنّی» از احادیث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در ذکر فضائل [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است. به‌گفته [[سید هاشم بحرانی]]، این حدیث در منابع شیعه و سنی بسیار تکرار شده و نشان از محبت پیامبر(ص) نسبت به امام حسین(ع) دارد.<ref>بحرانی، | حدیث «حسین مِنّی» از احادیث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در ذکر فضائل [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است. به‌گفته [[سید هاشم بحرانی]]، این حدیث در منابع شیعه و سنی بسیار تکرار شده و نشان از محبت پیامبر(ص) نسبت به امام حسین(ع) دارد.<ref>بحرانی، حلیة‌الابرار، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۱۲۷.</ref> حدیث «حسین مِنّی» بر سردر ورودی [[حرم امام حسین(ع)]] نوشته شده است.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۷.</ref> همچنین این روایت در سر ستون‌های شش گوشه [[ضریح امام حسین(ع)|ضریح امام حسین(ع)]] حک شده است.<ref>[https://www.farsnews.ir/news/13911215001380 «آیات، روایات و مضامین به کار رفته بر روی ضریح جدید امام حسین»]، سایت خبرگزاری فارس.</ref> | ||
بر اساس نقل منابع حدیثی،<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> حضرت محمد(ص) در مسیر رفتن به مهمانی، حسین(ع) را دید که با کودکان بازی می‌کرد. پیامبر(ص) به استقبال حسین(ع) رفت و دستانش را باز کرد و او را در آغوش گرفت و سپس فرمود: | بر اساس نقل منابع حدیثی،<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> حضرت محمد(ص) در مسیر رفتن به مهمانی، حسین(ع) را دید که با کودکان بازی می‌کرد. پیامبر(ص) به استقبال حسین(ع) رفت و دستانش را باز کرد و او را در آغوش گرفت و سپس فرمود: | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
* ادامه نسل [[امامان شیعه]] از حسین(ع).<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۸.</ref> | * ادامه نسل [[امامان شیعه]] از حسین(ع).<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۸.</ref> | ||
مَناوی (۹۵۲–۱۰۳۱ق) از عالمان شافعی، در شرح این حدیث از قاضی وکیع نقل کرده است که گویا [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] می‌دانسته میان [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]] و امتش چه حادثه‌ای روی می‌دهد و از این جهت فقط حسین(ع) را در این روایت ذکر کرده و این مطلب را یاد آورد شده که حسین(ع) در محبت و حرمت تعرض و جنگ با پیامبر یکی است و این مطلب را با گفتار احب الله من احب حسینا، تأکید کرده است؛ زیرا محبت به حسین(ع)، محبت رسول خدا(ص) و محبت پیامبر، محبت [[خدا|خداوند]] است.<ref>مناوی، | مَناوی (۹۵۲–۱۰۳۱ق) از عالمان شافعی، در شرح این حدیث از قاضی وکیع نقل کرده است که گویا [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] می‌دانسته میان [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]] و امتش چه حادثه‌ای روی می‌دهد و از این جهت فقط حسین(ع) را در این روایت ذکر کرده و این مطلب را یاد آورد شده که حسین(ع) در محبت و حرمت تعرض و جنگ با پیامبر یکی است و این مطلب را با گفتار احب الله من احب حسینا، تأکید کرده است؛ زیرا محبت به حسین(ع)، محبت رسول خدا(ص) و محبت پیامبر، محبت [[خدا|خداوند]] است.<ref>مناوی، فیض‌القدیر، ۱۳۵۶ق، ج۳، ص۳۸۷.</ref> | ||
به گفته [[باقر شریف قرشی|باقر شریف قَرشی]] (درگذشت: ۱۴۳۳ق) تاریخ‌پژوه حوزه [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]]، عبارت «انا من حسین» به این نکته اشاره دارد که [[قیام امام حسین(ع)]] سبب حفظ [[اسلام|دین اسلام]] شده است ازاین‌رو بقای دین پیامبر از امام حسین است.<ref>قرشی، حیاة الامام الحسین، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۹۴؛ موسوی گرمارودی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۳.</ref> | |||
== مصادر و اعتبار حدیث == | == مصادر و اعتبار حدیث == | ||
قدیمی‌ترین منبعی که حدیث «حسین مِنّی» را نقل کرده، مُصنَّف ابن‌ابی‌شیبه (۱۵۹–۲۳۵ق)<ref>ابن‌ابی شیبه، المصنف، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۸۰.</ref> از عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> که رجال‌شناسان او را موثق معرفی کرده‌اند.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> در منابع حدیثی شیعه نیز این حدیث در کتابهای [[کامل الزیارات (کتاب)| | قدیمی‌ترین منبعی که حدیث «حسین مِنّی» را نقل کرده، مُصنَّف ابن‌ابی‌شیبه (۱۵۹–۲۳۵ق)<ref>ابن‌ابی شیبه، المصنف، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۸۰.</ref> از عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> که رجال‌شناسان او را موثق معرفی کرده‌اند.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۹.</ref> در منابع حدیثی شیعه نیز این حدیث در کتابهای [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل‌الزیارات]] اثر [[ابن‌قولویه قمی|ابن‌قُولَویه]] (درگذشته [[سال ۳۶۸ هجری قمری|۳۶۸ق]])<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> و [[شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار (کتاب)|شرح‌الاَخبار]] تألیف [[قاضی نعمان مغربی|قاضی نُعمان مغربی]] (۲۸۳–۳۶۳ق)<ref>قاضی نعمان، شرح‌الأخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۱۲.</ref> و نیز [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الاِرشاد]] نوشته [[شیخ مفید]] (۳۳۶-[[سال ۴۱۳ هجری قمری|۴۱۳ق]])<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۷.</ref> آمده و بعد از آنها در سایر منابع روایی ذکر شده است.<ref>رنجبرحسینی و حائری، «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»، ص۸.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، کامل‌الزیارات را از اصول معتبر و مشهور میان فقهای شیعه دانسته است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۷.</ref> | ||
راویانِ [[اسناد|سلسله‌سند]] این روایت، بر اساس نقل کامل‌الزیارات چنین‌اند: محمد بن عبدالله جعفر حِمْیَری، ابی‌سعید حسن بن علی بن زکریا عَدَوی بصری، عبدالاَعلیٰ بن حَمّاد بُرْسی، وَهْب، عبدالله بن عثمان، سعید بن ابی‌راشد و یَعْلی عامِری.<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> | راویانِ [[اسناد|سلسله‌سند]] این روایت، بر اساس نقل کامل‌الزیارات چنین‌اند: محمد بن عبدالله جعفر حِمْیَری، ابی‌سعید حسن بن علی بن زکریا عَدَوی بصری، عبدالاَعلیٰ بن حَمّاد بُرْسی، وَهْب، عبدالله بن عثمان، سعید بن ابی‌راشد و یَعْلی عامِری.<ref>ابن‌قولویه، کامل‌الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۵۳.</ref> | ||
در میان مصادر اهل‌سنت، این حدیث در [[مسند احمد بن حنبل]]،<ref>ابن‌حنبل، مسند، ۱۴۲۱ق، ج۲۹، ص۱۰۳.</ref> [[سنن ابن ماجه|سُنَن ابن‌ماجه]]،<ref>ابن‌ماجه، سنن، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> [[سنن ترمذی|سنن تِرمذی]]<ref>ترمذی، سنن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۶۵۸.</ref> و [[المستدرک علی الصحیحین (کتاب)| | در میان مصادر اهل‌سنت، این حدیث در [[مسند احمد بن حنبل]]،<ref>ابن‌حنبل، مسند، ۱۴۲۱ق، ج۲۹، ص۱۰۳.</ref> [[سنن ابن ماجه|سُنَن ابن‌ماجه]]،<ref>ابن‌ماجه، سنن، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> [[سنن ترمذی|سنن تِرمذی]]<ref>ترمذی، سنن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۶۵۸.</ref> و [[المستدرک علی الصحیحین (کتاب)|المُستدرک علی الصحیحین]]<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، جلد ۳، ص۱۹۴.</ref> نوشته [[حاکم نیشابوری]] آمده است. حاکم نیشابوری این حدیث را [[حدیث صحیح|صحیح]]<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، جلد ۳، ص۱۹۴.</ref>، هیثمی<ref>هیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۱۸۵.</ref> و ترمذی<ref>ترمذی، سنن، ۱۴۱۹ق، ج۵، ص۶۵۸. </ref> آن را [[حدیث حسن|حَسَن]] دانسته است. | ||
== تک‌نگاری == | == تک‌نگاری == | ||
بنابر نقل [[آقابزرگ تهرانی]] دو کتاب با عنوان «شرح حديث حسين منی و انا من حسين» توسط سید محمد فرزند [[سید دلدارعلی نقوی]] و ميرزا محمد بن کاظم هندی (درگذشت ۱۲۸۹ق) از شاگردان سید حسین بن سید دلدارعلی نقوی نوشته شده است.<ref> | بنابر نقل [[آقابزرگ تهرانی]] دو کتاب با عنوان «شرح حديث حسين منی و انا من حسين» توسط سید محمد فرزند [[سید دلدارعلی نقوی]] و ميرزا محمد بن کاظم هندی (درگذشت ۱۲۸۹ق) از شاگردان سید حسین بن سید دلدارعلی نقوی نوشته شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۱۹۶.</ref> همچنین به گزارش برخی فهرست‌نویسان [[محمد خالصی‌زاده]] (درگذشت ۱۳۴۲ش) کتابی با عنوان «حديث حسين منی و انا من حسين» نوشته که در [[نجف]] چاپ شده است.<ref>مشار، فهرست کتابهای چاپی عربی، ۱۳۴۴ش، ص۳۱۱.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [https://www.farsnews.ir/news/13911215001380 | * [https://www.farsnews.ir/news/13911215001380 «آیات، روایات و مضامین به کار رفته بر روی ضریح جدید امام حسین»]، سایت خبرگزاری فارس، تاریخ درج مطلب ۱۵ اسفند ۱۳۹۱، تاریخ بازدید ۱ خرداد ۱۴۰۲. | ||
* آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة إلی تصانیف الشیعة، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۳ق. | * آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة إلی تصانیف الشیعة، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۳ق. | ||
* ابن‌ابی شیبه، | * ابن‌ابی شیبه، عبدالله بن محمد، المصنف فی الاحادیث والآثار، ریاض، مکتبة الرشد، ۱۴۰۹ق. | ||
* ابن‌حنبل، احمد، مسند، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۲۱ق. | * ابن‌حنبل، احمد، مسند، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۲۱ق. | ||
* ابن‌قولویه، جعفر بن | * ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل‌الزیارات، نجف، دار المرتضویه، ۱۳۵۶ق. | ||
* ابن‌ماجه، محمد بن یزید، سنن، بی‌جا، مکتبة ابی‌المعاطی، ۱۴۱۸ق. | * ابن‌ماجه، محمد بن یزید، سنن، بی‌جا، مکتبة ابی‌المعاطی، ۱۴۱۸ق. | ||
* بحرانی، سید هاشم، | * بحرانی، سید هاشم، حلیة‌الأبرار فی أحوال محمّد و آله الأطهار علیهم السلام، قم، مؤسسه معارف اسلامیه، ۱۴۱۱ق. | ||
* ترمذی، محمد بن عیسی، سنن، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ۱۳۹۵ق. | * ترمذی، محمد بن عیسی، سنن، قاهره، مطبعة مصطفی البابی الحلبی، ۱۳۹۵ق. | ||
* حاکم نیشابوری، ابو‌عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۱ق. | * حاکم نیشابوری، ابو‌عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۱ق. | ||
* رنجبرحسینی، محمد و ماجده حائری، [http://www.maarefehosseini.ir/article_93305_d73116f8a414d3230e7c791516f6dfa9.pdf «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»]، پژوهشنامه معارف حسینی، سال ۴، شماره ۱۵، پاییز ۱۳۹۸ش. | * رنجبرحسینی، محمد و ماجده حائری، [http://www.maarefehosseini.ir/article_93305_d73116f8a414d3230e7c791516f6dfa9.pdf «بررسی اعتبار و دلالت حدیث نبوی:حسین منی و انا من حسین»]، پژوهشنامه معارف حسینی، سال ۴، شماره ۱۵، پاییز ۱۳۹۸ش. | ||
* شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق. | * شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق. | ||
*قرشی، باقر شریف، حیاة الامام الحسین، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۴م. | |||
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | ||
* مشار، خان‌بابا، فهرست کتابهای چاپی عربی، بی‌جا، بی‌نا، ۱۳۴۴ش. | * مشار، خان‌بابا، فهرست کتابهای چاپی عربی، بی‌جا، بی‌نا، ۱۳۴۴ش. | ||
* مغربی، نعمان بن محمد، | * مغربی، نعمان بن محمد، شرح‌الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار علیهم السلام، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۴ق. | ||
* مناوی، زین‌الدین محمد، | * مناوی، زین‌الدین محمد، فیض‌القدیر، مصر، مکتبة التجاریة الکبری، ۱۳۵۶ق. | ||
* نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الأسماء و اللغات، دمشق، دار الرسالة العالمیة، ۱۴۳۰ق. | * نووی، یحیی بن شرف، تهذیب الأسماء و اللغات، دمشق، دار الرسالة العالمیة، ۱۴۳۰ق. | ||
* هیثمی، علی بن ابی‌بکر، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، قاهره، مکتبة القدسی، ۱۴۱۴ق. | * هیثمی، علی بن ابی‌بکر، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، قاهره، مکتبة القدسی، ۱۴۱۴ق. | ||