حضرت مریم(س)
| مادر حضرت عیسی(ع)، از زنان برگزیده | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| لقب/کنیه | عَذراء (پاکدامن) و بتول |
| مذهب | یکتاپرست |
| خویشاوندان سرشناس | حضرت عیسی(ع) |
| زادروز | ۲۰ سال قبل از میلاد مسیح |
| اطلاعات دیگر | |
| مرتبط | اشاره برخی آیات سوره آل عمران و سوره مریم دربارهٔ مریم و فرزندش عیسی(ع) |
حضرت مریم(س) از زنان برگزیده و مادر حضرت عیسی(ع) که بارداری او به شکل اعجاز انجام گرفت. قرآن در سوره مریم زندگی او را از تولد خودش تا تولد عیسی(ع) حکایت کرده است. در روایات شیعه و اهل سنت، مریم در کنار فاطمه زهرا(س)، خدیجه و آسیه، چهار زن برتر بهشتی معرفی شده‌اند.
جایگاه
حضرت مریم در اسلام و در مسیحیت از جایگاهی مقدس و ویژه برخوردار است:
در اسلام
قرآن، مریم مادر عیسی(ع) را بانویی پاکدامن و برگزیده از میان زنان خوانده[۱] و او را الگوی مومنان قرار داده است.[۲] از آیات قرآن برمی‌آید که فرشتگان چند بار با مریم سخن گفته‌اند.[۳] تنها زنی که نام او در قرآن آمده، مریم است.[۴] همچنین قرآن پرورش مریم را به خدا نسبت داده است:
- «خدا او را به نیکویی پذیرفت و او را نیکو پرورش داد… هر زمان زکریا وارد محراب او می‌شد، غذای مخصوصی در آن‌جا می‌دید. از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌ای؟!» گفت: «این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد.»[۵] [یادداشت ۱]
در برخی تفاسیر آمده است در زمستان، میوه‌های تابستانی و در تابستان میوه‌های زمستانی برای مریم فراهم بود.[۶]
در روایات شیعه و اهل سنت نام مریم در کنار فاطمه زهرا و خدیجه و آسیه، به عنوان چهار زن برتر بهشتی ذکر شده است.[۷] برخی از مفسران براساس آیه ۴۲ سوره آل عمران، قائل به عصمت مریم شده‌اند.[۸]
در مسیحیت
حضرت مریم در الهیات مسیحی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است تا بدانجا که شاخه‌ای از الهیات با عنوان مریولوجی (Mariology) به وجود آمده که به بررسی شخصیت و جایگاه حضرت مریم می‌پردازد. توجه به حضرت مریم، در قرون وسطی اهمیت یافت. در این دوره مقامی برای حضرت مریم مطرح گردید که از حد الوهیت پایین‌تر اما از مرتبه فرشتگان و مقدسان بالاتر بود. باور عمومی در این دوره آن بود که فرشتگان و مقدسان، خدمتگزاران حضرت مریم هستند.[۹]
گذشته از آن، در برخی جوامع از جمله در میان مسیحیان جزیرة العرب، اعتقاد به تثلیث و پرستش مریم در کنار خدا و عیسی رواج داشته است.[۱۰] گفته‌اند تا قرن شانزدهم میلادی نیز برخی از شهرهای اروپایی به پرستش مریم باکره مشهور بوده‌اند.[۱۱] در قرآن این اعتقاد مسیحیان نکوهش شده است.[۱۲] [یادداشت ۲]
همچنین در قرون وسطی آموزه عصمت مریم مطرح شد و در سال ۱۸۵۴ کلیسای کاتولیک، این عقیده را به عنوان یک آموزه خطاناپذیر پذیرفت.[۱۴] ولی کلیسای ارتدوکس منکر عصمت مریم است.[۱۵]
زندگی‌نامه
تولد مریم را سال ۲۰ قبل از میلاد گفته‌اند ولی از محل تولد او منبع معتبری در دست نیست.[۱۶]
نام پدر او در منابع مسیحی، «یواقیم»[۱۷] و در قرآن[۱۸] و روایات اسلامی، «عمران» ذکر شده است. در روایتی از امام باقر(ع) آمده است عمران از پیامبران بنی اسرائیل بود.[۱۹] طبق گزارش ابن اسحاق، نسب او به داود(ع) می‌رسد.[۲۰] عمران پیش از تولد مریم از دنیا رفت.[۲۱] نام مادرش را حَنَّة دختر فاقود گفته‌اند.[۲۲] در روایتی امام کاظم(ع) نام مادر مریم را «مَرثا» و به عربی «وَهیبه» دانسته است.[۲۳] در متون مسیحی القاب متعددی برای حضرت مریم به کار رفته است از جمله حوّای جدید، باکره مقدس، مادر خدا، شفیعه، مادرِ فیض الهی، قرارگاه حکمت، آوند روحانی، رُز رازگونه، صندوق عهد، ملکه فرشتگان و بانوی مصیبت‌ها.[۲۴] در متون اسلامی نیز از عَذراء (پاکدامن) و بتول به عنوان لقب‌های مریم یاد شده است.[۲۵]
خدمتکاری معبد
در منابع آمده است حنه مادر مریم، نازا بود و تا سی سال صاحب فرزندی نشد. او به درگاه خداوندنذر و دعا کرد تا اگر به او فرزندی عطا کند فرزندش خدمتکار معبد بیت‌المقدس باشد.[۲۶] [یادداشت ۳] در آیات ۳۵ تا ۳۷ سوره آل عمران به نذر حَنّه و پذیرفته شدن آن از سوی خدا اشاره شده است.
پس از تولد مریم، مادرش با توجه به نذری که کرده بود، مریم را به معبد برد و به کاهنان سپرد. آنان برای سرپرستی او اختلاف نظر پیدا کردند و برای این کار قرعه زدند و قرعه به نام زکریا(ع)، که طبق برخی گزارش‌ها شوهر خاله مریم بود، افتاد.[۲۷] قرآن به ماجرای قرعه زدن نیز اشاره کرده است.[۲۸] بنابر نقل مقدسی، زکریا مقدمات شیرخوارگی و تربیت او را فراهم کرد و وقتی به حدی از رشد رسید، جایگاهی برای او در معبد تعیین کرد و مریم در آن به عبادت می‌پرداخت[۲۹] و وقتی نوبت او می‌رسید، وظایف خدمتکاری معبد را انجام می‌داد. او در عبادت به درجه‌ای رسید که در بنی اسرائیل ضرب‌المثل شد.[۳۰]
بارداری حضرت مریم
بارداری حضرت مریم به صورت اعجازگونه و بدون تماس با هیچ مردی صورت گرفت[۳۱] و منجر به تولد عیسی(ع) گشت.[۳۲] فرشته خداوند بر وی ظاهر شد و به او نوید فرزندی داد.[۳۳] قرآن در مورد نحوه بارداری مریم تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم» یاد می‌کند. روایات به این نکته تصریح کرده‌اند که بارداری مریم تنها با دمیدن فرشته بوده است.[۳۴]
درد زایمان، مریم را به سوی تنه درختی کشاند.[۳۵] مریم آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم».[۳۶] علت این گفتار مریم را ترس از ملامت مردم دانسته‌اند.[۳۷] به مریم گفته شد که غمگین نباشد.[۳۸] همچنین از او خواسته شد از فرزند متولد شده شادمان باشد.[۳۹] مریم پس از مواجه با قومش با افترا و بهتان آنان مواجه شد.[۴۰] مریم به کودک خود اشاره کرد که با او سخن بگویید.[۴۱] در نهایت عیسی(ع) که نوزاد بود زبان به سخن گشود[۴۲] و با این معجزه، نوزاد پاک بودن مادر خود را ثابت کرد.[۴۳]
ازدواج یا دوشیزگی
دربارهٔ اینکه مریم پس از تولد عیسی، با یوسف نجار که از او به عنوان نامزد مریم یاد شده، ازدواج کرده است یا برای همیشه باکره مانده، میان فرقه‌های مسیحی اختلاف است و به دنبال آن در اینکه آیا غیر از عیسی، فرزندان دیگری داشته نیز اختلاف وجود دارد. در انجیل‌های لوقا[۴۴] و مَتّی[۴۵] مطلبی در مورد برادران و خواهران حضرت عیسی وجود دارد. حتی در انجیل مرقس[۴۶] نام برادران ذکر شده و به خواهران نیز اشاره شده است. با این حال بخشی از مسیحیان این مطالب را مردود دانستند و کلیسا نیز از قرن پنجم میلادی به بعد، رأی به باکره‌بودن دائمی حضرت مریم داد و اعلام کرد مریم هرگز با یوسف ازدواج نکرده است.[۴۷] از نگاه کلیساهای کاتولیک و ارتدوکس، مراد کتاب مقدس از برادران و خواهران، اقوام نزدیک و خویشان حضرت عیسی هستند.[۴۸]
برخی گفته‌اند از نگاه منابع اسلامی، به دلیل آنکه مریم وقف خدمت در معبد شده بود و جز برای کارهای ضروری، از جمله وضع حمل عیسی، از معبد خارج نمی‌شد، داستان ازداوجش واقعیت ندارد.[۴۹]
وفات یا صعود به آسمان
در میان مسیحیان باور به صعود جسمانی مریم همواره مطرح بوده و به مرور زمان به باوری عمومی تبدیل گردید و در قرن بیستم جزو باورهای ضروری کلیسای کاتولیک شمرده شد.[۵۰] در کلیسای ارتدوکس نیز این آموزه پذیرفته شد؛ ولی در کلیساهای پروتستان، این باور جایگاهی ندارد.[۵۱]
در برخی از منابع مسیحی، وفات مریم حدود سال ۳۵ میلادی دانسته شده[۵۲] و عمر او را ۵۱ سال گفته‌اند.[۵۳] محل دفن وی مشخص نیست.
از روایتی در کتاب کافی چنین برمی‌آید که مریم قبل از عروج عیسی(ع) از دنیا رفته و خود عیسی او را غسل داده است.[۵۴]
مریم در آثار هنری
- فیلم سینمایی مریم مقدس: این فیلم به کارگردانی «شهریار بحرانی» محصول سال ۱۳۷۹ است. در این مجموعه که از تولد مریم تا تولد عیسی مسیح به تصویر درآمده، به زندگی مریم و رابطه‌اش با حضرت زکریا پرداخته شده است. در این فیلم بیش از ۹۰ بازیگر به ایفای نقش پرداختند. نقش حضرت مریم را «شبنم قلی خانی» برعهده داشت.[۵۵] بعدها عوامل این فیلم نسخه تلویزیونی آن را هم در یازده قسمت تولید کردند که در این مجموعه تلویزیونی همزمان موقعیت دینی و اجتماعی یهودیان همراه با زندگی مریم مبنا قرار گرفته بود.[۵۶]
- مریم در اشعار فارسی: در بسیاری از اشعار فارسی به ماجرای اعجازآمیز بارداری حضرت مریم و همچنین پاکدامنی او پرداخته شده است. در دفتر سوم از مثنوی معنوی ماجرای «پیدا شدن روح القدس به صورت آدمی بر مریم…» به نظم درآمده است. در «دیوان شمس» نیز بارها به حضرت مریم اشاره شده است از جمله:
شاعرانی همچون نظامی، عطار، سنایی و دیگر شاعران پارسی‌سرا نیز نام حضرت مریم را در اشعار خود آورده‌اند.[۵۷]
پانویس
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۴۲.
- ↑ سوره تحریم، آیه ۱۲.
- ↑ سوره آل عمران، آیات ۴۲–۴۵.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۴۵.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۳۷.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفة، ج۲، ص۷۴۰؛ عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۲۳.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۲۲؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۷۸.
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۱۸۸؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.
- ↑ - K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.442
- ↑ مونتگمری وات، ویلیام، برخورد آرای مسلمانان و مسیحیان، ترجمه محمدحسین آریا، ص۳۹
- ↑ لین، تونی، تاریخ تفکر مسیحی، ترجمه روبرت آسریان، ص۲۷۷
- ↑ سوره مائده، ۱۱۶
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۱۳۶–۱۳۷.
- ↑ K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.442
- ↑ مولند، اینار، جهان مسیحیت، ترجمه محمد باقر انصاری و مسیح مهاجری، ص۵۳
- ↑ - K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.441
- ↑ The Protevangelium Of James-The gospel Of Pseudo-Matthew
- ↑ سوره آل عمران، ۳۵
- ↑ مجلسی، بحار الأنوار، (۱۴۰۳ق)، ج۱۴، ص۲۰۲
- ↑ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۶
- ↑ مقدسی، البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۱۹
- ↑ تاریخ طبری، (۱۳۸۷ق)، ج۱، ص۵۸۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، (دار الفکر)، ج۲، ص۵۶
- ↑ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، الناشر: مؤسسة البعثة، ج۵، ص۹.
- ↑ - K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.444
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویة، (دار المعرفة)، ج۱، ص۳۳۷
- ↑ تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۱۶۸
- ↑ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸؛ مجلسی، بحار الأنوار، (۱۴۰۳ق)، ج۱۴، ص۲۰۲.
- ↑ آل عمران، ۴۴
- ↑ مقدسی، البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۱۹
- ↑ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸
- ↑ جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۲۵.
- ↑ سوره آل‌عمران، ایه۴۵.
- ↑ سوره آل‌عمران، آیه ۴۵.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۳.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۳.
- ↑ بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.
- ↑ سوره نساء، آیه ۱۵۶.
- ↑ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۹.
- ↑ سوره مریم، آیه ۳۰.
- ↑ جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۳.
- ↑ ۸، ۱۹–۲۰
- ↑ ۱۲، ۴۶–۴۷
- ↑ ۶، ۳
- ↑ Cross, F. L. (ed.), The Oxford dictionary of the Christian Church, p.1047
- ↑ میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، ص۶۷
- ↑ پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم
- ↑ Britannica Encyclopedia of World Religions, p.696
- ↑ مولند، اینار، جهان مسیحیت، ترجمه محمد باقر انصاری و مسیح مهاجری، ص۱۸۰
- ↑ - K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.441
- ↑ ابن‌عبری، تاریخ مختصر الدول، ص۶۶.
- ↑ کلینی، الکافی، (۱۳۶۲ش)، ج۱، ص۴۵۹
- ↑ سوره سینما
- ↑ جام جم،مروری بر سریال تلویزیونی مریم مقدس، بازدید،۱۳۸۰/۱۱/۹
- ↑ گنجور
یادداشت
- ↑ فَتَقَبَّلَهَا رَ‌بُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکفَّلَهَا زَکرِ‌یا ۖ کلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکرِ‌یا الْمِحْرَ‌ابَ وَجَدَ عِندَهَا رِ‌زْقًا ۖ قَالَ یا مَرْ‌یمُ أَنَّیٰ لَک هٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ یرْ‌زُقُ مَن یشَاءُ بِغَیرِ حِسَابٍ. (سوره آل‌عمران، آیه۳۷)
- ↑ در آیه ۱۱۶ سوره مائده به این نکته اشاره شده که گروهی از مسیحیان به الوهیت عیسی(ع) و مریم(س) معتقدند. آیت‌الله مکارم شیرازی این آیه را به شرک عبادی گروهی از مسیحیان نسبت به عیسی(ع) و مریم(س) تفسیر می‌کند.[۱۳]
- ↑ وکانت حنة أم مریم لا تحبل، فنذرت للَّه إن حملت لتجعلن ولدها حبیسا ببیت المقدس علی خدمته علی عاداتهم فی نذر مثله
منابع
- قرآن کریم
- انجیل‌های لوقا و مرقس و متی
- آلوسی، محمود بن عبدالله، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، تحقیق علی عبدالباری عطیه، بیروت، دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علی بیضون، ۱۴۱۵ق.
- ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دار الفکر، بی‌تا.
- ابن‌عبد البر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق.
- ابن‌عبری، غریغوریوس بن هارون، تاریخ مختصر الدول، تحقیق انطون صالحانی یسوعی، بیروت، دارالشرق، چاپ سوم، ۱۹۹۲م.
- ابن‌هشام، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویة، بیروت، دار المعرفة.
- طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه الاعلمی، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.
- عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، تحقیق: سید هاشم رسولی محلاتی، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، قم، دار الکتاب، ۱۴۰۴ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب اسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش.
- لین، تونی، تاریخ تفکر مسیحی، ترجمه روبرت آسریان، انتشارات فرزان، ۱۳۸۰ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا.
- مولند، اینار، جهان مسیحیت، ترجمه محمدباقر انصاری و مسیح مهاجری، تهران، امیر کبیر، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش.
- مونتگمری وات، ویلیام، برخورد آرای مسلمانان و مسیحیان، ترجمه محمدحسین آریا، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۳ش.
- میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، چاپ سوم، ۱۳۸۷ش.
- K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism Facts on File, New York, 2007
- Cross, F. L. (ed.), The Oxford dictionary of the Christian Church, Oxford, 1997, 3rd ed.
- Britannica Encyclopedia of World Religions, Encyclopedia Britannica INC, 2006
پیوند به بیرون
- الگو بودن حضرت مریم در قرآن و انجیل
- مریم مقدس - پژوهشگاه باقرالعلوم
- مقایسه جایگاه مریم در قرآن و انجیل