آیه ۷۹ سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۷۹ سوره اسراء''' توصیه‌ای است به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] که بخشی از شب<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۰۲.</ref> را بیدار شده و [[نماز شب]] بخواند<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۷۵.</ref> تا به [[مقام محمود]] برسد.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵.</ref> این آیه را به معنای وجوب نماز شب بر پیامبر اسلام دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref>

«[[تهجد|تَهَجَّدْ]]» به بیدار شدن از خواب<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج‏۱۳، ص۱۷۵.</ref> یا ترک خواب برای نماز<ref>طبرسی،  

تفسير جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۳۴۱.</ref> معنا شده است. بیشتر مفسران<ref>شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجي، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۸۴۰.</ref> ضمیر «به» در «فَتَهَجَّدْ بِهِ» را به [[قرآن]] در آیه قبل، برگشت داده‌اند که بنابر شواهد متعدد مقصود از آن نماز شب دانسته‌ شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref> برخی ضمیر «به» را به «اللیل: شب» برگشت داده‌اند که تأکید برای عبارت «من اللیل» بوده و چنین معنا می‌شود که بخشی از شب را بیدار باش.<ref name=":0">شریف لاهیجی، تفسير شريف لاهيجي، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۸۴۰.</ref>  

تعبیر «نافِلَةً» به معنای زیاده<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج‏۱۳، ص۱۷۵.</ref> به معنای این است که علاوه بر [[نمازهای واجب]]<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج‏۶، ص۶۷۰.</ref> این، یک برنامه اضافى است براى تو که بسیاری این تعبیر را دليل بر این دانسته‌‏اند كه نماز شب بر پيامبر(ص) [[واجب]] بوده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref>

در انتهای آیه فائده خواندن نماز شب را رسیدن به مقام محمود بر می‌شمارد.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵</ref> بنابر [[حدیث|روايات اسلامى]]<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۵.</ref> و [[اجماع|اجماع مفسران]]<ref>دخیل، الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ۱۴۲۲ق، ص۳۸۰.</ref> مقام محمود به عنوان مقام شفاعت برای پیامبر تفسير شده است. برخی مفسران مقام محمود را مکانی در [[بهشت]] دانسته‌اند که مردم آنجا ستایش می‌کنند.<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۰۲.</ref> همچنین اگر خطاب برای همه انسان‌ها باشد، مقام محمود برای آن‌ها رسیدن به درجات کمال است.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵.</ref>

* حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دار العلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.

* طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: بلاغی‏، محمد جواد، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.

* مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، دار محبی الحسین، تهران، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.

* مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.