آیه ۷۹ سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۷۹ سوره اسراء''' توصیه‌ای است به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] که بخشی از شب<ref>حسینی شیرازی، | '''آیه ۷۹ سوره اسراء''' توصیه‌ای است به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] که بخشی از شب<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۰۲.</ref> را بیدار شده و [[نماز شب]] بخواند<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۷۵.</ref> تا به [[مقام محمود]] برسد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵.</ref> این آیه را به‌معنای [[واجب|وجوب]] نماز شب بر پیامبر اسلام دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref> | ||
«[[تهجد|تَهَجَّدْ]]» به بیدار شدن از خواب<ref>طباطبائی، | «[[تهجد|تَهَجَّدْ]]» به بیدار شدن از خواب<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۷۵.</ref> یا ترک خواب برای نماز<ref>طبرسی، | ||
تفسیر جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۳۴۱.</ref> معنا شده است. بیشتر مفسران<ref>شریف لاهیجی، تفسیر شریف لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۸۴۰.</ref> ضمیر «به» در «فَتَهَجَّدْ بِهِ» را به [[قرآن]] در آیه قبل، برگشت داده‌اند که بنابر شواهد متعدد مقصود از آن نماز شب دانسته شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref> برخی ضمیر «به» را به «اللیل: شب» برگشت داده‌اند که تأکید برای عبارت «من اللیل» بوده و چنین معنا می‌شود که بخشی از شب را بیدار باش.<ref name=":0">شریف لاهیجی، تفسیر شریف لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۸۴۰.</ref> | |||
تعبیر «نافِلَةً» | تعبیر «نافِلَةً» به‌معنای زیاده<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۷۵.</ref> به معنای این است که علاوه بر [[نمازهای واجب]]<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۰.</ref> این، یک برنامه اضافی است برای تو که بسیاری این تعبیر را دلیل بر این دانسته‌اند که نماز شب بر پیامبر(ص) [[واجب]] بوده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref> | ||
در انتهای | در انتهای آیه، فائده خواندن نماز شب را رسیدن به مقام محمود برمی‌شمارد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵</ref> بنابر [[حدیث|روایات اسلامی]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۵.</ref> و [[اجماع|اجماع مفسران]]<ref>دخیل، الوجیز، ۱۴۲۲ق، ص۳۸۰.</ref> مقام محمود به‌عنوان مقام [[شفاعت]] برای پیامبر تفسیر شده است. برخی مفسران، مقام محمود را مکانی در [[بهشت]] دانسته‌اند که مردم آنجا ستایش می‌کنند.<ref>حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۰۲.</ref> همچنین اگر خطاب برای همه انسان‌ها باشد، مقام محمود برای آن‌ها رسیدن به درجات کمال است.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵.</ref> | ||
{{گفت و گو|{{قرآن جدید|اسراء|۷۹}}|{{قرآن جدید|اسراء|۷۹|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | {{گفت و گو|{{قرآن جدید|اسراء|۷۹}}|{{قرآن جدید|اسراء|۷۹|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | ||
| تراز = وسط | | تراز = وسط | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، | * حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دار العلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق. | ||
* دخیل، علی بن محمد علی، الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۲۲ق. | * دخیل، علی بن محمد علی، الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۲۲ق. | ||
* شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: میر جلال‌الدین حسینی ارموی (محدث)، تهران، دفتر نشر داد، چاپ اول، ۱۳۷۳ش. | * شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: میر جلال‌الدین حسینی ارموی (محدث)، تهران، دفتر نشر داد، چاپ اول، ۱۳۷۳ش. | ||
* طباطبائی، سید محمد | * طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: بلاغی، محمد جواد، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | ||
* مدرسی، سید محمد تقی، من هدی | * مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، دار محبی الحسین، تهران، چاپ اول، ۱۴۱۹ق. | ||
* مغنیه، محمد جواد، تفسیر | * مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{پیامبر اسلام}} | {{پیامبر اسلام}} | ||
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | [[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۰
 قطعه خوشنویسی آیه ۷۹ سوره اسراء | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| واقع در سوره | اسراء |
| شماره آیه | ۷۹ |
| جزء | ۱۵ |
| اطلاعات محتوایی | |
| موضوع | اخلاقی |
| درباره | توصیه به نماز شب |
آیه ۷۹ سوره اسراء توصیه‌ای است به پیامبر اسلام که بخشی از شب[۱] را بیدار شده و نماز شب بخواند[۲] تا به مقام محمود برسد.[۳] این آیه را به‌معنای وجوب نماز شب بر پیامبر اسلام دانسته‌اند.[۴]
«تَهَجَّدْ» به بیدار شدن از خواب[۵] یا ترک خواب برای نماز[۶] معنا شده است. بیشتر مفسران[۷] ضمیر «به» در «فَتَهَجَّدْ بِهِ» را به قرآن در آیه قبل، برگشت داده‌اند که بنابر شواهد متعدد مقصود از آن نماز شب دانسته شده است.[۸] برخی ضمیر «به» را به «اللیل: شب» برگشت داده‌اند که تأکید برای عبارت «من اللیل» بوده و چنین معنا می‌شود که بخشی از شب را بیدار باش.[۹]
تعبیر «نافِلَةً» به‌معنای زیاده[۱۰] به معنای این است که علاوه بر نمازهای واجب[۱۱] این، یک برنامه اضافی است برای تو که بسیاری این تعبیر را دلیل بر این دانسته‌اند که نماز شب بر پیامبر(ص) واجب بوده است.[۱۲]
در انتهای آیه، فائده خواندن نماز شب را رسیدن به مقام محمود برمی‌شمارد.[۱۳] بنابر روایات اسلامی[۱۴] و اجماع مفسران[۱۵] مقام محمود به‌عنوان مقام شفاعت برای پیامبر تفسیر شده است. برخی مفسران، مقام محمود را مکانی در بهشت دانسته‌اند که مردم آنجا ستایش می‌کنند.[۱۶] همچنین اگر خطاب برای همه انسان‌ها باشد، مقام محمود برای آن‌ها رسیدن به درجات کمال است.[۱۷]
﴿وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا ٧٩﴾ [اسراء:79]
﴿و پاسی از شب را زنده بدار تا برای تو [به منزله] نافله‌ای باشد امید که پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند ٧٩﴾
پانویس
- ↑ حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۰۲.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۷۵.
- ↑ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.
- ↑ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۷۵.
- ↑ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۳۴۱.
- ↑ شریف لاهیجی، تفسیر شریف لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۸۴۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.
- ↑ شریف لاهیجی، تفسیر شریف لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۸۴۰.
- ↑ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۱۷۵.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۴.
- ↑ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۵.
- ↑ دخیل، الوجیز، ۱۴۲۲ق، ص۳۸۰.
- ↑ حسینی شیرازی، تبیین القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۳۰۲.
- ↑ مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۲۸۵.
منابع
- حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دار العلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.
- دخیل، علی بن محمد علی، الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۲۲ق.
- شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: میر جلال‌الدین حسینی ارموی (محدث)، تهران، دفتر نشر داد، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
- طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: بلاغی، محمد جواد، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، دار محبی الحسین، تهران، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
