حرملة بن کاهل اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}' برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
{{پاک کن}} | {{پاک کن}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{ | {{پانوشت}} | ||
== یادداشت == | |||
{{یادداشت‌ها}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۲
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| محل زندگی | کوفه |
| نسب/قبیله | بنی اسد |
| درگذشت | در قیام مختار • کوفه |
| نحوه درگذشت | دست و پایش قطع کردند. سپس او را در آتش سوزاندند. |
| نقش در واقعه کربلا | |
| اقدامات | قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن • همکاری در شهادت عباس بن علی(ع) • حامل سر حضرت عباس به کوفه |
| نقش‌های برجسته | از تیراندازان سپاه عمر بن سعد |
حَرمَلَة بن کاهِل اَسدی، از چهره‌های منفور واقعه کربلا نزد شیعیان و از تیراندازان سپاه عمر بن سعد در روز عاشورا و قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن بود و در شهادت عباس بن علی(ع) نیز نقش داشت. حرمله پس از قیام مختار، به دستور مختار کشته شد.
زندگی
حرمله از قبیله بنی اسد بود. منابع تاریخی درباره تولد و زندگی او پیش از واقعه عاشورا چیزی بیان نکرده‌اند. در برخی منابع نام او حرملة بن کاهن ثبت شده است.[۱] او در قیام مختار کشته شد.[۲]
روز عاشورا
حرمله، روز عاشورا از تیراندازان سپاه عمر بن سعد بود. او با تیری عبدالله بن حسین، طفل شیرخوار امام حسین(ع) را در دامان پدرش به شهادت رساند.[۳] همچنین قاتل عبدالله بن حسن نیز معرفی شده[۴] و در شهادت عباس بن علی(ع) نیز نقش داشت[۵] و حامل سر ایشان به کوفه بود.[۶] ابن اثیر از وی به عنوان قاتل ابوبکر بن حسن نیز یاد کرده است.[۷]
در نگاه شیعیان
حرمله در زیارت ناحیه لعن شده است.[۸] به گفته منهال بن عمرو در سفری که به حج داشت و در مدینه با امام سجاد(ع) دیدار کرد. آن حضرت ضمن پرسش از وقایع قیام مختار و کشتن قاتلان کربلا از وضع حرمله نیز پرسید، هنگامی که از زنده بودن حرمله باخبر شد، فرمود:
- «خداوندا، حرارت آتش و آهن را به او بچشان![۹]
بِشر بن غالب اسدی نیز در دیداری که با امام سجاد(ع) داشته است. از نفرین آن حضرت درباره حرمله یاد کرده است.[۱۰]
چگونگی مرگ
حرمله در قیام مختار، دستگیر شد. به فرمان مختار بن ابوعبید ثقفی، دست و پای او را قطع کردند. سپس او را در آتش سوزاندند. منهال بن عمرو هنگامی که از سفر حج به کوفه برگشت و صحنه مرگ حرمله را از نزدیک مشاهده کرد، ماجرای ملاقاتش با امام سجاد (ع) و نفرین آن حضرت در حق حرمله را برای مختار تعریف کرد. مختار، از این که دعای امام سجاد (ع) به دست او تحقق یافته است، سجده شکر به جای آورد.[۱۱]
در اشعار
در اشعار نیز بارها نام حرمله به عنوان قاتل عبدالله بن حسین و عبدالله بن حسن آمده است:
الگو:شعر2 الگو:شعر2 خطای لوآ در mw.text.lua در خط 25: bad argument #1 to 'match' (string expected, got nil). الگو:بالگو:پایان شعر
پانویس
- ↑ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۶۸؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۹۲.
- ↑ ابن نما حلی، ذوب النضار، ۱۴۱۶ق، ص۱۲۱.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۰۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۵، ص۶۵، ج۹۸، ص۲۶۹.
- ↑ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۹۳؛ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۶۸.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۰۱.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۲۵۶.
- ↑ ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۹۲.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۵، ص۶۵.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۱۱۲؛ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۳۸-۲۳۹؛ ابن نما حلی، ذوب النضار، ۱۴۱۶ق، ص۱۲۱.
- ↑ ری‌شهری، دانشنامه امام حسین، ۱۳۸۸ش، ج۹، ص۲۳۶ به نقل از شجری، امالی، ج۱، ص۱۸۸؛ ابن نما حلی، ذوب النضار، ۱۴۱۶ق، ص۱۲۱.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۱۱۲؛ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۳۸-۲۳۹.
یادداشت
منابع
- ابن اثیر، علی بن ابی کرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
- ابن نما حلی، جعفر بن محمد، ذوب النضار فی شرح الثار، قم، مؤسسه نشر اسلامی، ۱۴۱۶ق.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة، تبریز، مکتبة بنی هاشمی، ۱۳۸۱ق.
- اصفهانی، (ابوالفرج) علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، تحقیق: سیداحمد صقر، بیروت، دارالمعرفة، بی‌تا.
- بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من انساب الأشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
- ری شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (ع)، مترجم: محمد مرادی، قم، دارالحدیث، ۱۴۳۰ق/۱۳۸۸ش.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- طوسی، محمد بن حسن، الأمالی، قم، انتشارات دارالثقافة، ۱۴۱۴ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۴ق.