کاربر:S.h.fatemi/صفحه تمرین
| از فقیهان شیراز و مشروطه‌خواه | |
 محمدباقر اصطهباناتی | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| لقب | شهید رابع |
| تاریخ تولد | نامعلوم |
| محل دفن | باغ حافظیه شیراز |
| تاریخ شهادت | ۱۳۲۶ق |
| محل شهادت | شیراز |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | ملاعلی کنی، میرزای شیرازی، میرزا هاشم چهارسوقی |
| محل تحصیل | شیراز، اصفهان، تهران، سامرا |
| اجازه روایت از | محمدباقر بن محمدتقی تهرانی، میرزا هاشم چهارسوقی |
| تألیفات | احکام المدین، حدوث العالم و ... |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | حمایت از مشروطیت |
محمدباقر اصطهباناتی (درگذشت: ۱۳۲۶ق) از عالمان شیعه بود که در جریان مشروطه به دلیل طرف‌داری از مشروطه‌خواهان، در شیراز به شهادت رسید و به شهید رابع شهرت یافت.
زندگی‌نامه
محمدباقر بن عبدالمحسن اصطهباناتی شیرازی دروس دینی را در شیراز آغاز کرد[۱] و جهت ادامه تحصیل به اصفهان رفت.[۲] همچنین در تهران نزد ملا علی کنی دانش آموخت.[۳] سپس به شیراز بازگشت و به تدریس مشغول شد اما به دلیل اختلاف با حاکم شیراز[۴] سال ۱۳۰۳ق[۵] به عراق رفت. پس از مدتی توقف در نجف،[۶] برای شرکت در درس میرزای شیرازی راهی سامرا شد.[۷] با وفات میرزای شیرازی (درگذشت: ۱۳۱۲ق) به تدریس فلسفه، فقه و اصول در نجف مشغول شد.[۸] حدود سال ۱۳۱۹ق[۹] با بازگشت به شیراز مردم استقبال گرم از او کردند.[۱۰] کار او به گونه‌ای بالا گرفت که تا پایان حیاتش ریاست دینی و دنیایی مردم را بر عهده داشت.[۱۱]
او موفق به کسب این اجازات از این عالمان شد: محمدباقر بن محمدتقی تهرانی در سال ۱۳۰۱ق،[۱۲] میرزا محمدهاشم بن زین‌العابدین چهارسوقی در سال ۱۳۰۰ق،[۱۳]
استادان
- عبدالحمید بن عبدالوهاب فراهانی حائری[۱۴]
- محمدباقر بن محمدتقی تهرانی اصفهانی[۱۵]
- میرزا هاشم چهارسوقی[۱۶]
- ملاعلی کنی[۱۷]
- میرزای شیرازی[۱۸]
آثار
محمدباقر اصطهباناتی آثار متعدد نگاشت:
- احکام المدین[۱۹] یا احکام الدَین[۲۰][یادداشت ۱]
- حدوث العالم[۲۱]
- کفایة الاسلام (رساله عملیه)[۲۲]
- رسالة فی بعض فروع البیع الخیاری[۲۳]
شهادت
اصطهباناتی در قضیه مشروطه، جزء مشروطه‌خواهان بود. به همین جهت در حسینیه‌ای در شیراز او را به ضرب گلوله کشتند[۲۴] و جنازه‌اش را در باغ حافظیه شیراز به خاک سپردند.[۲۵] او از همان ابتدا به او لقب «شهید رابع» دادند.[۲۶] سال شهادت او را ۱۳۲۶ق[۲۷][یادداشت ۲] و ۱۳۲۷ق[۲۸] و ۱۳۲۸ق[۲۹] گفته‌اند.
پانویس
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۲.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۲؛ مؤسسۀ امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۴، بخش دوم، ص۶۱۲.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۲؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۳، ص۱۲۰.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ امینی، شهداء الفضیلة، ص۳۶۱.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۲؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۳.
- ↑ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۶۱.
- ↑ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۴، ص۸۲.
- ↑ امینی، شهداء الفضیلة، ۱۴۰۳ق، ص۳۶۰؛ مؤسسۀ امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۴، بخش دوم، ص۶۱۲.
- ↑ دایرة المعارف تشیع، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۲۱۵.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ امینی، شهداء الفضیلة، ۱۴۰۳ق، ص۳۶۱؛ مع علماء النجف الاشرف، ۱۴۲۰ق، ج ۲، ص۱۰۱.
- ↑ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۳۰۱.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۳؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۳، ص۱۲۰.
- ↑ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۳.
- ↑ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۸۸.
- ↑ مؤسسۀ امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۱۴، بخش دوم، ص۶۱۳.
- ↑ آیت‌اللهی، ولایت فقیه زیربنای فکری مشروطه مشروعه، ۱۳۶۳ش، ص۶۲ - ۶۳.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ آیت‌اللهی، ولایت فقیه زیربنای فکری مشروطه مشروعه، ۱۳۶۳ش، ص۶۴.
- ↑ امینی، شهداء الفضیلة، ۱۴۰۳ق، ص۳۶۲؛ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۳؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۹، ص۱۸۷.
- ↑ دایرة المعارف تشیع، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۲۱۵.
- ↑ تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۵۸.
یادداشت
- ↑ محتوای کتاب چنانکه در الذریعة آمده در مورد بدهی است و در طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۳، ص۲۱۳ «احکام الدین و الفرض» نوشته شده که ظاهرا اشتباه است و صحیح آن «احکام الدَین و القرض» با قاف است.
- ↑ بیشتر کتاب‌ها ۱۳۲۶ق را ضبط کرده‌اند و ماده تاریخ درگذشت او «مغفور» است که مطابق ۱۳۲۶ است (تهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۹۳).
منابع
- آیت‌اللهی، سید محمدتقی، ولایت فقیه زیربنای فکری مشروطه مشروعه، تهران، امیرکبیر، چاپ دوم، ۱۳۶۳ش.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعة، تحقیق: سید حسن امین، بیروت، دار التعارف، اول، ۱۴۰۳ق.
- امینی، عبدالحسین، شهداء الفضیلة، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
- تهرانی، آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت، دارالاضواء، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق.
- تهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، لبنان، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۳۰ق.
- دایرة المعارف تشیع، ج۲، زیر نظر احمد صدر حاج سید جوادی و دیگران، تهران، سازمان دایرة المعارف تشیع، ۱۳۶۸ش.
- شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، ج۳، تهران، اسلامیه، ۱۳۵۲ش.
- غروی، محمد، مع علماء النجف الاشرف، بیروت، دارالثقلین، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
- مؤسسۀ امام صادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، زیر نظر جعفر سبحانی، قم، مؤسسۀ امام صادق(ع)، چاپ اوّل، ۱۴۱۸ق.