پرش به محتوا

حلالیت‌طلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Bashiri
imported>Bashiri
خط ۱: خط ۱:
'''حلالیت‌طلبی''' یا '''استحلال'''، یکی از [[احکام]] و [[آداب اسلامی|آداب]] اسلام است و به معنای حلالی طلبیدن و طلب عفو است و زمانی است که حقی از شخصی بر عهده دیگری باشد. در [[روایات]] اسلامی بر عدم‌تاخیر در حلالیت‌طلبی تاکید شده است. حلالیت طلبیدن در دو نوع مالی و غیر مالی جریان دارد. نوع اول مانند [[غصب]] و [[کم فروشی]]؛ و نوع دوم مانند [[غیبت]].
'''حلالیت‌طلبی''' یا '''استحلال'''، یکی از [[احکام]] و [[آداب اسلامی|آداب]] اسلام است و به معنای حلالی طلبیدن و طلب عفو است و زمانی است که حقی از شخصی بر عهده دیگری باشد. در [[روایات]] اسلامی بر عدم‌تاخیر در حلالیت‌طلبی تاکید شده است. حلالیت طلبیدن در دو نوع مالی و غیر مالی جریان دارد. نوع اول مانند [[غصب]] و [[کم فروشی]]؛ و نوع دوم مانند [[غیبت]].
== مفهوم شناسی==
== مفهوم شناسی==
حلالیت‌طلبی یا [[استحلال]]، به معنای حلالی طلبیدن<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه حلالی خواستن، ج۶، ص۹۱۷۵.</ref> و طلب حلالیت است.<ref>معین، لغتنامه،‌ ۱۳۸۶ش، ذیل واژه استحلال، ج۱، ص۱۳۷ .</ref> و زمانی است که حقی از شخصی بر عهده دیگری باشد.<ref> انصاری، الموسوعه الفقهية الميسرة، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۷۹.</ref> در قرآن حلالیت‌طلبی به معنای رهایی از قید و بند(حقی) است که بر عهده فرد است.<ref>کریمیان، عذرخواهی و حلالیت‌طلبی آداب و آثار آن، ص۶.</ref>
حلالیت‌طلبی یا [[استحلال]]، به معنای حلالی طلبیدن<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه حلالی خواستن، ج۶، ص۹۱۷۵.</ref> و طلب حلالیت است.<ref>معین، لغتنامه،‌ ۱۳۸۶ش، ذیل واژه استحلال، ج۱، ص۱۳۷ .</ref> و زمانی است که حقی از شخصی بر عهده دیگری باشد.<ref> انصاری، الموسوعه الفقهية الميسرة، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۷۹.</ref> در قرآن حلالیت‌طلبی به معنای رهایی از قید و بند(حقی) است که بر عهده فرد است.<ref>کریمیان، «عذرخواهی و حلالیت‌طلبی آداب و آثار آن»، ص۶.</ref>


== آثار ==
== آثار ==

نسخهٔ ‏۱۰ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۱۲

حلالیت‌طلبی یا استحلال، یکی از احکام و آداب اسلام است و به معنای حلالی طلبیدن و طلب عفو است و زمانی است که حقی از شخصی بر عهده دیگری باشد. در روایات اسلامی بر عدم‌تاخیر در حلالیت‌طلبی تاکید شده است. حلالیت طلبیدن در دو نوع مالی و غیر مالی جریان دارد. نوع اول مانند غصب و کم فروشی؛ و نوع دوم مانند غیبت.

مفهوم شناسی

حلالیت‌طلبی یا استحلال، به معنای حلالی طلبیدن[۱] و طلب حلالیت است.[۲] و زمانی است که حقی از شخصی بر عهده دیگری باشد.[۳] در قرآن حلالیت‌طلبی به معنای رهایی از قید و بند(حقی) است که بر عهده فرد است.[۴]

آثار

حلالیت طلبیدن یا انجام ندادن آن، آثار و نتایج بسیار مهمی در زندگی دارد.[۵] در روایات اسلامی بر عدم‌تاخیر در حلالیت‌طلبی تاکید شده است، چرا که اگر فرد خاطی در دنیا حلالیت نطلبد، خداوند در روز جزا از خوبی‌های او برداشته و به خوبی‌های مظلوم اضافه می‌کند و اگر هیچ عمل نیکی نداشته باشد، خداوند از گناهان مظلوم برداشته و به گناهان ظالم اضافه می‌نماید.[۶]

حکم شرعی

حلالیت طلبیدن به دو نوع مالی و غیر مالی تقسیم می‌شود. نوع اول مانند غصب و کم فروشی؛ و نوع دوم مانند غیبت.[۷] در نوع اول حلالیت طلبیدن واجب است.[۸] و در مورد دوم برخی آن را واجب و برخی آن را مباح دانسته‌اند.[۹] حلالیت طلبیدن در مواردی که مفسده‌ای(هر چیز زیان آور[۱۰]) در پی داشته باشد، برخی مکروه[۱۱] و برخی حرام[۱۲] دانسته‌اند.

شرایط

حلالیت طلبیدن از منظر قرآن کریم نیازمند شرایطی است که ذیلا به آن اشاره می‌شود: ۱.داشتن حسن نیت؛ ۲. حلالیت خواهی با خلوص و اخلاص؛ ۳.صبر تا پایان کسب رضایت؛ ۴.ترک عذرتراشی و بهانه‌جویی؛ ۵.پشیمانی قلبی؛ ۶.به موقع بودن حلالیت طلبی.[۱۳]

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • قرآن کریم.
  • امام خمینی، استفتائات، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۹۲ش.
  • انصاری، محمدعلی(خلیفه شوشتری)، الموسوعه الفقهية الميسرة، قم، موسسه فکر اسلامی، ۱۴۲۴ق.
  • حقی، اسماعیل، روح‌البیان، بیروت، دارالفکر، بی تا.
  • خویی، ابوالقاسم، منهاج الصالحین، قم، مدینه العلم، ۱۴۱۰ق.
  • دهخدا، علی اکبر و دیگران، لغتنامه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۷ش.
  • کریمیان، حسین، «عذرخواهی و حلالیت‌طلبی آداب و آثار آن»، روزنامه کیهان، تاریخ۱۳۹۵/۷/۱۰.
  • معین، محمد، لغتنامه، تهران، اَدِنا، چاپ چهارم،۱۳۸۶ش.
  • نجفی جواهری، شيخ محمد حسن، جواهر الكلام، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ هفتم،۱۹۸۱م.
  1. دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه حلالی خواستن، ج۶، ص۹۱۷۵.
  2. معین، لغتنامه،‌ ۱۳۸۶ش، ذیل واژه استحلال، ج۱، ص۱۳۷ .
  3. انصاری، الموسوعه الفقهية الميسرة، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۷۹.
  4. کریمیان، «عذرخواهی و حلالیت‌طلبی آداب و آثار آن»، ص۶.
  5. حقی، روح‌البیان، دارالفکر، ج۲، ص۱۶۷.
  6. حقی، روح‌البیان، دارالفکر، ج۲، ص۱۶۷.
  7. انصاری، الموسوعه الفقهية الميسرة، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۲۸۰.
  8. نجفی، جواهر الكلام، ۱۹۸۱م، ج۴۱، ص۱۱۲.
  9. امام خمینی،‌ استفتائات، ۱۳۹۲ش، ج۵،ص۵۹۵ ،مسئله ۶۷۶۹.
  10. دهخدا، لغتنامه، ج۱۴، ذیل واژه مفسده،۱۳۷۷ش، ص۲۱۲۶۹.
  11. امام خمینی،‌ استفتائات، ۱۳۹۲ش، ج۵،ص۵۹۵، مسئله ۶۷۷۰.
  12. خویی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۱.
  13. کریمیان، «عذرخواهی و حلالیت‌طلبی آداب و آثار آن»، ص۶.