پرش به محتوا

آتشکده آذرفرنبغ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
Hasanejraei (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح درجه‌بندی
Hasanejraei (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح درجه‌بندی
خط ۳۷: خط ۳۷:
  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد
  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد
  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->ندارد
  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد
  | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
  | تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۴۳

آتَشکَدهٔ فارس، یا آتَشگاهِ فَرَنبَغ یا آذَرفَرَنبَغ[۱] آتشکده‌ای در فارس که خاموش شدن آتش آن در شب میلاد حضرت محمد(ص) از ارهاصات دانسته شده است.[۲]

آتشکده پارس، یکی از سه آتشکده مشهور پیش از اسلام دانسته شده است.[۳] بر اساس روایات تاریخی، آتشکده‌های زرتشتی و از جمله آتشکده فارس تا قرن چهارم قمری در بسیاری از نقاط فارس دایر بوده‌اند؛[۴] با این حال به گفته باستان‌شناسان، امروزه بقایای قابل توجهی از آن بر جای نمانده است.[۵]این آتشکده در دهکده کاریان در اطراف شیراز قرار داشت.[۶]

بنابر روایات اسلامی، آتش آتشکده فارس در شب ولادت پیامبر(ص)، پس از هزار سال روشنایی خاموش شد.[۷]

خاموش شدن آتش در آتشکده فارس پس از هزار سال روشن بودن، یکی از رخدادهای شب ولادت پیامبر اسلام[۸] و از ارهاصات و هشدارهایی دانسته شده که همراه با ولادت پیامبران رخ داده است.[۹] لرزیدن طاق کسری و سقوط ۱۴ کنگره آن، و همچنین خشکیدن دریاچه ساوه، برخی دیگر از این رخدادهاست.[۱۰]

جستارهای وابسته

پانویس‌ها

  1. دست‌غیب، حافظ‌شناخت، نشر علم، ص۳۵و۳۶؛ معین، مجموعه مقالات دکتر معین، ۱۳۶۴ش، ص۳۲۲.
  2. رسولی محلاتی، درسهایی از تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۴۵و۱۴۶.
  3. اشرف‌زاده، راز خلوتیان، ۱۳۷۹ش، ص۲۴۲؛ مصطفوی، اقلیم پارس، ۱۳۷۵ش، ص۹۲.
  4. شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۸۳۱.
  5. مصطفوی، اقلیم پارس، ۱۳۷۵ش، ص۹۲.
  6. دست‌غیب، حافظ‌شناخت، نشر علم، ص۳۵و۳۶.
  7. بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۶و۱۲۷؛ ابن کثیر، البداية والنهاية، دار الفکر، ج۲، ص۲۶۸.
  8. بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۶و۱۲۷؛ ابن کثیر، البداية والنهاية، دار الفکر، ج۲، ص۲۶۸.
  9. رسولی محلاتی، درسهایی از تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۴۵و۱۴۶.
  10. بیهقی، دلائل النبوة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۶و۱۲۷؛ ابن کثیر، البداية والنهاية، دار الفکر، ج۲، ص۲۶۸.

منابع

  • ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البداية والنهاية، تحقیق خلیل شحادة، بیروت، دار الفکر، بی‌تا.
  • اشرف‌زاده، رضا، راز خلوتیان: شرح گزیده غزلیات حافظ شیرازی، مشهد، کلهر، ۱۳۷۹ش.
  • بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوة ومعرفة أحوال صاحب الشریعة، تحقیق و تعلیقه عبدالمعطی قلعجی، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
  • دست‌غیب، عبدالعلی، حافظ‌شناخت، بی‌جا، نشر علم، چاپ اول، بی‌تا.
  • رسولی محلاتی، سید هاشم، درسهایی از تاریخ تحلیلی اسلام، ج۱، قم، پاسدار اسلام، ۱۳۷۱ش.
  • شاردن، ژان، سفرنامه شاردن، ترجمه اقبال یغمایی، تهران، توس، ۱۳۷۲-۱۳۷۵ش.
  • مصطفوی، سید محمدتقی، اقلیم پارس، تهران، انجمن آثار ملی و نشر اشاره، ۱۳۷۵ش.
  • معین، محمد، مجموعه مقالات دکتر محمد معین، به کوشش مهدخت معین، تهران، موسسه انتشارات معین، ۱۳۶۴ش.