سِنْدی بْن شاهِکْ زندانبان امام کاظم(ع) و از چهره‌های شناخته‌شده در دوران حکومت خلفای عباسی است. وی در زندان با امام هفتم شیعیان، سخت و خشن رفتار می‌کرد. سندی بن شاهک با مأموریتی که از جانب هارون الرشید بر عهده داشت، امام کاظم(ع) را به شهادت رساند.
 تصویری از بقایای زندان سندی بن شاهک در بغداد | |
| شناسنامه | |
|---|---|
| لقب | قاتل امام موسی کاظم علیه‌السلام |
| شهر درگذشت | بغداد |
| دین | یهودی |
| اطلاعات سیاسی | |
| مناصب | زندانبان امام موسی کاظم علیه‌السلام |
زندگی‌نامه
از تاریخ تولد سندی بن شاهک، اطلاعاتی در تاریخ نیست. درباره او گفته شده که سِنْدی از اساس، مسلمان نبوده و یهودی بوده و در زندانِ او، بر امام کاظم(ع) خیلی سخت می‌گذشته است.[۱][۲] درباره او نقل شده که بی‌رحم و شریر و از تمام ارزش‌های اخلاقی به‌دور بود و برخوردهای سخت‌گیرانه و خشونت‌بار با امام هفتم داشت، از وی روی برمی‌گرداند، در موقع خوردن و آشامیدن او را آزار می‌داد و غل و زنجیر می‌کرد.[۳]
قاتل امام کاظم(ع)
سِنْدی مأموریت قتل امام کاظم(ع) را بر عهده داشت.[۴] نقل شده که او به دستور هارون الرشید و تحریک یحیی بن خالد برمکی امام را مسموم کرد. او آن امام را به‌وسیله خرمای زهرآلود مسموم کرد و موسی بن جعفر(ع) پس از آن که دو روز با حالت مرض و ناراحتی به‌سر برد، در روز سوم از دنیا رفت.[۵]
سندی بن شاهک پس از شهادت امام، ترفندی به کار برد تا وانمود کند موسی بن جعفر(ع) به مرگ طبیعی از دنیا رفته است.[۶] او به غلامش دستور داد تا جامه را از بدن موسی بن جعفر(ع) کنار بزند. سندی بن شاهک به جماعتی که بر بالای جنازه امام جمع شده بودند، گفت: «بدن موسی بن جعفر(ع) را ببینید، آیا در بدن او آثاری از زخم و تازیانه می‌بینید؟» آن‌ها گفتند: «نه، چیزی نمی‌بینیم، جز اینکه او وفات یافته است».[۷]
مرگ
در نقلی آمده است در حالی که سندی بن شاهک و اجتماع مردم پس از شهادت امام کاظم(ع) بر روی پل بغداد بودند، ناگهان اسبش رم کرد و او را در آب افکند و سندی در آب غرق شد.[۸]
پانویس
- ↑ مطهری، سیری در ائمه اطهار، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۰.
- ↑ راوندی، جلوه‌های اعجاز معصومین علیهم‌السلام، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۳.
- ↑ شریف قرشی، پژوهشی دقیق در زندگانی امام رضا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۴۸.
- ↑ مسعودی، ترجمه اثبات الوصیة، ۱۳۶۲ش، ص۳۷۴.
- ↑ طبرسی، زندگانی چهارده معصوم، ۱۳۹۰ق، ص۴۲۱.
- ↑ قمی، الانوار البهیه، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۶.
- ↑ قمی، الانوار البهیه، ۱۳۸۰ش، ص۳۱۱.
- ↑ قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۵۴۱.
یادداشت
منابع
- قمی، عباس، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
- قمی، عباس، الأنوار البهیة(ترجمه)، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، قم، ناصر، ۱۳۸۰ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، اسلامیه، ۱۳۹۰ق.
- مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیة، ترجمه محمدجواد نجفی، تهران، اسلامیة، ۱۳۶۲ش.
- قرشی، باقر شریف، پژوهشی دقیق در زندگانی امام رضا علیه‌السلام، ترجمه سید محمد صالحی، تهران، اسلامیه، ۱۳۸۲ش.
- مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار علیهم السلام، تهران، صدرا، ۱۳۸۳ش.
- راوندی، قطب‌الدین، جلوه‌های اعجاز معصومین علیهم‌السلام / ترجمه غلامحسن محرمی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۸ش.