پرش به محتوا

سندی بن شاهک

مقاله قابل قبول
پیوند کم
رده ناقص
بدون جعبه اطلاعات
شناسه ناقص
از ویکی شیعه
سندی بن شاهک
تصویری از بقایای زندان سندی بن شاهک در بغداد
تصویری از بقایای زندان سندی بن شاهک در بغداد
شناسنامه
لقبقاتل امام موسی کاظم علیه‌السلام
شهر درگذشتبغداد
دینیهودی
اطلاعات سیاسی
مناصبزندانبان امام موسی کاظم علیه‌السلام


سِنْدی بْن شاهِکْ زندان‌بان امام کاظم(ع) و از چهره‌های شناخته‌شده در دوران حکومت خلفای عباسی است. وی در زندان با امام هفتم شیعیان، سخت و خشن رفتار می‌کرد. سندی بن شاهک با مأموریتی که از جانب هارون الرشید بر عهده داشت، امام کاظم(ع) را به شهادت رساند.

زندگی‌نامه

از تاریخ تولد سندی بن شاهک، اطلاعاتی در تاریخ نیست. درباره او گفته شده که سِنْدی از اساس، مسلمان نبوده و یهودی بوده و در زندانِ او، بر امام کاظم(ع) خیلی سخت می‌گذشته است.[۱][۲] درباره او نقل شده که بی‌رحم و شریر و از تمام ارزش‌های اخلاقی به‌دور بود و برخوردهای سخت‌گیرانه و خشونت‌بار با امام هفتم داشت، از وی روی برمی‌گرداند، در موقع خوردن و آشامیدن او را آزار می‌داد و غل و زنجیر می‌کرد.[۳]در پاره‌ای از کتب رجال نام شخصی بنام کشاجم از نوادگان سندی آورده شده است. خویی در معجم او را بنام «محمود بن الحسين بن السندي بن شاهك» یا همان ابوالفتح معروف به کشاجم و به عنوان شاعر، متکلم و منجم معرفی کرده است. [۴]

قاتل امام کاظم(ع)

پس از آنکه فضل بن ربیع و فضل بن یحیی از دستور هارون برای کشتن امام کاظم(ع) خودداری کردند هارون امام را به عباس بن محمد(مشهور به ابوالفضل هاشمی، برادر منصور و سفّاح و حاکم دمشق در دوره منصور) سپرد و به سندی هم دستور داد که به دستورات عباس بن محمد گوش فرابدهد. [۵] سِنْدی مأموریت قتل امام کاظم(ع) را بر عهده داشت.[۶] نقل شده که او به دستور هارون الرشید و تحریک یحیی بن خالد برمکی امام را مسموم کرد. او آن امام را به‌وسیله غذا یا خرمای زهرآلود مسموم کرد و موسی بن جعفر(ع) پس از آن که دو روز با حالت مرض و ناراحتی به‌سر برد، در روز سوم از دنیا رفت.[۷]

سندی بن شاهک پس از شهادت امام، ترفندی به کار برد تا وانمود کند موسی بن جعفر(ع) به مرگ طبیعی از دنیا رفته است.[۸] او به غلامش دستور داد تا جامه را از بدن موسی بن جعفر(ع) کنار بزند. سندی بن شاهک به جماعتی از فقها و سرشناسان بغداد که بر بالای جنازه امام جمع شده بودند، گفت: «بدن موسی بن جعفر(ع) را ببینید، آیا در بدن او آثاری از زخم و تازیانه و خفگی می‌بینید؟» آن‌ها گفتند: «نه، چیزی نمی‌بینیم، جز اینکه او به مرگ طبیعی وفات یافته است».[۹]

مرگ

در نقلی آمده است در حالی که سندی بن شاهک و اجتماع مردم پس از شهادت امام کاظم(ع) بر روی پل بغداد بودند، ناگهان اسبش رم کرد و او را در آب افکند و سندی در آب غرق شد.[۱۰]

پانویس

  1. مطهری، سیری در ائمه اطهار، ۱۳۸۳ش، ص۱۰۰.
  2. راوندی، جلوه‌های اعجاز معصومین علیهم‌السلام، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۳.
  3. شریف قرشی، پژوهشی دقیق در زندگانی امام رضا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۴۸.
  4. خوئی، المعجم، الناشر : مؤسسة الخوئي الإسلامية،ج۱۹، ص۹۷؛ ابن شهرآشوب، معالم العلماء، ۱۳۸۰ق، ۱۹۶۱م، ص۱۸۳.
  5. مفید، الارشاد،۱۴۱۳ق، ج۲، صص۲۴۰-۲۴۱.
  6. مسعودی، ترجمه اثبات الوصیة، ۱۳۶۲ش، ص۳۷۴.
  7. مفید، الارشاد،۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۲؛طبرسی، زندگانی چهارده معصوم، ۱۳۹۰ق، ص۴۲۱.
  8. قمی، الانوار البهیه، ۱۳۸۰ش، ص۳۰۶.
  9. مفید، الارشاد،۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۲؛قمی، الانوار البهیه، ۱۳۸۰ش، ص۳۱۱.
  10. قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۵۴۱.

منابع

  • قمی، عباس، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
  • قمی، عباس، الأنوار البهیة(ترجمه)، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، قم، ناصر، ۱۳۸۰ش.
  • طبرسی، فضل بن حسن، زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام، ترجمه عزیزالله عطاردی، تهران، اسلامیه، ۱۳۹۰ق.
  • مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیة، ترجمه محمدجواد نجفی، تهران، اسلامیة، ۱۳۶۲ش.
  • قرشی، باقر شریف، پژوهشی دقیق در زندگانی امام رضا علیه‌السلام، ترجمه سید محمد صالحی، تهران، اسلامیه، ۱۳۸۲ش.
  • مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار علیهم السلام، تهران، صدرا، ۱۳۸۳ش.
  • راوندی، قطب‌الدین، جلوه‌های اعجاز معصومین علیهم‌السلام / ترجمه غلامحسن محرمی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۸ش.