پرش به محتوا

آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
Rezashams (بحث | مشارکت‌ها)
Rezashams (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۱: خط ۳۱:
==مؤلف==
==مؤلف==
{{اصلی|محمد جواد بلاغی}}
{{اصلی|محمد جواد بلاغی}}
محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی ربعی، ([[سال ۱۲۸۲ هجری قمری|۱۲۸۲]]-[[سال ۱۳۵۲ هجری قمری|۱۳۵۲]]ق) از [[:رده:مفسران شیعه|مفسران]]، فقیهان و متکلمان شیعه قرن [[قرن ۱۴ هجری قمری|۱۴]] قمری. بلاغی نزد [[میرزا محمدتقی شیرازی]] و [[آخوند خراسانی]] شاگردی کرد و خود شاگردان بسیاری تربیت نمود.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ص47.</ref> از مهم‌ترین شاگردان او می‎‌توان به [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]، [[سید ابوالقاسم خوئی]]، [[سید محمدهادی میلانی]] و اشاره کرد.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ص47-48.</ref>
محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی ربعی، ([[سال ۱۲۸۲ هجری قمری|۱۲۸۲]]-[[سال ۱۳۵۲ هجری قمری|۱۳۵۲]]ق) [[:رده:مفسران شیعه|مفسر]]، [[مجتهد|فقیه]] و [[متکلم]] شیعه [[قرن ۱۴ هجری قمری|قرن ۱۴ قمری]]. بلاغی نزد [[میرزا محمدتقی شیرازی]] و [[آخوند خراسانی]] شاگردی کرد و خود شاگردان بسیاری تربیت نمود.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ص47.</ref> از مهم‌ترین شاگردان او می‎‌توان به [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]، [[سید ابوالقاسم خوئی]]، [[سید محمدهادی میلانی]] و اشاره کرد.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ص47-48.</ref>


بلاغی از علمای مجاهد [[عراق]] بود و در نهضت استقلال عراق شرکت کرد.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ص48.</ref> وی آثار بسیاری در موضوعات گوناگون نگاشت از جمله این آثار . از او اشعاری در ثنای [[اهل بیت]] به جامانده است. بلاغی به جهت پاسخ به شبهات بین ادیانی علاوه بر زبان عربی که زبان مادری او بود به زبان‌های فارسی، انگلیسی و عبری مسلط بود.<ref>روش‌شناسی علامه بلاغی در جزء نخست کتاب «الرحلة المدرسیّة و المدرسة السیّارة فی نهج الهدی، ص25.</ref> وی سرانجام در سال ۱۳۵۲ق درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] دفن شد.
بلاغی از علمای مجاهد [[عراق]] بود و در نهضت استقلال عراق شرکت کرد.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ص48.</ref> وی آثار بسیاری در موضوعات گوناگون نگاشت از جمله این آثار . از او اشعاری در ثنای [[اهل بیت]] به جامانده است. بلاغی به جهت پاسخ به شبهات بین ادیانی علاوه بر زبان عربی که زبان مادری او بود به زبان‌های فارسی، انگلیسی و عبری مسلط بود.<ref>روش‌شناسی علامه بلاغی در جزء نخست کتاب «الرحلة المدرسیّة و المدرسة السیّارة فی نهج الهدی، ص25.</ref> وی سرانجام در سال ۱۳۵۲ق درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] دفن شد.

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۰

آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن
اطلاعات کتاب
نویسندهمحمدجواد بن‎ حسن بلاغی نجفی
موضوعتفسیر قرآن تا آیه ۵۷ سوره نساء
سبکبرمبنای روایات
زبانعربی
مجموعه۱ جلد


آلاءُ الرَّحمن ‎فی ‎تَفْسیر الْقُرآن، تفسیر قرآن کریم به زبان عربی مشتمل بر تفسیر سوره‌های حمد، بقره، آل‌عمران و همچنین سوره نساء تا آیه ۵۷ است. نویسنده این تفسیر محمدجواد بلاغی (۱۲۸۲-۱۳۵۲ق)، مفسر، فقیه و متکلم امامی قرن ۱۴ هجری قمری است. به گفته سید محمدعلی ایازی جلد نخست این تفسیر در زمان حیات مولف در نجف در سال ۱۳۵۰ق به چاپرسید و جلد دوم آن به جهت مرگ مولف در اثناء تالیف به صورت ناقص در سال ۱۳۵۵ق چاپ شد.

مؤلف

محمد جواد بن حسن بلاغی نجفی ربعی، (۱۲۸۲-۱۳۵۲ق) مفسر، فقیه و متکلم شیعه قرن ۱۴ قمری. بلاغی نزد میرزا محمدتقی شیرازی و آخوند خراسانی شاگردی کرد و خود شاگردان بسیاری تربیت نمود.[۱] از مهم‌ترین شاگردان او می‎‌توان به سید شهاب الدین مرعشی نجفی، سید ابوالقاسم خوئی، سید محمدهادی میلانی و اشاره کرد.[۲]

بلاغی از علمای مجاهد عراق بود و در نهضت استقلال عراق شرکت کرد.[۳] وی آثار بسیاری در موضوعات گوناگون نگاشت از جمله این آثار . از او اشعاری در ثنای اهل بیت به جامانده است. بلاغی به جهت پاسخ به شبهات بین ادیانی علاوه بر زبان عربی که زبان مادری او بود به زبان‌های فارسی، انگلیسی و عبری مسلط بود.[۴] وی سرانجام در سال ۱۳۵۲ق درگذشت و در حرم امام علی(ع) دفن شد.

انگیزه و روش نگارش

به نقل از دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بلاغی در نامه‌‎ای به شاگرد خود، میرزا محمدعلی اردوبادی، انگیزه نگارش این تفسیر را کمبود برخی معارف شیعی در تفاسیر مهم شیعه و بیان نشدن مزایای قرآن نسبت به سایر کتب آسمانی در آنها می‌داند.[۵]

مؤلف آلاء الرحمن از بحث‌های خشک علمی، لغوی، منطقی، فلسفی و کلامی پرهیز کرده است، ولی گاهی، با بهره‌گیری از روش ترکیبی در زمینه‌‎های گوناگون، از فلسفه، لغت و روایات برای تبیین یک مفهوم استفاده کرده است.[۶] به گفته ایازی روش مفسر تحلیلی استدلالی و بااستفاده از روایات اهل بیت است.[۷]

ساختار کتاب و محتوا

تفسیر آلاء الرحمن به علت اینکه در سالهای اخر عمر بلاغی نگاشته شده است ناتمام مانده و صرفا شامل سه سوره فاتحه، بقره، آل عمران، ۵۷ آیه ابتدایی سوره نساء و آیه ۶ سوره مائده است. اولین چاپ این تفسیر به صورت دو جلد در یک مجلد، سال ۱۳۵۱ق در شهر صیدا کشور لبنان منتشر شده است.

  • جلد اول: شامل تفسیر سوره های حمد، بقره و آل‌عمران است. در ابتدای این جلد او با ذکر مقدمه‌ای که دارای چهار فصل و یک خاتمه است به بیان امور زیر پرداخته:
    1. فصل اول اعجاز و مانند ناپذیری قرآن: بلاغی معتقد است معجزه کاری است خارج از قدرت بشر و قوانین علمی و آموزشی که فرد آن را برای اثبات ادعای نبوت خود می‌آورد.[۸] او با ذکر برخی وجوه اعجازی قرآن ازجمله اعجاز تاریخی، اعجاز در استدلال و اعجاز در قانونگذاری عادلانه قرآن را متفاوت و برتر از سایر معجزات برمیشمارد.[۹]
    2. فصل دوم توحید مصاحف: بلاغی در این فصل به مسئله گردآوری و یکی‌کردن مصحف‌ها در زمان خلفای سه‌گانه اشاره میکند.[۱۰] او همچنین مسئله تحریف قرآن نسبت به زیادی یا نقصان را نمی‌پذیرد و قرآن کنونی را همان قرآن نازل شده بر پیامبر میداند. بلاغی کلام محدث نوری مبنی بر تحریف نقصانی قرآن را مردود و مستند به روایات ضعیف و غیرقابل اعتنا دانسته است.[۱۱]
    3. فصل سوم باعنوان قرائت قرآن: بلاغی در این فصل بابیان پیوستگی ماده و صورت قرآن، قرائت های مشهور را منافی با این مسئله نمی‌داند.[۱۲] او قرائتهای غیر مشهور قرآن را دارای اشکالاتی چون ضعف سند، تناقض با قرائات مشهور و خبر واحد غیر عادل بودن این قرائات است.[۱۳]
    4. فصل چهارم تفسیر قرآن: بلاغی این فصل را به گفتارهایی در مورد ویژگی‌های زبان عربی گذرانده است. او در دو گفتار نخست به تاثیر و نقش آشنایی کامل و تدبر در الفاظ قرآن در تفسیر پرداخته است. بلاغی می‌گوید با گسترش اسلام فهم زبان قرآن نیز مخلوط به کژتابی‌هایی شده است که لغت‌دانانی چون جوهری[۱۴] و ادیبانی چون زمخشری نیز در آن دچار لغزش هستند.[۱۵] او باور دارد در تفسیر تقلید از لغت‌دانان و ادیبان صحیح نیست و مفسر باید با ممارست در زبان عربی و تدبر، معنای مناسب مفردات و نقشها را دریابد.[۱۶] گفتار سوم او مربوط به تطبیق غلط مصادیق بر عناوین کلی قرآن است. او معتقد است باید یا به اجماع علما بر مصادیق منصوص تکیه کرد یا به اهل بیت(ع) که طبق روایات شیعه و سنی در حدیث ثقلین مورد ستایش واقع شده اند.[۱۷] بلاغی در گفتار چهارم معتقد است با توجه به قرآن جایگاه اصلی ادراک دل است نه مغز.[۱۸]
  • جلد دوم شامل تفسیر سوره نساء تا بخش کوچکی از آیه ۵۷ است. پایان جزء دوم، به تفسیر آیه ۶ سوره مائده اختصاص دارد. بلاغی در ذیل آیه ۴۳ سوره نساء که مباحث مربوط به تیمم را بیان کرده در پایان بحث نوشته است:«و للكلام في التيمم تتمة تأتي ان شاء الله في آية المائدة» باقی مانده مباحث در آیه ۶ سوره مائده گفته خواهد شد.[۱۹] به همین جهت وقتی در سوره نساء آیه ۵۷ (لَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ) به مناسبت روایتی از امام صادق(ع) درباره زنان بهشتی و پاک بودنشان از هر ناپاکی و حدث اکبر و حدث اصغر، تفسیر آیه ۵۷ سوره نساء را رها کرده [۲۰] و بحث تفسیری آیه ۶ سوره مائده را که قبلاً هم وعده‌اش را داده بود در چندین صفحه مطرح می‌کند.

پانویس

  1. انصاری قمی، نجوم امت، ص47.
  2. انصاری قمی، نجوم امت، ص47-48.
  3. انصاری قمی، نجوم امت، ص48.
  4. روش‌شناسی علامه بلاغی در جزء نخست کتاب «الرحلة المدرسیّة و المدرسة السیّارة فی نهج الهدی، ص25.
  5. دایرة المعارف بزرگ اسلامی، 1369ش، ج1، ص541.
  6. موسوی بجنوردی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، ص541.
  7. ایازی، تازه‌های نگارش و نشر،
  8. میرزا، آشنایی با آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ص183.
  9. میرزا، آشنایی با تفسیر آلاء الرحمن، ص184-194.
  10. میرزا، آشنایی با تفسیر آلاء الرحمن، ص194-196.
  11. میرزا، آشنایی با تفسیر آلاء الرحمن، ص196-204.
  12. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص230.
  13. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص230-234.
  14. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص235. رده‌ها
  15. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص240 و 239.
  16. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص234 و 239.
  17. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص242.
  18. میرزا، سیری در مقدمه تفسیر آلاء الرحمن، ص243.
  19. آلاء الرحمن، ج۲، ص۱۳۳.
  20. آلاءالرحمن، ج۲، ص۱۴۴.

منابع

  • بلاغی، محمدجواد، آلاء الرّحمن ‎فی ‎تفسیرالقرآن، قم، مکتبة ‎الوجدانی، جاهای مختلف.
  • شریعتی، محمدتقی، تفسیر نوین، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۵۸ش، صص۳۶، ۳۷ (مقدمه).
  • مشار، خانبابا، فهرست چاپی عربی، ص۵؛ معرفت، محمدهادی، التمهید ‎فی‎ علوم ‎القرآن، قم، مهر، ۱۳۹۶ق، ۱/ید.
  • واعظ خیابانی، علی، علماء معاصرین، به کوشش محمدباقر آقاخویی کلکته چی، تهران، مطبعه اسلامیه، ۱۳۶۶ق، صص۱۶۳-۱۶۴.

موسوی بجنوردی، کاظم، دایرة المعارف بزرگ اسلامی میرزا، علیرضا، آشنایی با آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، فصلنامه علوم و معارف قرآنی، شماره ۴، میرزا، علیرضا، سیری در مقدمه آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن مقاله آلاء الرحمن فی تفسیر قرآن

پیوند به بیرون