confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
(←دیدگاههای کلامی: افزایش/ تکمیل) |
(ویکی سازی) |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
== زندگی == | == زندگی == | ||
[[پرونده:قبرستان ابن بابویه در شهر ری، محل دفن شیخ صدوق.jpg|بندانگشتی|[[قبرستان ابنبابویه]] در [[ری]]، محل [[دفن]] شیخ صدوق.]] | [[پرونده:قبرستان ابن بابویه در شهر ری، محل دفن شیخ صدوق.jpg|بندانگشتی|[[قبرستان ابنبابویه]] در [[ری]]، محل [[دفن]] شیخ صدوق.]] | ||
شیخ صدوق در [[قم]] پرورش یافت و ۲۰ سال با پدرش زندگی کرد و از وی و دیگر علمای قم دانش آموخت و سپس به درخواست اهل [[ری]] بدانجا رفت. مدتی در آنجا بود و سپس با اجازه حاکم آنجا [[رکن الدوله بویهی]] برای [[زیارت]] [[امام رضا(ع)]] به [[مشهد]] رفت و در بازگشت در [[نیشابور]] ساکن شد و بزرگان آن شهر از دانش او بهره گرفتند. بدین طریق او با خروج از قم به ری، [[استرآباد]]، [[جرجان]]، [[نیشابور]]، [[مشهد]]، [[مرو]]، [[سرخس]]، [[ایلاق (بلخ | شیخ صدوق در [[قم]] پرورش یافت و ۲۰ سال با پدرش زندگی کرد و از وی و دیگر علمای قم دانش آموخت و سپس به درخواست اهل [[ری]] بدانجا رفت. مدتی در آنجا بود و سپس با اجازه حاکم آنجا [[رکن الدوله بویهی]] برای [[زیارت]] [[امام رضا(ع)]] به [[مشهد]] رفت و در بازگشت در [[نیشابور]] ساکن شد و بزرگان آن شهر از دانش او بهره گرفتند. بدین طریق او با خروج از قم به ری، [[استرآباد]]، [[جرجان]]، [[نیشابور]]، [[مشهد]]، [[مرو]]، [[سرخس]]، [[ایلاق]] ([[بلخ]])، [[سمرقند]]، [[فرغانه]]، [[بلخ]]، [[همدان]]، [[بغداد]]، [[کوفه]]، [[فید]]، [[مکه]] و [[مدینه]] مسافرت کرد.<ref>غفاری، مقدمه «من لایحضره الفقیه»، ۱۴۰۴ق، ص۹-۸.</ref> | ||
[[پرونده:ضریح قبر محمد بن علی ابن بابویه قمی ملقب به شیخ صدوق.jpg|بندانگشتی|[[ضریح]] قبر شیخ صدوق]] | [[پرونده:ضریح قبر محمد بن علی ابن بابویه قمی ملقب به شیخ صدوق.jpg|بندانگشتی|[[ضریح]] قبر شیخ صدوق]] | ||
مردم شهرها و سرزمینهای گوناگون از جمله: [[کوفه]]، [[بصره]]، [[بغداد]]، [[واسط]]، [[نیشابور]]، [[قزوین]] و [[مصر]] در اخذ [[احکام شرعی|احکام]] به وی مراجعه میکردهاند.<ref>صفره، «کتابشناسی جوامع حدیثی چهارگانهٔ شیعه»، ص۲۰۷.</ref> | مردم شهرها و سرزمینهای گوناگون از جمله: [[کوفه]]، [[بصره]]، [[بغداد]]، [[واسط]]، [[نیشابور]]، [[قزوین]] و [[مصر]] در اخذ [[احکام شرعی|احکام]] به وی مراجعه میکردهاند.<ref>صفره، «کتابشناسی جوامع حدیثی چهارگانهٔ شیعه»، ص۲۰۷.</ref> |